Navdêr

Rêziman

Navdêr (substantîv)

Lêker (verb)

Rengdêr (adjektîv)

Daçek (prepozîsyon)

Cînav (pronav)

Hoker (adverb)

Veqetandek

Jimarnav

Baneşan

Gihanek

Kitêbên rêzimanê

Zimannasî

Bêjenasî

Lîsteya zimannasan

Navdêr an jî nav tiştekî, lawirekî, an kesekî bi nav dike û ji cureyên din cude dike û ew bi navê xwe nêvnas dibe. Navdêr di nav xwe de dibin du par: hevenav û serenav.

Hevenav

Hevenav navdêrên gelemper in, ango ji yekî bêtir tişt, lawir, an kesan bi nav dike: mirov, hesp, çiya, çem, pirtûk, xanî, karmend, kevir...

Serenav

Serenav navdêrên taybet in, ango bi tenê tiştekî, lawirekî, an kesekî bi nav dike: Cegerxwîn, Evîn, Çavreş...

Raweyên navdêran

Navdêr ji hêla ray û avakirina raweyê ve dibin sê par:

Navdêrên xwerû (sade)

Di navdêra xwerû de, tîpên bêjeyê tenê tîpên rayî û resen in, û ti tîp an pirtik bi ser bêjeyê ve nebûne: mal, defter, rê, dê, pê, ker, kevir...

Navdêrên dariştî (pêkhatî, xurdezad)

Ew ji navdêrê xwerû û paşpirtikekê pêk tên û bêjeyekê bi wateyeka nû çêdike ango navdêreka nû ku tiştek an heybreka nû bi nav dike: gavan, şivan, rêvan, karker, nûser, girtî, gundî...

Navdêrên hevbend (hevedudanî)

Ev nav ji du bêjeyên xwerû bi hev dikeve û navdêreka nû û bi wateyeka têvel pêk tîne. Helbet yek ji bêjeyan navdêreka xwerû ye, û dibe ku ew ya dî dîsa navdêreka xwerû be, an rengdêr, hoker, daçek, bernav an rayê lêkerê be: cegerxwîn, serhildan, keskesor, xwînmij... Renge ku navdêra hevbend ji sê bêjeyên xwerû jî saz bibe: berxwedan... Renge ku navdêra hevbend ji navdêreka darijtî û bêjeyeka dî pêk were: nêçîrvanî, rewşenbîrî,serokkomar, girtîgeh...

Girêdanên derve

 Wîkîferheng: navdêr – Mane, etîmolojî, werger û bêhtir