Wîkîpediya

Erd

Erd, Dinya yan jî Cîhan (bi îngilîzî: Earth; nîşan: 🜨) yek ji gerstêrkên pergala rojê ye ku piştê her du gerstêrkên Tîr û Gelawêjê gerstêrk a sêyem a nêzîkî rojê ye. Erd, yekane heybera astronomîkî ye ku tê zanîn jiyanê dihewîne û piştgirya jiyanê dike. Di pergala rojê de gerstêrk a yekem e ku girseyên mezin ên avê diparêze. Rûyê Erdê bi giranî av e yan wekî qeşa avê ya li herêmên polar e. Bi piranî ji sedî 70.8 rûyê Erdê ji avê pêk tê û rûyê deryayê û bejahiyê bi giştî 510 milyon km2 ye. Ji çaran yekê serzemînê bejahî ye û ji çaran sisê rûyê erdê ji deryayê pêk tê.[1] Temenê erdê 4.5 milyar sal e û ji sedî 29.2ê rûyê erdê ax e ku ji parzemîn û giravan pêk tê. Piraniya axê di nîvkada bejahiyê de ye. Erd xwedî atmosferek heyî ya ku bi piranî ji nîtrojen û ji oksîjenê pêk tê.

Erd 🜨
The Earth seen from Apollo 17.jpg
Erd, ji Apollo 17ê ve
Taybetmendiya rêgehê
Rojdûrk 152.097.701 km
(1,0167103335 PA)
Rojnêzk 147.098.074 km
(0,9832898912 PA)
Hevrêzbûn bi erdê re - roj
Taybetmendiya fizîkê
Nîveşkêla ekwatorê 6 378,137 km
Nîveşkêla cemseran 6 356,752 km
Dahatîbûn 0,0033529
Rûpîvan 510.067.420 km2
Qeware 1,08321 × 1012 km3
Bariste 5,9736 × 1024 kg
Rakêşa rûxarî 9,780 m/s2
Gera li dora xwe 0,99726949 roj
(23st 56d 4,08s)
Hişkiya axa xwe 5,515 × 103 kg/m3
Têhna ser rûyê  kêm
-89,2 °C 		nîvekî
15 °C 		zêde
57,8 °C
Taybetmendiya atmosferê
Pestoya atmosferê 101.325 Pa
Elementên sereke • Nîtrojen N2: % 78,08

Şert û mercên rûyê erdê bi giranî ji hêla atmosferê ve ji hêla pêkhateyê erdê û sîrkulasyona erdê û bi sîrkulasyona Okyanûsê ve têne birêvebirin. Atmosfera Dinyayê, ji hîdrosfer û lîtosfer, hawîrdora ku li ser rûyê erdê jiyanê dihewîne afirandiye û di heman demê ev atmosfer bi girîngî ji hêla erdê ve hatiye çêkirin. Wekî hilbera pergala avhewayê ya Erdê, avhewa materyalkirina dabeşkirina budceya enerjiya Erdê ye, ku li ser latên cihêreng newekhev û bi demsalê cuda tê wergirtin û ji cûdahiyên topografî û guheztinên atmosferê hesas e. Wek mînak zêdebûna gazên serayê yên atmosferê, ku dibe sedema bandorên mîna guherîna avhewa ya gerdûnî. Kêşiya erdê bi tiştên din ên li fezayê re, nemaze Heyv, ku tenê peyka xwezayî ya herdemî ya Cîhanê ye, bi dûrahiya saniyeyek ronahiyê de bi qasî çaryeka firehiya Cîhanê heye.

KronolojîBiguherîne

Avabûna erdêBiguherîne

 
Bandora hunermendê ji dîska gerstêrkê ya destpêkê ya Sîstema Rojê

Materyalên herî kevn ên ku di pergala Rojê de hatine dîtin (4.5682+0.00020−0.0004) berî 4 milyar salan e. Di 4.54±0,04 sal de, Erdê seretayî ava bûye. Gerstêrkên di pergala rojê de, bi rojê re çêbûne û geş bûne. Di teorîyê de ewrekî tozê bi hilweşîna gravîtasyonel qebarek ji ewrekî molekulî dabeş dike û dest bi vegerînê dike. Ewrê tozê, di dîsk a stêrkî de diherike û paşê gerstêrk ji wê dîskê bi rojê re mezin dibin. Ewrê tozê, toz ên qeşayê û toz ên axê (tevî nuklîd ên seretayî) dihewîne. Li gorî teoriya ewrê tozê, gerstêrk ên ku ji girseyan hatine çêkirin, tê pêşbînîkirin ku Dinyaya seretayî di vana 70ê û 100 mîlyon salan de hatiye avakirin.[2]

Tê pêşbînîkirin ku temenê Heyvê 4.5 milyar sal e.[3] Hîpoteza sereke ev e ku ew ji ber berhevkirina ji maddeya ku ji Dinyayê derketiye, piştî ku heyberek bi mezinahiya Marsê ku bi qasî ji sedî 10 ji girseya Dinyayê, bi navê Theia, bi Erdê re li hev ketiye û Heyv avabûye.[4] Bi derbeke zexm li erdê ket û hinek ji girseya wê bi erdê re bû yek.[5] Di navbera 4.1 û 3.8 milyar sal de, gelek bandorên asteroîdê yên di dema Bombardimana Giran a Dereng de bûne sedema guhertinên girîng li hawîrdora mezin a rûyê Heyvê û Cîhanê.[6]

Dîroka jeolojîkBiguherîne

Pêkhateya kîmyayî ya qalikê erdê
Pêkhate Formîl Kompozîsyon
Bejahî Okyanûs
Sîlîkon dîoksîd SiO2 60.2% 48.6%
Alemînyom oksîd Al2O3 15.2% 16.5%
Kalsium oksîd CaO 5.5% 12.3%
Magnezyûm oksîd MgO 3.1% 6.8%
Hesin (II) oksîd FeO 3.8% 6.2%
Sodium oksîd Na2O 3.0% 2.6%
Kalîyum oksîd K2O 2.8% 0.4%
Hesin (III) oksîd Fe2O3 2.5% 2.3%
Hewa (molekul) H2O 1.4% 1.1%
Karbon dîoksîd CO2 1.2% 1.4%
Tîtanyum dîoksîd TiO2 0.7% 1.4%
Fosfor pentoksîd P2O5 0.2% 0.3%
Giştî 99.6% 99.9%

Atmosfera Erdê û okyanûsan bi çalakiya volkanîk û derketina gazê çêbûne. Dukela avê ya ji van çavkaniyan ku ji okyanûsan çêdibe, bi av û qeşa ji asteroîd, protoplanet û kometan tê zêdekirin.[7] Di vê modelê de, dema ku roj nû çêdibe tenê ji sedî 70 ronahiya wî ya heyî hebû û di vê kêmasî ya germahiya rojê de gazên serayê yên atmosferê okyanûsan ji cemidandinê parastiye. Di serdema 3.5 milyar sala dema ku qada manyetîk a cîhanê hate avakirin û ev avakirina qada manyetîk a cîhanê dibe sedem ku atmosfer ji ber bayê rojê ji holê ranebe.[8]

Dema ku tebeqeya derve ya zirav a Erdê sar dibe qalika yekem a zexm a erdê tê avakirin ku tê texmîn kirin ku di pêkhateya wî mafîk (ku ji hêla magnezyum û hesin ve dewlemend e) e. Navenda parzemînê ya yekem ku di pêkhateya wê de felektir bû, ji helîna qismî ya vê qaşilê mafîkê ve pêk dihat. Yekemîn qalikê parzemîna ku kompozîsyona wî bêhtir felsîk e ku ev bi helandina parçeyî ya mafîkê pêk hatîye. Hebûna gewherên mîneralê zirkonê yên serdema Hadean di zinarên niştecîh ên Eoarchean de destnîşan dike ku bi kêmî ve hinek qalikên felsîk di destpêka 4.4 milyar sal de, tenê 140 milyon sal piştî çêbûna Dinyayê hebûne.[9] Mezinbûnek berbiçav a heta roja îro ku ji hêla radyometrîk dîroka parzemînî ya gerdûnî ve tê piştgirî kirin û pêşveçûna zû ya di asta kontinental de di dema Arçiyan de, avakirina kelûpelên parzemînî yên ku niha hene ku ji hêla delîlên îzotomîk ve ji hefnium in zircons û neodymium di zinarên sedimentary rocks de têne piştgirî kirin.[10]

Temenê erdêBiguherîne

Temenê Erdê rasterast bi temenê zinaran nayê pîvandin. Ji ber ku kevirên herî kevn ên naskirî jî ji kevirên kevnar ên ku îro li ser rûyê erdê nemane, çêbûne. Kevintirîn kevirên ku heta niha hatine dîtin li rojavayê Gronlandê hatine dîtin û temenê wan 4.1 milyar sal in. Rêbaza herî baş a ku îro ji bo hesabkirina temenê Dinyayê heye, veguhertina hêmanên radyoaktîf jibo hêmanên din e ku di encama nîvcobûna wan de ye. Bo nimûne, hêmana radyoaktîf uranyumê du celeb atoman hene, wek uranyumê-238 û uranyumê-235 e. Ev her du atoman di pêvajoyek pir hêdî de vediguherin atomên zirîçê. Bi veguherîna uranyuma-238, ku ji îzotopa dinê ya uranyumê hinekî girantir e, îzotopeke siviktir a serpê, zirîç-206, çêdibe û bi veguherîna uranyuma-234, îzotekek sivik, zirîç-207 çêdibe. Rêjeya veguhertina uranyuma235-ê bo serpê şeş ​​qat ji rêjeya veguhertina uranyuma238-ê zûtir e. Ji ber van sedeman, rêjeya atomên zirîç-206 û zirîç-207 di zinarek di bin lêkolînê de li gorî temenê kevir diguhere. Cûdahiya di navbera mîneralek serpê de ku tê texmîn kirin ku herî kevn e û strukturên îzotopên lîberê yên ku îro li okyanûsan pêk tê tenê bi dirêjahiya 4.5 mîlyar salî ya di navbera çêbûna van her du nimûneyan de têne rave kirin. Ev serdema 4.5 milyar sal wekî temenê erdê (Cîhanê) tê qebûlkirin.

Destpêka jiyanê û pêşveçûnBiguherîne

4 mîlyar sal berê reaksiyonên kîmyewî bûne sedema molekulên yekem ên xwe-zêdekirinê. Pîştî 0.5 mîlyar salan, bavê hevpar ê dawî yê hemî jiyana heyî derketiye holê.[11] Pêşveçûna fotosentezê hişt ku enerjiya rojê rasterast ji hêla formên jiyanê ve were berhev kirin. Di encamê de oksîjena molekular (O2) ku li atmosferê kom dibe û ji ber têkiliya bi tîrêjên rojê yên ultraviolet re, di atmosfera jorîn de tebeqeya ozonê ya parastinê (O3) çêkir.[12] Tevlihevbûna şaneyên piçûk di nav şaneyên mezin de bû sedema pêşkeftina şaneyên tevlihev ên bi navê okaryotê. Organîzmayên rastîn ên pir-hucreyî yên di nava koloniyan de hatin avakirin, her ku çû pispor bûn. Bi helandina tîrêjên ultraviyole zerardarî ji hêla tebeqeya ozonê, jiyanê rûyê erdê kolonîze kir.[13] Di nav delîlên destpêkê yên fosîl ên jiyanê de fosîlên mat ên mîkrobiyal hene ku li Rojavayê Awûstralyayê kevirên xîzê yên 3.48 mîlyar salî hatine dîtin.[14] Grafîta bîyojen ku di zinarên metasedîmenter ên 3.7 mîlyar salî ne li Rojavayê Gronlandê hatine dîtin û bermahiyên madeyên biyotîk ên li zinarên 4.1 mîlyar salî yên li Rojavayê Awûstralyayê hatine dîtin.[15] Delîlên rasterast ên destpêkê yên jiyana li ser rûyê erdê di zinarên Awustralya yên 3.45 mîlyar salî de hene ku fosîlên mîkroorganîzmayan nîşan didin.[16]

Di dema Neoproterozoîk da, ji 1000î heta 541ê milyon salê, dibe ku piranîya cîhanê bi qeşayê hatibe nixumandin. Ev hîpotez wek "Erda Berfê" tê bi nav kirin û ji ber ku beriya teqîna Cambrîan bû. Dema ku jiyana pirzimanî di tevliheviyê de pir zêde bû, rastî eleqeyeke taybet tê. Piştî teqîna Cambrian ya 535 milyon salî, bi kêmî ve pênc wendakirinên girseyî yên mezin û gelek girseyî yên piçûk hene.[17] Ji xeynî bûyera wendabûna Holosenê ya heyî ya herî dawî, 66 milyon sal berê dema ku barîna asteroîda bû sedema tunebûna Dînezoran û kêzikên din ên mezin. Hinek ajalên piçûk ên mîna kêzik, ajalên bi memik û hinek celeb ên çûkan ku bûne dewamî ya jîyana îro xwe ji vî serdema barîna asteroîda parastine.[18]

Taybetiya fizikîBiguherîne

AwaBiguherîne

Ji ber formasyonên topografîk ên li ser rûyê erdê û tevgera wê ya eksantrîk a li dora eksenê, geometrîyeke wî ya yekreng tineye. Bi awayeke Geoibs e lê rûbara wê ya li ekvatorê ji rûbara polar mezintir e. Pîvana navîna çapa erdê 12.742 kîlomêtre ye. Ji ber ku zivirandina erdê ya li dora eksenê dibe sedem ku ekvator hinekî ber bi derve ve biçe, qada ekvatorê 43 kîlomêtre ji çapa ku pola bi hev ve girê dide dirêj tir e. Xala herî bilindî û nîzm Çîyayê Everestê (8.848 m li ser asta deryayê) û Xendeka Marianayê (10.924 mêtre di binê deryayê de) ye. Bi vî rengî, Erd li gorî elipsoidek îdeal xwedî toleransek 0.17% ye.

Avabûna navxweyîBiguherîne

Qatên erdnasî yên Erdê
 

Erd ji naverok berbi exosphere veqetiyaye. Nîşe: ne bi pîvan e.
Kurî
km 		Tebeqeyên pêkhate Tîrbûn
g/cm3
0–60 Lîtosfer —
0–35 Qalik 2.2–2.9
35–660 Mantoya jorîn 3.4–4.4
660–2890 Mantoya jêrîn 3.4–5.6
100–700 Astenosfer —
2890–5100 Navika derve 9.9–12.2
5100–6378 Navika hundir 12.8–13.1

Hundirê Erdê jî mîna gerstêrkên din ên bejayî ji aliyê taybetiyên xwe yên kîmyayî ve li qatan hatiye dabeşkirin. Tebeqeya derve ji hêla kîmyewî ve qaşeyek zexm a silîkatî ya cihêreng e ku di binê mantelek zexm a pir zirav de ye. Qalik bi veqetandina Mohorovičić ji mantoyê tê veqetandin. Qalindahiya qalikê ji 6 kîlomêtreyê û di binê okyanûsan de heta 30-50 km ye. Ev pîvan ji bo parzemînan diguhere. Qalik û serma, hişk, jora mantoya jorîn bi awayekî kolektîf wekî lîtosfer tê zanîn, di nav plakayên tektonîkî yên serbixwe de tên veqetandin.[19]

Hemî agahdarî di derbarê strukturên hundurîn ên cîhanê de ji lêkolîna erdhejan û ji ceribandinên li ser materyalên ku tê texmîn kirin di hundurê Erdê de hene hatine bidestxistin. Li ser bingeha hebûna volkanan û pîvandina herikîna germê ya li ser rûyê qalikê erdê, em dizanin ku hundurê cîhanê pir germ e. Her ku kûrtir dibin qalikê erdê, germahiya zinaran serê kîlometreyekê 30 °C bilind dibe. Bi vî rengî zinarên ku ji qatên herî jêrîn ên qalikê de ne vediguherin zinarek sotandî.

Tevgera parzemînanBiguherîne

Teoriya tektonîkên plakaya dide nîşan ku parzemînên li ser rûyê erdê bi rêjeya çend santîmetre di salê de digerin. Tê payîn ku di pêşerojê de ev yek bidome dibe sedema parzemînên ku bihegijên tenişta hev. 2 faktor dibin sedem ku parzemîn hilkişe: hilberîna enerjiyê di nav gerstêrkê de û hebûna hîdrosphere. Hilberîna germê ya ji hêla pêvajoyên radyojenîk ve têr dike ku di 1.1 mîlyar salên pêş de veguheztina mantoyê û binketina parzemîna rawestîne. Îro parzemînên Amerîkaya Bakur û Başûr ber bi rojava ve diçin û ji Afrîka û Ewropayê dûr dikevin.[20]

Rêgeh û vegerBiguherîne

RêgehBiguherîne

Dinya di 365.2564 rojên Cîhanê yan jî saleke gerstêrkî, bi dûrahiya navînî bi qasî 150 milyon kîlomêtre li durê Rojê di rêgeha xwe de tevdigere. Her ku d 12e saetan carekê tav an jî heyv xuya dibe, bi tevgera ku li dorpêça Rojê ber bi rojhilat ve pêk tê. Ji ber vê tevgerê, bi navînî 24 saet lazim e - rojek tavê - ji bo ku Dinya li dora eksena xwe zivirînek tam temam bike ku Roj vegere merîdyenê.[21] Leza Erdê ya li dorpêça rojê bi navînî nêzîkî 29.78 km/s te. Heyv û Erd di her 27.32 rojan li dora stêrkên paşerojê li dora barsentrek hevpar dizivirin. Dema ku bi geroka hevpar a pergala Erd-Heyvê ya li dora Rojê re were berhev kirin, heyama meha synodîk, ji meha din heta meha nû, 29.53 roj e. Ji pola bakur a ezmanî tê dîtin ku tevgera Dinya, Heyv û zivirîna wan a asîmanî hemû li berevajiya demjimêrê ne. Ji xalekî polar ên bakur ên Dinyayê tê dîtin ku Dinya li dorpêça rojê li aliyekê berevajiyê saetê tevdigere.[21][22]

Dorvegera erdêBiguherîne

 
Anîmasyonek ku Dinya li dora xwe digere nîşan dide

Her dem ku Erdê di tevgerê deye, du celeb ên tevgerê hene. Tevgera yekem li dora eksena xwe pêk tîne û tevgera duyem ji rojava ber bi rojhilat ve li ser rêgeh xwe ya li dorpêça rojê digere, pêk tîne. Vegera li dora eksena xwe di 23 saet, 56 xûlek, 4.098903691 çirkeyan de temam dike.[23] Duyemîn tevgera Dinyayê bi tevgera li dorpêça dora rojê ye. Dinya di 365 roj, 5 saet, 48 hûrdeman, 9 çirke, 763.545,6 mîkroçirkeyan de li dora Rojê ku di dorbereke elîptîkî ya pir berfireh de digere, pêk tîne.[23] Ev her du tevgerên Dinyayê yên li dor eksa xwe û li dora Rojê dibin sedema du bûyerên girîng. Zivirîna wê li dora eksena xwe, şev û roj, û gerandina wê ya li dora Rojê bi meyla 23 pile û 27 deqe demsalan diafirîne û lihevhatina demsalan misoger dike.

Mijarên têkildarBiguherîne

ÇavkanîBiguherîne

  1. ↑ Abdurrahman Önen (2008). Ferhenga Erdnîgariyê. Doz, Stenbol.
  2. ↑ Righter, K.; Schonbachler, M. (1 gulan 2018). "Ag Isotopic Evolution of the Mantle During Accretion: New Constraints from Pd and Ag Metal-Silicate Partitioning". 2084: 4034. Cite journal requires |journal= (alîkarî)
  3. ↑ Tartèse, Romain; Anand, Mahesh; Gattacceca, Jérôme; Joy, Katherine H.; Mortimer, James I.; Pernet-Fisher, John F.; Russell, Sara; Snape, Joshua F.; Weiss, Benjamin P. (2 kanûna pêşîn 2019). "Constraining the Evolutionary History of the Moon and the Inner Solar System: A Case for New Returned Lunar Samples". Space Science Reviews (bi îngilîzî). 215 (8): 54. doi:10.1007/s11214-019-0622-x. ISSN 1572-9672.
  4. ↑ "Controversial Moon Origin Theory Rewrites History : Discovery News". web.archive.org. 9 kanûna paşîn 2010. Roja wergirtinê: 7 kanûna paşîn 2022.
  5. ↑ Canup, Robin M.; Asphaug, Erik (1 tebax 2001). "Origin of the Moon in a giant impact near the end of the Earth's formation". Nature. 412: 708–712. ISSN 0028-0836.
  6. ↑ Encyclopedia of astrobiology. Muriel Garguad, R. Amils. Berlin: Springer. 2011. ISBN 978-3-642-11274-4. OCLC 745005742.CS1 maint: others (link)
  7. ↑ Morbidelli, A.; Chambers, J.; Lunine, J. I.; Petit, J. M.; Robert, F.; Valsecchi, G. B.; Cyr, K. E. (2000). "Source regions and timescales for the delivery of water to the Earth". Meteoritics & Planetary Science (bi îngilîzî). 35 (6): 1309–1320. doi:10.1111/j.1945-5100.2000.tb01518.x. ISSN 1945-5100.
  8. ↑ Rochester, University of. "Oldest measurement of Earth's magnetic field reveals battle between Sun and Earth for our atmosphere". phys.org (bi îngilîzî). Roja wergirtinê: 7 kanûna paşîn 2022.
  9. ↑ Harrison, T. M.; Blichert-Toft, J.; Müller, W.; Albarede, F.; Holden, P.; Mojzsis, S. J. (23 kanûna pêşîn 2005). "Heterogeneous Hadean Hafnium: Evidence of Continental Crust at 4.4 to 4.5 Ga". Science (bi îngilîzî). doi:10.1126/science.1117926.
  10. ↑ Armstrong, R. L. (1 kanûna pêşîn 1991). "The persistent myth of crustal growth". Australian Journal of Earth Sciences. 38: 613–630. doi:10.1080/08120099108727995.
  11. ↑ Doolittle, W. Ford (1 sibat 2000). "Uprooting the Tree of Life". Scientific American. 282: 90–95. doi:10.1038/scientificamerican0200-90. ISSN 0036-8733.
  12. ↑ Zimmer, Carl (3 çiriya pêşîn 2013). "The Mystery of Earth's Oxygen". The New York Times (bi îngilîzî). Roja wergirtinê: 8 kanûna paşîn 2022.
  13. ↑ "NASA - Early Life on Land". www.nasa.gov (bi îngilîzî). Roja wergirtinê: 8 kanûna paşîn 2022.
  14. ↑ Noffke, Nora; Christian, Daniel; Wacey, David; Hazen, Robert M. (1 kanûna pêşîn 2013). "Microbially Induced Sedimentary Structures Recording an Ancient Ecosystem in the ca. 3.48 Billion-Year-Old Dresser Formation, Pilbara, Western Australia". Astrobiology. 13 (12): 1103–1124. doi:10.1089/ast.2013.1030. ISSN 1531-1074. PMC 3870916. PMID 24205812.CS1 maint: PMC format (link)
  15. ↑ "Excite News - Hints of life on what was thought to be desolate early Earth". web.archive.org. 18 tebax 2016. Roja wergirtinê: 8 kanûna paşîn 2022.
  16. ↑ "Oldest fossils ever found show life on Earth began before 3.5 billion years ago". news.wisc.edu (bi îngilîzî). Roja wergirtinê: 8 kanûna paşîn 2022.
  17. ↑ Raup, D.; Sepkoski, J. (1982). "Mass Extinctions in the Marine Fossil Record". Science. doi:10.1126/science.215.4539.1501.
  18. ↑ "Gould: The Evolution of Life on the Earth". brembs.net. Roja wergirtinê: 8 kanûna paşîn 2022.
  19. ↑ Society, National Geographic (20 gulan 2015). "lithosphere". National Geographic Society (bi îngilîzî). Roja wergirtinê: 7 kanûna paşîn 2022.
  20. ↑ Murphy, J. Brendan; Nance, R. Damian; Cawood, Peter A. (1 hezîran 2009). "Contrasting modes of supercontinent formation and the conundrum of Pangea". Gondwana Research. Special Issue: Supercontinent Dynamics (bi îngilîzî). 15 (3): 408–420. doi:10.1016/j.gr.2008.09.005. ISSN 1342-937X.
  21. ↑ a b "Earth Fact Sheet". nssdc.gsfc.nasa.gov. Roja wergirtinê: 12 kanûna paşîn 2022.
  22. ↑ "Moon Fact Sheet". nssdc.gsfc.nasa.gov. Roja wergirtinê: 12 kanûna paşîn 2022.
  23. ↑ a b "USEFUL CONSTANTS". hpiers.obspm.fr. Roja wergirtinê: 7 kanûna paşîn 2022.

Girêdanên derveBiguherîne

Li Wikimedia Commons medyayên di warê Erd de hene.
Ji "https://ku.wikipedia.org/w/index.php?title=Erd&oldid=1066543" hatiye standin.