Wêjeya kurdî: Cudahiya di navbera guhartoyan de

Ji dema sûmerîyan heta ku demên din yên piştre, wê pêşketineka mazin bi afirê. Salixkirina, jîyanê û tiştên di jîyanê de bi ziman û têgihiştinê, wê pêşî bibe. Minaq, Bêja "ga".<ref> Abdusamet Yigit, ''Destana Gilgamêş'', </ref> ku î ro jî kurd wê bikardihênin, wê hê di wan deman de di wateyên weke yên "hêzbûn", "mêrbûn", "girbûnê" di xwe de bi têgihiştinî wê salix bike. Gotina "gilgamêş" jî ji wir têt. Ji wê tê afirandin. Ji bêja "ga", mirov fahm dike, bi bêjeyên bi vî rengî ku bi kasî hevokekê giring in di hanîna li ser ziman re, wê demeka zimanê kurdî û pêşketina wê ya bi pêşvajoyî jî tê dîtin. Gotina "gilgamêş jî, her wisa, demeka din ya pêşketî ya di zimên de tîne ser ziman.

Bi destanî, hanîna li ser ziman, minag, weke vegotinên gilgamêş û hwd, wê demeka ku bi aqil ku pêş dikeve wê bi me bide têgihiştin. Wêjeya kurdî, bi vê yekê re, weke ku êdî weke ku di nav kurdan de hê jî tê ser ziman, bi civatan re wê pirr zanistên xwe yên ku mirov wan weke wêjavan bi navkê û ku bênavbûn, wê bi afirêne. Vegotinên ku di civatan de dihatina gotin, wê "li ser navê civatê" wê biman. Hin bi hin, êdî gotinên weke ên mal, jin, mêr, malbatîtî, rêz, mazinbûn û hwd, wê bêne salixkirin. Ev dem, bi vî rengî demeka giring a di wê heya kurdî de. Wê, heta ku dem were dema Gût û Hûrîyan û hwd, wê êdî bi zihniyetî pêşketineka mazin bi destanên weke yên Şahmaran û hwd re wê bi afirê û derkeve li holê.