Wîkîpediya

Arjentîn

Welatê Amerîkaya Başûr
(Ji Arjêntîna hat beralîkirin)
República Argentina
Komara Arjentînê
Ala Arjentînê Arma Arjentînê
(Ala) (Nîşan)
Sirûda netewî: Himno Nacional Argentino
Zimanên fermî Spanî


Paytext Buenos Aires
34°36′Bş 58°22′Ra / 34.600°Bş 58.367°Ra / -34.600; -58.367
Bajarê mezin Buenos Aires
Sîstema siyasî Serokatî
 - Serok Netewe Alberto Fernández
Rûerd
 - Giştî
 - Av (%)
2.780.400 km2
1,1
Gelhe
 - Giştî (2015)
 - Berbelavî
43.417.000 kes
14,4 kes/km2
Serxwebûn 9'ê tîrmehê 1816
Dirav Pesoya Arjentînê (ARS)
Dem UTC-3
Nîşana înternetê .ar
Koda telefonê +54

Arjentîn (bilêvkirina spanî: [aɾxenˈtina] ( Guhdar bike)), bi fermî Komara Arjentînê (bi spanî: República Argentina), welatekî li nîvê Amerîkaya Başûr e. Arjentîn xwedî qadeke 2.780.400 km2 (1.073.500 sq mi) ye, û duyem welatê herî mezin li Amerîkaya Başûr piştî Brezîlê ye, welatê çaremîn-mezin yê Amerîka, û heştem welatê herî mezin yê cîhanê ye. Ew li rojava piraniya Konê Başûr bi Şîlî re parve dike, û li bakur bi Bolîvya û Paraguay, li bakur-rojhilat Brazîl, li başûrrojhilat Ûrûguay, Okyanûsa Atlantîkê û ji başûr jî Derbasa Drake re sînordar e. Arjentîn dewletekî federal e, ku di nav bîst û sê parêzgeh, yek bajarê xweser pêk tê, ku paytexta federal û bajarê herî mezin yê neteweyê Buenos Aires hatiye dabeş kirin. Parêzgeh û paytext destûrnameyên xwe hene, lê di bin pergala federalî de hene. Arjentîn li ser Giravên Falkland, Gurcistana Başûr û Giravên Sandwîç ên Başûr û beşek ji Antarktîkayê îdia dike ku serwerî ye.

Destpêka hebûna mirovî ya tomarkirî li Arjentîna nûjen ji serdema Paleolîtîk vedigere.[1] Împeratoriya Inkayî di demên berî Kolumbiyan de ber bi bakurê rojavayê welêt ve berfireh bû. Koka welat ji kolonîzasyona Spanî ya herêmê di sedsala 16an de heye.[2] Arjentîn wekî dewleta paşverû ya Cîgirserdestiya Río de la Plata rabû, cîgiriya spanî ya li derveyî welat di sala 1776an de hate damezrandin. Ragihandin û şerê serxwebûnê (1810-1818) bi şerekî navxweyî yê berfireh heta sala 1861an dom kir, bi nû ve birêxistinkirina welêt wekî federasyon bi dawî bû. Paşê welat ji aşitî û îstiqrara relatîfî kêfxweş bû, digel çend pêlên koçberiya Ewropî, serewanî Îtalî û Spanî bi awayekî radîkal nêrîna xwe ya çandî û demografîk ji nû ve şekil kirin; zêdetirî 60% ji nifûsê xwediyê bav û kalên îtalî yên tam an jî qismî ne,[3] [4] [5] û çanda Arjentînê bi çanda îtalî re xwedî têkiliyên girîng e.[6]

Zêdebûna hema hema bêhempa ya bextewariyê bû sedem Arjentîna di destpêka sedsala 20an, ku bibe heftem neteweya herî dewlemend a cîhanê.[7] [8] [9] Di sala 1896an de, GDP ya Arjentînê ji Dewletên Yekbûyî derbas bû[10] û herî kêm berî 1920an bi domdarî di dehan de bû.[11] [12] Niha li cîhanê di rêza 89emîn de ye. Piştî Depresyona Mezin ya di salên 1930an de, Arjentîn ket nav bêîstîqrariya siyasî û hilweşîna aboriyê ew di nav pêşveçûnê de paşde xist,[13] her çend ew dehsalan di nav panzdeh welatên herî dewlemend de ma.[7] Piştî mirina Serok Juan Perón di sala 1974an de, jinebî û cîgirê wî Isabel Perón hilkişiya serokatiyê, berî ku di 1976 de hate hilweşandin. Cûntaya leşkerî ya jêrîn, ku ji aliyê Dewletên Yekbûyî ve hate piştgirî kirin, bi hezaran rexnegirên siyasî, çalakvan û çepgir di şerê qirêj de, heyama terorîzma dewletê û serhildanên sivîlan heta hilbijartina Raúl Alfonsín wekî serokê di sala 1983an de dom kir, perîşan kir û kuştin.

Arjentîn hêzekî herêmî ye, û di karûbarên navneteweyî de statûya xwe ya dîrokî wekî hêzekî navîn diparêze. Hevalbendiya mezin a ne-NATO ye,[14] ku Arjentîn welatek pêşkeftî ya di Pêrista Pêşveçûna Mirovî de, di rêza 46emîn li Amerîkaya Latînî piştî Şîliyê duyem-bilindtirîn e. Ew duyem aboriya herî mezin li Amerîkaya Başûr diparêze û endamê G-15 û G20 e. Arjentîn di heman demê de endamê damezrîner a Neteweyên Yekbûyî, Banka Cîhanî, Rêxistina Bazirganiya Cîhanî, Mercosur, Civaka Dewletên Amerîkaya Latîn û Karibik û Rêxistina Dewletên Îbero-Amerîkî ye.

Etîmolojî

biguhêre

Danasîna peyva herêma Arjentîn di sala 1536an de li ser nexşeya Venedîkê hatiye dîtin.[15]

Bi Îngilîzî, navê "Arjentîn" ji zimanê spanî tê; lêbelê, nav bi xwe ne spanî ye, lê îtalî ye. Arjentîn (argentino nêr) bi îtalî tê wateya "(ji zîv hatî çêkirin, bi rengê zîv", ji latînî "argentum" ji bo zîv tê. Di îtalî de, rengdêr an navdêra xwerû bi gelemperî bi rengekî xweser wekî naverokê tê bikaranîn û li şûna wê tê bikaranîn û jê re l'Argentina tê gotin.

Navê Arjentîn belkî yekem car ji aliyê navîgatorên Venedikî û Genoese ve wekî Giovanni Caboto hate dayîn. Di Spanî û Portûgalî de, peyvên ji bo "zîv" bi wateya plata û prata ne, û "(ji çêkirina zîvê)" plateado û prateado ye. Arjentîn yekem car bi efsaneya çiyayên zîv re têkildar bû, ku di nav yekem gerokên Ewropî yên Gola La Plata de belav bû.

Yekem karanîna nivîskî ya navî di spanî de La Arjantîn hate şopandin,[A] helbesta 1602 ya Martín del Barco Centenera ku herêmê vedibêje.[16] Her çend "Arjentîn" jixwe di sedsala 18an de xwedî karanîna gelemperî bû, welat bi fermî bi navê "Cîgirê Río de la Plata" ji aliyê Împeratoriya Spanî û "Parêzgehên Yekbûyî yên Río de la Plata" piştî serxwebûnê hate binav kirin.

Di makezagona 1826 de yekem car navê "Komara Arjentînê" di belgeyên qanûnî de hate bikar anîn.[17] Navê "Konfederasyona Arjentînî" jî bi gelemperî hate bikaranîn û di Destûra Bingehîn a Arjentînê ya 1853 de hate fermî kirin.[17] Di sala 1860 de bi biryarnameya serokatiyê navê welat wekî "Komara Arjentînê" hate binavkirin[18] û guhertina destûrî ya wê salê hemû navên ji 1810an vir de wekî qanûnî derbasdar kir.[17] [B]

Bi Îngilîzî, ji welat re bi kevneşopî "Arjantînî" dihat gotin, ku karanîna tîpîka spanî la Arjantîn[19] dişibîne û ji kurtkirina xelet a navê tevahî 'Komara Arjentînê' derket. 'Arjentîn' di nîveka sedsala 20an de ji modayê derket û niha welat bi tenê wekî "Arjentîn" tê binav kirin.

Herêmên federal

biguhêre

Herêmên Arjentînê:

 
  1. Buenos Aires (La Plata)
  2. Córdoba (Córdoba)
  3. Santa Fe (Santa Fe)
  4. Sîteya Otonom Buenos Aires
  5. Mendoza (Mendoza)
  6. Tucumán (San Miguel de Tucumán)
  7. Entre Ríos (Paraná)
  8. Salta (Salta)
  9. Misiones (Posadas)
  10. Chaco
  11. Corrientes (Corrientes)
  12. Santiago del Estero (Santiago del Estero)
  1. Jujuy (San Salvador de Jujuy)
  2. San Juan (San Juan)
  3. Río Negro (Viedma)
  4. Formosa (Formosa)
  5. Neuquén (Neuquén)
  6. Chubut (Rawson)
  7. San Luis (San Luis)
  8. Catamarca (San Fernando del Valle de Catamarca)
  9. La Rioja (La Rioja)
  10. La Pampa (Santa Rosa)
  11. Santa Cruz (Río Gallegos)
  12. Tierra del Fuego, Antártida, e Islas del Atlántico Sur (Ushuaïa)

Pêşangeh

biguhêre
  •  
    Salta

Hunerên dîtbarî û mîmarî

biguhêre
 
Las Nereidas Font ji aliyê Lola Mora

Hin ji resamên arjentînî yên herî naskirî Cándido López û Florencio Molina Campos in (Şêweya Naîv); Ernesto de la Cárcova û Eduardo Sîvorî (Realîzm); Fernando Fader (Impresyonîzm); Pío Collivadino, Atilio Malinverno û Cesáreo Bernaldo de Quirós (Postimpressionism); Emilio Pettoruti (kubîzm); Julio Barragán (Konkretîzm û Kubîzm) Antonio Berni (Neofîguratîfîzm); Roberto Aizenberg û Xul Solar (Surrealîzm); Gyula Košice (Konstruktîfîzm); Eduardo Mac Entyre (Hunera Generative); Luis Seoane, Carlos Torrallardona, Luis Aquino, Alfredo Gramajo Gutiérrez (Modernîzm); Lucio Fontana (Spatialism); Tomás Maldonado, Guillermo Kuitca (Hunera Abstract); León Ferrari, Marta Minujín (Hunera têgihîştî); Gustavo Cabral (hunera fantastîk) û Fabián Pérez (Neoemotionalism). 

Aşxane

biguhêre
 
goştê arjentînî wek asado

Ji bilî gelek pasta, sosîs û xwarinên şîrîn ên li parzemîna Ewropayê hevpar in, Arjentînî ji cûrbecûr efrandinên xwecî û Criollo, di nav de empanadas (paştirek piçûk a dagirtî), locro (tevlihevek ji ceh, fasûlî, goşt, bacon, pîvaz, û gurz), humîta û mate kêfê digirin.[20]

Peyvnot

biguhêre
  1. ^ The poem's full name is La Argentina y conquista del Río de la Plata, con otros acaecimientos de los reinos del Perú, Tucumán y estado del Brasil.
  2. ^ Also stated in article 35 of all subsequent amendments: 1866, 1898, 1949, 1957, 1972 and 1994 (current)

Çavkanî

biguhêre
  1. ^ Abad de Santillán 1971.
  2. ^ Crow 1992.
  3. ^ Gordon A. Bridger (2013). Britain and the Making of Argentina. r. 101. ISBN 9781845646844. Some 86% identify themselves as being of European descent, of whom 60% would claim Italian links
  4. ^ Departamento de Derecho y Ciencias Políticas de la Universidad Nacional de La Matanza (14 çiriya paşîn 2011). "Historias de inmigrantes italianos en Argentina" (bi spanî). infouniversidades.siu.edu.ar. Se estima que en la actualidad, el 90% de la población argentina tiene alguna ascendencia europea y que al menos 25 millones están relacionados con algún inmigrante de Italia.
  5. ^ "Italiani nel Mondo: diaspora italiana in cifre" [Italians in the World: Italian diaspora in figures] (PDF) (bi îtalî). Migranti Torino. 30 nîsan 2004. Ji orîjînalê (PDF) di 27 sibat 2008 de hat arşîvkirin. Roja gihiştinê 22 îlon 2012.
  6. ^ O.N.I. – Department of Education of Argentina Girêdana arşîvê 15 îlon 2008 li ser Wayback Machine
  7. ^ a b Bolt & Van Zanden 2013.
  8. ^ Díaz Alejandro 1970.
  9. ^ Bartenstein, Ben; Maki, Sydney; Gertz, Marisa (11 îlon 2019). "One Country, Eight Defaults: The Argentine Debacles". Bloomberg News. Roja gihiştinê 13 kanûna pêşîn 2019.
  10. ^ Hanke, Steve. "Argentina Should Scrap the Peso and Dollarize". Forbes (bi îngilîzî). Roja gihiştinê 9 îlon 2021.
  11. ^ Bolt, Jutta; Inklaar, Robert; de Jong, Herman; van Zanden, Jan Luiten (2018). Rebasing 'Maddison': new income comparisons and the shape of long-run economic development (Çapa 2018). Maddison Project Database. Roja gihiştinê 15 gulan 2020.
  12. ^ "The tragedy of Argentina – A century of decline". The Economist. Roja gihiştinê 15 gulan 2020.
  13. ^ "Becoming a serious country". The Economist. London. 3 hezîran 2004. Ji orîjînalê di 20 adar 2014 de hat arşîvkirin. Argentina is thus not a "developing country". Uniquely, it achieved development and then lost it again.
  14. ^ "Major Non-NATO Ally Status".
  15. ^ The name Argentine (Spanish) El nombre de Argentina Girêdana arşîvê 3 adar 2016 li ser Wayback Machine
  16. ^ Traba 1985.
  17. ^ a b c Constitution of Argentina.
  18. ^ Rosenblat 1964.
  19. ^ "Definition of Argentina in Oxford Dictionaries (British & World English)". Oxford Dictionaries. 6 gulan 2013. Ji orîjînalê di 5 adar 2014 de hat arşîvkirin.
  20. ^ McCloskey & Burford 2006.

Bîbliyografî

biguhêre

Belgeyên qanûnî

biguhêre

 

Gotar

biguhêre

 

Pirtûk

biguhêre
  • Abad de Santillán, Diego (1971). Historia Argentina (in Spanish). Buenos Aires: Tipográfica Editora Argentina.
  • Adler, Emanuel; Greve, Patricia (2009). "When security community meets balance of power: overlapping regional mechanisms of security governance". In Fawn, Rick (ed.). Globalising the Regional, Regionalising the Global. Review of International Studies. Vol. 35. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 59–84. ISBN <bdi>978-0-521-75988-5</bdi>.
  • Aeberhard, Danny; Benson, Andrew; Phillips, Lucy (2000). The rough guide to Argentina. London: Rough Guides. ISBN <bdi>978-1-85828-569-6</bdi>.
  • Akstinat, Björn (2013). Handbuch der deutschsprachigen Presse im Ausland (in German). Berlin: IMH–Verlag. ISBN <bdi>978-3-9815158-1-7</bdi>.
  • Arbena, Joseph (1999). Latin American sport: an annotated bibliography, 1988-1998. Bibliographies and indexes on sports history. Vol. 3. Westport, CT: Greenwood Press. ISBN <bdi>978-0-3132-9611-6</bdi>.
  • Arbena, Joseph. "In Search of the Latin American Female Athlete". In Arbena & LaFrance (2002), pp. 219–232.
  • Arbena, Joseph; LaFrance, David Gerald, eds. (2002). Sport in Latin America and the Caribbean. Lanham, MD: Rowman & Littlefield. ISBN <bdi>978-0-8420-2821-9</bdi>.
  • Barnes, John (1978). Evita, First Lady: A Biography of Eva Perón. New York: Grove Press. ISBN <bdi>978-0-8021-3479-0</bdi>.
  • Bidart Campos, Germán J. (2005). Manual de la Constitución Reformada (in Spanish). Vol. I. Buenos Aires: Ediar. ISBN <bdi>978-950-574-121-2</bdi>.
  • Bloom, Harold (1994). The Western Canon: The Books and School of the Ages. New York: Harcourt Brace & Company. ISBN <bdi>978-1-57322-514-4</bdi>.
  • Boughton, James M. (2012). Tearing Down Walls. The International Monetary Fund 1990–1999. Washington, DC: International Monetary Fund. ISBN <bdi>978-1-61635-084-0</bdi>.
  • Calvo, Carlos (1864). Anales históricos de la revolucion de la América latina, acompañados de los documentos en su apoyo. Desde el año 1808 hasta el reconocimiento de la independencia de ese extenso continente (in Spanish). Vol. 2. Paris: A. Durand.
  • Crooker, Richard A. (2009). Argentina. New York: Infobase Publishing. ISBN <bdi>978-1-4381-0481-2</bdi>.
  • Crow, John A. (1992). The Epic of Latin America (4th ed.). Berkeley: University of California Press. ISBN <bdi>978-0-520-07723-2</bdi>.
  • Díaz Alejandro, Carlos F. (1970). Essays on the Economic History of the Argentine Republic. New Haven, CT: Yale University Press. ISBN <bdi>978-0-300-01193-7</bdi>.
  • Dougall, Angus (2013). The Greatest Racing Driver. Bloomington, IN: Balboa Press. ISBN <bdi>978-1-4525-1096-5</bdi>.
  • Edwards, Todd L. (2008). Argentina: A Global Studies Handbook. Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. ISBN <bdi>978-1-85109-986-3</bdi>.
  • Epstein, Edward; Pion-Berlin, David (2006). "The Crisis of 2001 and Argentine Democracy". In Epstein, Edward; Pion-Berlin, David (eds.). Broken Promises?: The Argentine Crisis and Argentine Democracy. Lanham, MD: Lexington Books. pp. 3–26. ISBN <bdi>978-0-7391-0928-1</bdi>.
  • Fayt, Carlos S. (1985). Derecho Político (in Spanish). Vol. I (6th ed.). Buenos Aires: Depalma. ISBN <bdi>978-950-14-0276-6</bdi>.
  • Fearns, Les; Fearns, Daisy (2005). Argentina. London: Evans Brothers. ISBN <bdi>978-0-237-52759-4</bdi>.
  • Ferro, Carlos A. (1991). Historia de la Bandera Argentina (in Spanish). Buenos Aires: Ediciones Depalma. ISBN <bdi>978-950-14-0610-8</bdi>.
  • Foster, David W.; Lockhart, Melissa F.; Lockhart, Darrell B. (1998). Culture and Customs of Argentina. Westport, CT: Greenwood Publishing Group. ISBN <bdi>978-0-313-30319-7</bdi>.
  • Friedman, Ian C. (2007). Latino Athletes. New York: Infobase Publishing. ISBN <bdi>978-1-4381-0784-4</bdi>.
  • Galasso, Norberto (2011). Historia de la Argentina, vol. I&II (in Spanish). Buenos Aires: Colihue. ISBN <bdi>978-950-563-478-1</bdi>.
  • Huntington, Samuel P. (2000). "Culture, Power, and Democracy". In Plattner, Marc; Smolar, Aleksander (eds.). Globalization, Power, and Democracy. Baltimore, MD: The Johns Hopkins University Press. pp. 3–13. ISBN <bdi>978-0-8018-6568-8</bdi>.
  • King, John (2000). Magical Reels: A History of Cinema in Latin America. Critical Studies in Latin American & Iberian Cultures. London: Verso. ISBN <bdi>978-1-85984-233-1</bdi>.
  • Kopka, Deborah (2011). Central & South America. Dayton, OH: Lorenz Educational Press. ISBN <bdi>978-1-4291-2251-1</bdi>.
  • Lake, David (2009). "Regional Hierarchies: Authority and Local International Order". In Fawn, Rick (ed.). Globalising the Regional, Regionalising the Global. Review of International Studies. Vol. 35. Cambridge, UK: Cambridge University Press. pp. 35–58. ISBN <bdi>978-0-521-75988-5</bdi>.
  • Levene, Ricardo (1948). Desde la Revolución de Mayo a la Asamblea de 1813–15. Historia del Derecho Argentino (in Spanish). Vol. IV. Buenos Aires: Editorial G. Kraf.
  • Lewis, Daniel K. (2003). The History of Argentina. Palgrave Essential Histories Series. New York: Palgrave Macmillan. ISBN <bdi>978-1-4039-6254-6</bdi>.
  • Lewis, M. Paul; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D., eds. (2014). Ethnologue: Languages of the World (17th ed.). Dallas, TX: Summer Institute of Linguistics International.
  • Lewis, Paul (1990). The Crisis of Argentine Capitalism. Chapel Hill, NC: University of North Carolina Press. ISBN <bdi>978-0-8078-4356-7</bdi>.
  • Maddison, Angus (1995). Monitoring the World Economy 1820–1992. Paris: OECD Publishing. ISBN <bdi>978-92-64-14549-8</bdi>.
  • Maddison, Angus (2001). The World Economy: A Millennial Perspective. OECD Publishing. ISBN <bdi>978-92-64-18654-5</bdi>.
  • Maldifassi, José O.; Abetti, Pier A. (1994). Defense industries in Latin American countries: Argentina, Brazil, and Chile. Praeger. ISBN <bdi>978-0-275-94729-3</bdi>.
  • Margheritis, Ana (2010). Argentina's foreign policy: domestic politics and democracy promotion in the Americas. Boulder, CO: FirstForumPress. ISBN <bdi>978-1-935049-19-7</bdi>.
  • McCloskey, Erin; Burford, Tim (2006). Argentina. Guilford, CT: Bradt Travel Guides. ISBN <bdi>978-1-84162-138-8</bdi>.
  • McKinney, Kevin (1993). Everyday geography. New York: GuildAmerica Books. ISBN <bdi>978-1-56865-032-6</bdi>.
  • Menutti, Adela; Menutti, María Mercedes (1980). Geografía Argentina y Universal (in Spanish). Buenos Aires: Edil.
  • Miller, Marilyn Grace (2004). Rise and Fall of the Cosmic Race. University of Texas Press. pp. 82–89. ISBN <bdi>0-292-70572-7</bdi>. Retrieved 22 March 2009.
  • Morris, Michael (1988). Mangone, Gerard (ed.). The Strait of Magellan. International Straits of the World. Vol. 11. Dordrecht: Martinus Nijhoff Publishes. ISBN <bdi>978-0-7923-0181-3</bdi>.
  • Mosk, Sanford A. (1990). "Latin America and the World Economy, 1850–1914". In Hanke, Lewis; Rausch, Jane M. (eds.). People and Issues in Latin American History. Vol. II: From Independence to the Present. New York: Markus Wiener Publishing. pp. 86–96. ISBN <bdi>978-1-55876-018-9</bdi>.
  • Nauright, John; Parrish, Charles, eds. (2012). Sports around the World: History, Culture, and Practice. Vol. 3. Santa Barbara, CA: ABC-CLIO. ISBN <bdi>978-1-59884-301-9</bdi>.
  • Nierop, Tom (2001). "The Clash of Civilisations". In Dijkink, Gertjan; Knippenberg, Hans (eds.). The Territorial Factor. Amsterdam: Vossiuspers UvA – Amsterdam University Press. pp. 51–76. ISBN <bdi>978-90-5629-188-4</bdi>.
  • O'Donnell, Pacho (1998). El Aguila Guerrera: La Historia Argentina Que No Nos Contaron (in Spanish) (3rd ed.). Editorial Sudamericana. ISBN <bdi>978-9500714617</bdi>.
  • Papadopoulos, Anestis (2010). The International Dimension of EU Competition Law and Policy. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN <bdi>978-0-521-19646-8</bdi>.
  • Rey Balmaceda, Raúl (1995). Mi país, la Argentina (in Spanish). Buenos Aires: Arte Gráfico Editorial Argentino. ISBN <bdi>978-84-599-3442-8</bdi>.
  • Rivas, José Andrés (1989). Santiago en sus letras: antología criticotemática de las letras santiagueñas (in Spanish). Santiago del Estero, SE, Argentina: Universidad Nacional de Santiago del Estero.
  • Robben, Antonius C.G.M. (2011). Political Violence and Trauma in Argentina. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN <bdi>978-0-8122-0331-8</bdi>.
  • Rock, David (1987). Argentina, 1516–1987: From Spanish Colonization to the Falklands War. Berkeley, CA: University of California Press. ISBN <bdi>978-0-520-06178-1</bdi>.
  • Rodríguez, Robert G. (2009). The Regulation of Boxing: A History and Comparative Analysis of Policies Among American States. Jefferson, NC: McFarland. ISBN <bdi>978-0-7864-5284-2</bdi>.
  • Rosenblat, Ángel (1964). El nombre de la Argentina (in Spanish). Buenos Aires: EUDEBA – Editorial Universitaria de Buenos Aires.
  • Ruiz-Dana, Alejandra; Goldschag, Peter; Claro, Edmundo; Blanco, Hernán (2009). "Regional Integration, Trade and Conflicts in Latin America". In Khan, Shaheen Rafi (ed.). Regional Trade Integration and Conflict Resolution. New York: Routledge. pp. 15–44. ISBN <bdi>978-0-415-47673-7</bdi>.
  • Sánchez Viamonte, Carlos (1948). Historia Institucional Argentina (in Spanish) (2nd ed.). Mexico D. F.: Fondo de Cultura Económica.
  • Traba, Juan (1985). Origen de la palabra "¿¡Argentina!?" (in Spanish). Rosario, SF, Argentina: Escuela de Artes Gráficas del Colegio San José.
  • Vanossi, Jorge R. (1964). Situación actual del federalismo: aspectos institucionales y económicos, en particular sobre la realidad argentina. Cuadernos de ciencia política de la Asociación Argentina de Ciencia Política (in Spanish). Vol. 2. Buenos Aires: Ediciones Depalma.
  • Wood, Bernard (1988). The middle powers and the general interest. Ottawa: North–South Institute. ISBN <bdi>978-0-920494-81-3</bdi>.
  • Young, Richard; Cisneros, Odile (2010). Historical Dictionary of Latin American Literature and Theater. Lanham, MD: Scarecrow Press. ISBN <bdi>978-0-8108-7498-5</bdi>.
  • Young, Ronald (2005). "Argentina". In McColl, Robert W. (ed.). Encyclopedia of World Geography. Vol. I. New York: Golson Books. pp. 51–53. ISBN <bdi>978-0-8160-7229-3</bdi>.

Girêdanên derve

biguhêre
  Li Wikimedia Commons medyayên di warê Arjentîn de hene.
Ji "https://ku.wikipedia.org/w/index.php?title=Arjentîn&oldid=1838147" hatiye standin.