Bêvaciya bêvacî

Bêhawayiya bêhawayî (bi erebî: تهافت التهافت‎, lat. Tahâfet et-tahafah) an jî Bêvaciya bêvacî, berhemeke fîlozofê Endulusî ya Îbn Ruşd (1126 - 1198) e. Ew wê pirtûka li ser berhema Xezalî ya bi navê Bêvaciya fîlozofan (Bêhawayiya fîlozofan) (bi erebî: تهافت الفلاسفة‎, Tahâfet el-falâsifiyah) dinivîse û tê de lênêzbûna Xezalî ya fikrên fîlozofan rexne dike û fikrên Aristoteles û fîlozofên din li hembera Xezalî diparêze.

Wî di pirtûka xwe de ji berhema Xezalî de jêgirtin kirina û li ser wan jêgirtinan wek diyalogan pirtûka xwe bi zimanê erebî nivisandî ye. Kitêb ji hêlekê de jî gengeşiya navbera fîlozofên îslamê yên neoplatonîstên wek Farabî, Îbn Sîna û nimînerê Eşarîyan îmamê Xezalî ye.

Girêdanên derve

• pirtûk wek text — muslimphilosophy.com