Hesen bin Elî

Hesen bin Elî bin Ebû Talib an jî Hesen el-Mucteba (Erebî: الحسن بن علي بن أﺑﻲ طالب669-(624 – ) lawê mezinê Elî û Fatimeyê bû û neviyê yekemîn ê Muhemmed bû. Şîa bi piranî wî wekî îmamê ​​duyemîn dipejirîn e, li gorî grûpek pir piçûk, îmamê duyemîn Huseyn bin Elî ye. Lêbelê, di hem têgihiştinên îslamî yên Sunî û Şiîi û Elewîtî de xwedî cihekî pir girîng digire; Her kes dipejirîn e ku ew ji pêxemberê Ehl-Beyt e. Ew 37 sal in bi bav û bavê xwe re 8 sal in bi hevûdu re ye. Nifşî jê re dibêjin Şerîf.

Hesen bin Elî
Navê rastî	أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ الْهَاشِمِيُّ الْقُرَشِيُّ
Jidayikbûn	1 adar 625  Medîne (Hîcaz)
Mirin	669  Medîne
Sedema mirinê	Jehr (Mêrkujî)
Cihê goristanê	Cenetûl Baqî
Hevwelatî	xelîfeyên Raşidûn, Xelîfetiya Emewiyan
Meqam	Imam of Twelver Shiism (661–669)
Hevjîn	Umm Ishaq bint Talhah Khawla bint Manzoor Ja'da bint al-Ash'at
Zarok	Hassan Al Muthanna Qasim ibn Hasan Fatimah bint al-Hasan Husayn ibn al-Hasan ibn ʿAly Abu Bakar ibn Hassan bin Ali Abdullah ibn Hasan ibn Ali Talha ibn Hasan Zayd ibn Hasan
Dê û bav	Elî  (bav) Fatime  (dê)
Xizm	Muhemmed (maternal grandfather)
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêre