Mafên kesên LGBT li Rûsyayê
Li Rûsyayê, kesên lezbiyen, hevzayend, bîseksuel û transgender (LGBT) bi pirsgirêkên hiqûqî û civakî re rû bi rû ne ku ji aliyê kesên din ve nayên dîtin. Tevî ku çalakiya seksî ya di navbera hevzayendan de ji sala 1993-an vir ve qanûnî ye, homoseksuelî ji hêla piraniya rûsan ve nayê pejirandin, û zewacên hevzayendan û malên hevzayendan ji bo parastina qanûnî ya ku ji bo zewacên cinsên berevajî peyda dibin neçar in. Rûsya ji bo kesên LGBT tu parastinên dijî-cudakariyê nade, ne jî sûcên nefretê yên li ser bingeha meyla cinsî û nasnameya zayendî qedexe dike. Kesên transgender destûr didin ku zayenda xwe ya qanûnî biguhezînin bêyî ku hewcedariya neştergeriya veguheztina zayendî bikin[1]; Lêbelê, heya niha qanûnên ku cihêkariya li ser bingeha nasnameya zayendî an îfadeya zayendî qedexe dikin tune ne, û qanûnên vê dawiyê dikarin li dijî niştecîhên transgender cihêkariyê bikin. Homoseksuelî weke nexweşiyeke derûnî hatiye binavkirin û her çend kesên hevzayend û lezbiyen bi qanûnî destûr nayê dayîn ku bi eşkereyî di artêşê de xizmetê bikin jî, polîtîkayeke defakto heye.
Mafên kesên LGBT li Rûsyayê | |
|---|---|
 | |
| Dewlet | Rûsya  |
| Pêk tê ji |
|
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêre | |
.JPG)
Rûsya demeke dirêj di derbarê homoseksueliyê de nêrînên neyînî yên tund girtiye, digel ku anketên vê dawiyê destnîşan dikin ku piraniya Rûsan li dijî pejirandina homoseksueliyê ne û piştgirî didin qanûnên ku li dijî homoseksuelan cihêkariyê dikin. Tevî ku rexneyên navneteweyî ji bo zêdebûna vê dawîyê ya cihêkarîya civakî, sûc û şîdeta li dijî homoseksuelan werdigirin, bajarên mezin ên wekî Moskow [2] û Saint Petersburg[3] tê gotin ku xwedan civatek LGBT ya pêşkeftî ne. Lêbelê, berxwedanek dîrokî ya li hember pêşandanên serbilindiya homoseksuelan ji hêla hukûmetên herêmî ve heye; ji ber ku bajarê Moskowê 100 daxwazên takekesî yên ji bo destûr ji bo lidarxistina Moskova Pride heta sala 2012 red kir, di sala 2010an de ji aliyê Dadgeha Ewropî ya Mafên Mirovan ve hat cezakirin, ji ber wê yekê ku ew wê redkirinê weke cudakarî şîrove dike. Metirsiya şîdetê li ser beşdaran jî heye.
Ji sala 2006-an vir ve, herêmên li Rûsyayê qanûnên cihêreng derdixin ku belavkirina materyalên ku têkiliyên LGBTyê ji bo biçûkan pêş dixin sînordar dikin; di Hezîrana 2013an de, qanûneke federal belavkirina materyalan di navbera biçûkan de ji bo piştgirîkirina têkiliyên cinsî yên ne kevneşopî sûcdar kir, ku wek guherînek ji qanûna parastina zarokan a heyî re hat pejirandin. Ev qanûn bû sedema gelek girtinên hemwelatiyên LGBT yên rûsî yên ku bi eşkereyî li dijî qanûnê derdikevin û tê ragihandin ku xwepêşandanên dijî homoseksuelan, şîdet, û hetta tawanên nefretê jî zêde bûne. Ew rexneyên navneteweyî ji çavdêrên mafên mirovan, çalakvanên LGBT, û dezgehên ragihandinê werdigirin û wekî defakto navgînek krîmînalîzekirina çanda LGBT tê dîtin.[4] Ev qanûn ji aliyê Dadgeha Mafên Mirovan a Ewropayê ve bi parastina azadiya derbirînê re li hev nayê, lê ji sala 2021’an ve nehatiye betalkirin.[5]
Di raporekê de ku di 13 Nîsan 2017 de hat weşandin, panelek ji pênc şêwirmendên pispor ên Encumena Mafên Mirovan a Neteweyên Yekbûyî-Vitit Muntarbhorn, Sètondji Roland Adjovi; Agnès Callamard; Nils Melzer; û David Kaye - pêla îşkence û kuştina mêrên hevzayend li Çeçenîstanê şermezar kir.[6][7]
Çavkanî
biguhêre- ^ "Trans Rights Europe Map 2018" (PDF). Transgender Europe. gulan 2018. Ji orîjînalê (PDF) di 20 îlon 2022 de hat arşîvkirin. Roja gihiştinê 23 gulan 2022.
- ^ "Gay in Putin's Moscow: why the city is pinker than you think". The Guardian. 13 hezîran 2015.
- ^ "Inside the gay club scene in St Petersburg, Russia". Daily Xtra. 31 gulan 2014.
- ^ Elder, Miriam (11 hezîran 2013). "Russia passes law banning gay 'propaganda'". The Guardian.
- ^ "Dismantling LGBT+ rights as a means of control in Russia". Freedom House (bi îngilîzî). Roja gihiştinê 13 tebax 2021.
- ^ Sewell Chan, U.N. Experts Condemn Killing and Torture of Gay Men in Chechnya, New York Times (13 April 2017).
- ^ End abuse and detention of gay men in Chechnya, UN human rights experts tell Russia, Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (April 13, 2017).