Wîkîpediya

Împeratoriya Eşkanî

Împeratoriya Eşkanî
Keyaniya Eşkanî
←Împeratoriya Selefkiyan
 BZ 247 — PZ 224
Împeratoriya Sasanî→
Derafsh Kaviani flag of the late Sassanid Empire.svg
Ala Kawa
Împeratoriya eşkaniyan di salên 60'ê BZ de
Împeratoriya eşkaniyan di salên 60'ê BZ de
Agahiyên gelemperî
 Rêveberî Keyanî
 Paytext Arşak , Hekatompîlos, Ekbatana (Hemedan), Tîsfûn, Susa, Mîtradatkirt
 Ziman Partî / Pehlewanî (Pehlewî) û zimanên Îranî
 Dîn Zerdeştîtî, Mîtraîzm
 TBH {{{tbh}}}
 TBH/sal {{{tbh kes}}}
 Dirav {{{dirav}}}
 Dem {{{dem}}}
 Nîşana înternetê {{{nîşana înternetê}}}
 Kd. telefonê {{{koda telefonê}}}
 {{{agahîgelemp1 sernav}}} {{{agahîgelemp1}}}
 {{{agahîgelemp2 sernav}}} {{{agahîgelemp2}}}
 {{{agahîgelemp3 sernav}}} {{{agahîgelemp3}}}
 {{{agahîgelemp4 sernav}}} {{{agahîgelemp4}}}
 {{{agahîgelemp5 sernav}}} {{{agahîgelemp5}}}
Gelhe
{{{gelhe}}}
{{{gelhe2}}}
{{{gelhe3}}}
{{{gelhe4}}}
{{{gelhe5}}}
Rûerd
{{{rûerd}}}
{{{rûerd2}}}
{{{rûerd3}}}
{{{rûerd4}}}
{{{rûerd5}}}
Dîrok û bûyer
 121 p.z. Kuştina Arşak IX ji aliyê Medan
 [224 p.z. Kuştina Erdewan IV ji aliyê Erdeşîrê Yekê
{{{bûyer3}}}
{{{bûyer4}}}
{{{bûyer5}}}
{{{bûyer6}}}
{{{bûyer7}}}
{{{bûyer8}}}
{{{bûyer9}}}
{{{bûyer10}}}
{{{bûyer11}}}
{{{bûyer12}}}
Serwerî
   
 247 b.z. – 211 b.z. Arşak I
 122 b.z. – 121 b.z. Arşak IX
 87 b.z. – 91 b.z. Guhderz I
 30 b.z. – 23 b.z. Tirîdat II
 213 p.z. – 224 p.z. Erdewan IV
   {{{sernav serokB}}}
{{{serokB1}}}
{{{serokB2}}}
{{{serokB3}}}
{{{serokB4}}}
{{{serokB5}}}
   {{{sernav serokC}}}
{{{serokC1}}}
{{{serokC2}}}
{{{serokC3}}}
{{{serokC4}}}
{{{serokC5}}}
   {{{sernav serokD}}}
{{{serokD1}}}
{{{serokD2}}}
{{{serokD3}}}
{{{serokD4}}}
{{{serokD5}}}
   {{{sernav serokE}}}
{{{serokE1}}}
{{{serokE2}}}
{{{serokE3}}}
{{{serokE4}}}
{{{serokE5}}}
{{{serokE6}}}
{{{serokE7}}}
{{{serokE8}}}
{{{serokE9}}}
Karîna qanûndanînê
{{{perleman}}}
{{{perleman1}}}
{{{perleman2}}}
{{{perleman3}}}
{{{perleman4}}}
{{{perleman5}}}
Ya berê Ya paşê
Împeratoriya SelefkiyanÎmperatoriya Selefkiyan
Împeratoriya SasanîÎmperatoriya Sasanî

Împeratoriya Eşkanî (bi zimanê pehlewanî: Pahlav/Pahlavanigh[çavkanî hewce ye], erebî بارثيون‎‎, farisî اشکانیان) an Keyekseriya eşkaniyan an jî Pehlewanistan an jî Împeratoriya partan — împeratoriyeke kevnar, ku derdora salên 250 berî zayînê li başûr û başûrê rojhilatê Derya Xezarê ava bûye. Di qirna 1 berî zayînê de êdî axeke mezin ji Mezopotamyayê heta Hindistanê hildigirte nava xwe. Di salên 220 piştî zayînê (P.Z.) dawî bi hebûna wê hat.[1]

Di nivîsarên çînî Çjan Tsen Împeratoriya eşkaniyan û keyadana Arsî (Arşak) bi navê Ansî derbas dibe.

DîrokBiguhêre

DestpêkBiguhêre

 
Siwarê zirxî şêr nêçîr dike (British Museum, London)

Li gor teoriyekê orijîna Eşkaniyan bi bingeha xwe Îskîtên bi navê Parnî (Parni) ne, ku li başûr rojhilata Deryaya Mazenderan bicih bibûn. Kîngê wan koçî satrapa Perthava (bi zimanê înglîzî yan latînî Parthia) kir wan navê Perth yan Parth (bi zimanê îro Pehl wergirt.[2]

AvabûnBiguhêre

Piştî mirina Îskenderê Makedonî (323 B.Z.) împeratoriya wî parî çend dewletan dibe.[3] Destpêkê axa Ariyan dikeve destê Selewkîdan(312 B.Z.), axa Medya radestî Pîtonê yûnan dikin, beşeke Medyayê di destê rêberê wî yê kevn Adirpêt de dimîne û lewra wek Medya Atropatena an Medya Biçûk tê binavkirin, li bakurê-rojhilat dewleta Greko-Baktriya (Greko-Baxtrîş) (256 B.Z.) ava dibe, li dorhêla Xorasanê jî Keyatiya Pehlewana (Pehlewanistan) (250 B.Z.) ava dibe.[4]

Dameziranêrê Împeratoriya eşkaniyan keya Arşak e, rêberê eşîra Parna, yê ku di sala 250 B.Z. li dijî împeratoriya Selewkîdan serî hildide. Di yek ji cengan de keya Arşak tê kuştin û rêbertiya serhildanê û eşîra Parna derbasî birayê wî Tîrîdat dibe. Hemû hewiladanên împerator Selewk II ên têkbirina serhildanê bêencam dimînin, lewma di navbera salên 230-227 da ew neçar dimîne serxwebûna Pehlewanistanê bipejirîne.

Tîrîdat bi fermî wek keyayê Împeratoriya eşkaniyan tê îlankirin û navê xwe yê rêbertiyê diguhere û dibe Arşak II. Di sala 209 B.Z. Pehlewanistan serxwebûna xwe winda dike, dikeve destê împeratorê Selewkîdan Antîoxos III ê Gewre, lê piştî demeke kurt serxwebûna xwe careke din vedigerîne.[5]

FirehbûnBiguhêre

Keyayê Împeratoriya eşkaniyan Mîtrîdat I (170—138 B.Z.) axa Persya û piraniya Mezopotamyayê ji dest împeratoriya Selewkîdan digire, herwiha beşeke dewleta Greko-Baxtrîş jî (axa heta çiyayê Hindûkuş (wergera ji zimanê pûştû kujerê Hindiya)) dikeve destê Pehlewanistanê. Mîtrîdat I tîtûla şahînşah li ser xwe dipejirîne û bi vî rengî dibe mîrasgirê Hexamenişiya (împeratoriya Medopersya (559 B.Z.–338 B.Z.) Selewkîd çend caran hewl didin Pehlewanistan zeft bikin, lê sernakevin. Cara dawî artêşa împeratorê selewkîdî Antîox VII di sala 129 B.Z. windahiyên giran dide.

Împeratoriya eşkaniyan di dema desthilatdariya keya Mîtradat II (124 b.z.–88 b.z.) aramiyê dest dixîne. Heta wê demê bi dewletên cîran re tim di nav şer de ye.

Artêşa partan

Temasên bi Romê reBiguhêre

Yekemîn temasên Împeratoriya eşkaniyan bi Romê re di destpêka sedsala I B.Z. çêdibin. Bi peymana sala 92 B.Z. çemê Firatê wek sînora di navbera Romê û Pehlewanistanê tê diyarkirin.[6]

Di dema desthilatdariya keya Ard II (57—37/36 B.Z.) de leşkerên romî di bin rêbertiya serleşker Markûs Lîsînîûs Krassûs (Marcus Licinius Crassus) da çemê Firatê derbas dikin û dikevin Mezopotamyayê, di cenga ku di sala 53 b.z. de pêk tê, pehlewanî li Xarranê Împeratoriya Romê bin dixin. Di wê cengê de serleşkerê romî Krassûs ji aliyê pehlewaniyan ve tê kuştin.

Ber bi sala 40 B.Z. ve pehlewanî hema-hema tevahiya Asya Biçûk, Sûrî û Filîstîn hildigirin destê xwe. Bi serkeftinên Pehlewanistanê otorîte û desthilatdariya Romê dikevin xeteriyê, lewma di salên 39-37 B.Z. romî êrîş dibin ser pehlewanan û herêmên windakirî paşde vedigerînin. Lê bes binketina artêşa romî ya di bin rêbertiya serleşker Antonîûs de (36 B.Z.) li Medya Atropatenayê desthilatdariya Romê li ber çamê Firatê rawestand.[7]

Di dema Augustus de di sala 20 b.z. de herdu dewletan çemê Firat bi bajarê Dura Europos ve wek sînora navbera hev de diyar kirin û pehlewanan ew xakên dagirkirî şunda ji Romê re vegerandin.[8] Ji dema Augustus û pê ve împeratorên romî ji bo destxistina Pehlewanistanê hem diketin şerên navxweyî, hem jî di nav pehlewana de jî pevçûn gur dikirin. Di encama siyaseta romî de li Pehlewanistanê çend liv şerên navxweyî pêk hatin, lê di sala 43'an de serhildana dijpehlewana li Selewkiyayê hat têkbirin, bajarên yûnanî xweseriya xwe winda kirin û li Pehlewanistanê hewaya dijhelenî (dijyûnanî) û dijromayî belav bû.[9]

Cengên dinên navbera pehlewanî û romayiyan di demê împeratorên Nero Nero (ji Ermenistan 54–63), Trajan (114–117), Marcus Aurelius (161–166), Septimius Severus (195 û 197/198) û Caracalla (216–218) de bûn.

 
Sînorên dewleta eşkaniyan

Ruxîna keyatiyêBiguhêre

Têkoşîna ji bo desthilatdariyê ya hundurîn û êrîşên alanan bûn sedem ku Pehlewanistan hêdî-hêdî ber bi têkçûnê ve biçe. Roma vê sistbûna Pehlewanistanê bi kar anî û êrîşên giran li hember rojavayê welêt pêk anî. Lêdana herî hestiyar serleşkerê romî Trayan pêk anî, yê ku axa ji bakurê Kurdistanê heta başûrê Mezopotamyayê zeft kir û bajarê Tîsfûn ji xwe re kir wargeh.[10]

Herçiqas pehlewanî dem bi dem romiyan têk dibirin, lê pêvajoya hilweşîna siyasî ya keyatiyê destpê kiribû û rawestandina vê yekê ne gengaz bû. Êrîşên ji stepên Asyaya Navîn ji Saka û Împeratoriya Kûşan dihatinî jî bandor li ser Pehlewanistanê dikir. Şerên ji der û li hundur welat sist kirin. Li Farsê, welatê Kûrûş û Daryûş, tevgera ku dawî bi desthilatdariya pehlewanan anî, destpê kir. Erdeşîrê Babekan tevahiya Farsê dike yek û li dijî keyayê Pehlewanistanê Artaban dest bi şer dike. Di sala 226 P.Z. li qada cengê Artaban tê kuştin û texta şahînşah dikeve dest xanedana Sasaniyan.

Ziman û peywendî bi kurdiyê reBiguhêre

Ji zimannasên ewropayî yên navdar weke Jost Gippert[11][12] yan jî Gernot Windfuhr[13] hat nivîsîn ku zimanê pehlewanî pêşrewê hemû zimanên îraniyên bakûr rojavayî ye wek gilekî, talişî, semnanî, mazenderanî û bi taybetî jî ji zimanên kurdî. Tê gotin ku piştî cihgirtina Pehlewaniyan (Eşkaniyan) li şûna Medan li navenda Medan a Ekbatana (Hemedana îro) ew ziman bandora xwe daye zimanên îraniyên bakûr rojavayî yên ku li nav wan de zimanên kurdî jî hene. Îro bi taybetî zimanê Kirmanckî/Zazakî li zimanê Pehlewaniya emperyala Eşkaniyan nêzîk e û pir wekheviyan nîşan dide. Zimannas û zanyarê Mehrdad Izady[14] îdîa dike ku pê re, zimanê pehlewanî û xwe navê Pehlewan, Pehle, Pahla û hwd. li Kurdistanê hîna dijîn. Jê nimûneyek navê zimanê Feyliyan e ku bi eslê xwe û berê Îslamê wek Pehlî hat nasîn. Ji ber ku di alefbayê erebiyê de tîpê p tine ye, ji vê demê ve bo vê zimanê kurdî, Feylî hat gotin. Her wiha hat zanîn ku li Kurdistana Rojhilatê devereke bi navê Pahla heye ku tê de hîna Kurdên feylî û lekî dijîn.

Keyên Pehlewanistanê û nûnerên xanedana Arşakiyan (Eşkaniyan)Biguhêre

Mijarên têkildarBiguhêre

GalerîBiguhêre

  • Nigara keybanû Mûsa, jina Firat IV. (li Mûzeya netewî ya Îranê).

  • Tableta pehlewanî ya Dewrana Tunc a bi wêneya Pêgas (hespê bi per). Li Xûzistanê hatiye dîtin.

  • Destşoya di şikilê rûyê mirovan de.

ÇavkanîBiguhêre

  1. ↑ roughly western Khurasan" Bickerman 1983, p. 6.
  2. ↑ Bivar 1983, pp. 28–29
  3. ↑ Brosius 2006, p. 84
  4. ↑ Brosius 2006, p. 84
  5. ↑ Ball 2016, p. 155
  6. ↑ Katouzian 2009, p. 41; Curtis 2007, p. 7; Bivar 1983, pp. 24–27; Brosius 2006, pp. 83–84
  7. ↑ Bivar 1983, pp. 28–29
  8. ↑ Bivar 1983, pp. 28–29
  9. ↑ Bivar 1983, pp. 28–29
  10. ↑ Bivar 1983, pp. 28–29
  11. ↑ * Jost Gippert: Die historische Entwicklung der Zaza-Sprache, in: Ware - Zeitschrift der Zaza-Sprache und Kultur 1996, Baiersbronn. Online: http://zazaki.de/deutsch/aufsaezte/gippert-entwicklung%20zaza.pdf Girêdana arşîvê 2016-03-04 li ser Wayback Machine
  12. ↑ * Jost Gippert in Ferdinand Hennerbichler (2009): Die Kurden - Geschichte des kurdischen Volkes von Anfängen bis zur Gegenwart
  13. ↑ Gernot Windfuhr: Kurdish Complex, Personal Webpage of Ferdinand Hennerbichler (2011) http://www.hennerbichler.info/-kurdish-complex-.html Girêdana arşîvê 2013-08-28 li ser Wayback Machine
  14. ↑ M. Izady (1992): The Kurds: A Concise Handbook, Taylor & Francis Publishers

Girêdanên derveBiguhêre

 
Li Wikimedia Commons medyayên di warê Pehlewanistan de hene.


Ev lîsteyeke xanedan, dewlet û herêmên otonom ên kurdan e. Heta sedsala 10an têgiha "kurd" bi maneyeke etnîkî nedihat bikaranîn û ji koçerên îranî yên li herêma di navbera Gola Wanê û Gola Ûrmiyeyê re "kurd" dihat gotin.[1] Di çavkaniyên erebî yên serdema navîn de, "kurd" ji koçer û nîvkoçerên ku ne faris bûn û ne jî tirk bûn re dihat gotin.[2][3]

Dewletên destpêkîBiguhêre

 
Xanedana Eyûbiyan di sala 1193an de

Bermahiyên Xanedana Eyyûbiyan (sedsala 13an–sedsala 19an)Biguhêre

Gelek pêkhateyên siyasî yên kurdan di serdema piştî hilweşîna Xanedana Eyûbiyan a di sala 1260an de geş bûn. Hin ji van desthilatdaran îdia dikir ku zuryetên eyûbiyan in.

Herêmên tampon di navbera Osmanî û Îranê de (sedsala 13em–19em)Biguhêre

Di dîrokê de ji ber sedemên curbecur, pêkhateyên kurdan wekî herêmên tampon di navbera Împeratoriya Osmanî û Îranê de hebûn. Çend ji wan ev in:

Xanedanên din ên esil kurdBiguhêre

 
Xanedana Sefewiyan sedsalên 16-18an
 
Xanedana Zendan di 1776an de

Dewletên sedsala 20-21êBiguhêre

NihaBiguhêre

NexşeBiguhêre

  • Mox (Mok) û Ancewasî (Anjevatsik)

  • Zendiyan

  • Eyûbiyan

  • Keyekseriya Medî

  • Kardox

  • Di peymana Sevrê de Kurdistana serbixwe (1920)

  • Kurdistana Sor (1923–1929)

  • Hikûmeta Herêma Kurdistanê

Mijarên têkildaarBiguhêre

BîbliyografîBiguhêre

ÇavkanîBiguhêre

Ev gotar ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a Wîkîpediyaya îngilîzî pêk tê.
  1. ↑ van Bruinessen, Martin (1989). A. Andrews, Peter (ed.). "The ethnic identity of the Kurds". Ethnic Groups in the Republic of Turkey: 5.
  2. ↑ Limbert, John (1968). "The Origins and Appearance of the Kurds in Pre-Islamic Iran". Iranian Studies. 1 (2): 48. doi:10.1080/00210866808701350. JSTOR 4309997 – bi rêya JSTOR.
  3. ↑ James, Boris (îlon 2006). "Uses and Values of the Term Kurd in Arabic Medieval Literary Sources". Institut Kurde. Roja wergirtinê: 4 nîsan 2021.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link)
  4. ↑ Bosworth (1994). "Daysam". Iranica Online.
  5. ↑ Tor, D.G. (2017). The Abbasid and Carolingian Empires: Studies in Civilizational Formation. Brill Academic Pub. r. 54-55.
  6. ↑ a b Amir Hassanpour, Nationalism and Language in Kurdistan, 1918-1985, Mellen Research University Press, 1992, p. 50.
  7. ↑ Gunter (2010), r. 117.
  8. ↑ Aḥmad, K. M. (1985). "ʿANNAZIDS". Iranica Online. II.
  9. ↑ Aḥmad, K. M. (1985). "ʿANNAZIDS". Iranica Online. II.
  10. ↑ Büchner 2012.
  11. ↑ Spuler 2012.
  12. ↑ Han, Şeref (Çev. İbrahim Sunkur) (2016). Şerefname. Van: Sîtav. r. 204. ISBN 978-605-66520-1-1.
  13. ↑ R. S. Humphreys, Ayyubids, "Encyclopaedia Iranica", (August 18, 2011),
  14. ↑ Oberling, P. "BANĪ ARDALĀN". Encyclopædia Iranica. Roja wergirtinê: 21 îlon 2011.
  15. ↑ David Mcdowall (1996). The Kurds (PDF). Minority Rights Group International Report. r. 20. Roja wergirtinê: 2 gulan 2020.
  16. ↑ Najat Abdulla-Ali (2006). Empire, frontière et tribu Le Kurdistan et le conflit de frontière turco-persan (1843-1932) (bi frensî). r. 159.
  17. ↑ Alexei Lidov, 1991, The mural paintings of Akhtala, p. 14, Nauka Publishers, Central Dept. of Oriental Literature, University of Michigan, ISBN 5-02-017569-2, ISBN 978-5-02-017569-3, It is clear from the account of these Armenian historians that Ivane's great grandfather broke away from the Kurdish tribe of Babir
  18. ↑ Vladimir Minorsky, 1953, Studies in Caucasian History, p. 102, CUP Archive, ISBN 0-521-05735-3, ISBN 978-0-521-05735-6, According to a tradition which has every reason to be true, their ancestors were Mesopotamian Kurds of the tribe (xel) Babirakan.
  19. ↑ Richard Barrie Dobson, 2000, Encyclopedia of the Middle Ages: A-J, p. 107, Editions du Cerf, University of Michigan, ISBN 0-227-67931-8, ISBN 978-0-227-67931-9, under the Christianized Kurdish dynasty of Zak'arids they tried to re-establish nazarar system...
  20. ↑ Ünal (1999), rr. 262–263.
  21. ↑ Hassanpour, Amir (1989). "BŪKĀN". Encyclopedia Iranica. IV.
  22. ↑ Han, Şeref (Çev. İbrahim Sunkur) (2016). Şerefname. Van: Sîtav. r. 375. ISBN 978-605-66520-1-1.
  23. ↑ Ghalib (2011), r. 50.
  24. ↑ Ebraheem (2013), r. 235.
  25. ↑ Hakan (2002).
  26. ↑ Başçı (2019), r. 63.
  27. ↑ a b c Maisel (2018), r. 131.
  28. ↑ Soyudoğan (2015).
  29. ↑ Verheij (2018).
  30. ↑ Flynn (2017), r. 663.
  31. ↑ Aboona (2008), r. 175.
  32. ↑ a b Eppel (2018), r. 42.
  33. ↑ Top (1998), r. 6-9.
  34. ↑ Kaplan (2015), r. 4.
  35. ↑ Nusret Aydın, Diyarbakır and Mirdasiler History, 2011, p. 304-305
  36. ↑ Dehqan & Genç (2019).
  37. ↑ Behn (1988).
  38. ↑ a b Tapper, Richard (2010). "Shahsevan". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (alîkarî)
  39. ↑ Dehqn, Mustafa (2009). "Arkawāzī and His Baweyaļ: A Feylî Elegiac Verse from Piştiku". Iranian Studies. 42 (3): 409–422. doi:10.1080/00210860902907362. JSTOR 25597563.
  40. ↑ Matthee 2005; Matthee 2008.
  41. ↑ Amoretti & Matthee 2009.
  42. ↑ Savory 2008.
  43. ↑ Perry, John. "ZAND DYNASTY". iranicaonline.org (bi îngilîzî). Encyclopædia Iranica. Roja wergirtinê: 24 adar 2017. The founder of the dynasty was Moḥammad Karim Khan b. Ināq Khan (...) of the Bagala branch of the Zand, a pastoral tribe of the Lak branch of Lors (perhaps originally Kurds; see Minorsky, p. 616) (...)
  44. ↑ ...the bulk of the evidence points to their being one of the northern Lur or Lak tribes, who may originally have been immigrants of Kurdish origin., Peter Avery, William Bayne Fisher, Gavin Hambly, Charles Melville (ed.), The Cambridge History of Iran: From Nadir Shah to the Islamic Republic, Cambridge University Press, 1991, ISBN 978-0-521-20095-0, p. 64.
  45. ↑ Kemper, Michael; Conermann, Stephan (2011). The Heritage of Soviet Oriental Studies. Routledge. r. 92. ISBN 978-1-136-83854-5. In 1992 the area of Laçin was occupied by Armeian forces; a "Kurdish Republic of Laçin" was subsequently declared by local Kurds, but this remained a rather short-lived - not to say stillborn - adventure

Girêdanên derveBiguhêre

Ji "https://ku.wikipedia.org/w/index.php?title=Împeratoriya_Eşkanî&oldid=1147354" hatiye standin.