Cehm bin Safwan
Cehm bin Safwan ( bi Erebî: جَهْم بن صَفْوان , bi Ingîlîzi: Jahm bin Safwan) îlahiyatnasekî îslamî bû ku xwe bi El-Harith ibn Sureyj ve girêdabû. Cehm bin Safwan mixalifekî Xurasanê di dawiya serdema Emewiyan de û di sala 745an de ji aliyê Selm ibn Ehwaz ve hatiye kuştin.[1]
Cehm bin Safwan | |
|---|---|
| Qada xebatê | Kelam  |
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêre | |
Jiyan
biguhêreCehm mişterek eşîra Benî Raseb bû.[2] Ew li Kufeyê ji dayik bûye, lê li Xurasanê li Tirmidhê bi cih bû. Ew dev el-Ced b. Dirham xwendiye.
Ja'd b. Dirhem mamosteyê xelîfeyê dawî yê Emewiyan Merwanê Duyem bû û wekî Dehrî û Zindîq (dînîq) tê binavkirin ji ber ku ew yekem kes bû ku gotibû Xwedê napeyive, lewma Quran hatiye afirandin.[3] Ew misilmanê yekem e ku tê ragihandin ku li ser afirandîbûna Qur'anê peyivî û dostaniya Birahîm bi Xwedê re û axaftina Mûsa bi Wî re red kir.[4] Navê Cehm b. Ṣafwan wê paşê ji tevgera teolojîkî ya ku bi navê Cehmiyeyê tê zanîn were hesibandin.[5]
Cehm di dema serhildana Al-Harith ibn Sureyj de li dijî waliyê Emewiyan Nasr ibn Sayyar, wekî alîkarê Al-Harith ibn Sureyj xebitî. Cehm di sala 746an de di dema hewldana yekem a bidestxistina Mervê de hat kuştin, tevî ku serhildanê hêza Emewiyan pir lawaz kir û bi awayekî nerasterast beşdarî serkeftina Şoreşa Ebasiyan bû.[6]
Doktrîn
biguhêreTesbîtkirina naveroka erênî ya doktrînên Jahm zehmet e, ji ber ku ew tenê di xebatên polemîkî yên paşîn de têne dubare kirin ku ne gengaz e ku werin verast kirin. Lêbelê, tê gotin ku wî hîn kir ku tenê çend taybetmendî dikarin ji Xwedê re bêne destnîşan kirin, wekî afirandin, hêza Xwedê û kirin, lê yên din ên wekî axaftinê nikarin. Ji ber vê yekê, wî bawer kir ku xelet e ku meriv li ser peyva ebedî ya Quranê biaxive, ji ber ku Xwedê (li gorî Cehm) di rêza yekem de ne axaftvan e.[7]
Cehm alîgirê determînîzma tund bû, ku li gorî wê, mirov tenê bi mecazî tevdigere bi heman awayê ku tê gotin ku roj ava dike: li gorî Jahm, ev peymanek zimanî ye û ne diyariyek rast, ji ber ku bi rastî Xwedê ye ku rojê dike ava.[8]
Mîras
biguhêreEqîdên Cehm ên derbarê Xwedê û sifatên Wî de, di rexneyên Mu'tezîle de, ku carinan ji aliyê dijberên xwe ve wekî Cehmî dihatin binavkirin, hatin girtin. Mu'tezîle bawer dikir ku Qur'an afirandî ye, qanûnek ku lihevhatî ye bi dîtina tomarkirî ya Cehm.
Cehm tu nivîs nehiştiye, lê gelek alimên misilman li ser doktrînên wî nivîsandine û çend alimên nûjen jî li ser wî lêkolîn kirine.[9][10]
Rexne
biguhêreHemdemê Wî
biguhêreMuqatil ibn Silêman, şirovekarê destpêkê yê Qur'anê ku Misilmanên Sunnî wekî dijberê cehmê yê ku ber bi tundiya din ve çûye dibîne, [11] hevdemê Cehm bû ku bi taybetî rexne li wî dikir. Di navbera her du kesan de, li mizgefta Merwê, li ser sifatên îlahî û her weha du kesayetiyên siyasî ku her du kes pê re girêdayî bûn, nîqaşek tund a teolojîk û siyasî hate kirin. Her yek ji wan bi nivîsandina pirtûkek ku ya din red dike, û Muqatil peywendiyên xwe yên siyasî bikar anîn da ku Cehm ji Belxê were derxistin û ew şandin Termez. [12] Muqatil tevgereke hevrik ji Cehmiyeyê re ku bi navê Muqatiliye tê naskirin damezrand, û misilmanên sunnî xwe di navbera wan du xalan de (înkarkirin û wekhevkirina sifetên Xwedayî, Ta'til û Tesbîh) didin nasîn. Muqatil bi xwe ji aliyê zanayên serdema xwe yên wek Ebû Henîfe û Mekî Îbn Îbrahîm (mamosteyê Buxarî ) ve hatiye mehkûmkirin.[12][13][14]
Ebû Henîfe (m. 150 H.) jî bi tundî Cehm rexne kir û ev yek li kêleka rexneya wî ya li Muqatiliyê dijber bû. Bi taybetî Ebû Henîfe heta ku Cehm kafir îlan kir çû.[15][16][17]
Lêkolînerên Paşî
biguhêreÎlahiyatnasê bi navê Uthman bin Seîd ed-Derîmî (m. 280 H.) (ku bi el-Derîmî nivîskarê Sunnan re neyê tevlihevkirin) jî retkirinên Cehm nivîsî û retkirinek mezin li ser Cehmîyekî navdar nivîsand. navê Bişr ibn Ghiyath el-Merisî ku wî ew kafir (kafir) da zanîn.[18] Weke Muqatil, Osman Bin Seîd bi xwe jî rexne lê hatiye girtin û hinek alim jî hene ku rexne li wî kirine ku berevajî Cehmê ye û ew Mucassim (antropomorfîst e). Bi taybetî jî Hadîs ê Sunnî û azayî El-Hekîm Tirmizî (m. ~ 280 H.) bersivek jê re nivîsî.[19][20][21]
Gelek Hadîsnasan li ser doktrînên Cehm bin Ṣafwan red kirin, bi taybetî Hadîsnasê Sunnî Ehmed ibn Henbel (m. 241 H.) û şagirdên wî yên mîna Buxarî (m. 256 H.) û Ebû Dawûd es-Sijistanî (m. 275 H.).[22] El-Buxarî hînkirinên kevneperest û alimê Kelam Ibn Kullab ligel el-Karabisi di mijarên îdeayê de pejirand, ku wî jî Cehmiyet red kir. Paşê oldarên Kelam ênSunnî, bi taybetî Ebû Hesen El-Eş'erî (m. 324 H.) û Ebû Mensûr El-Metûrîdî (m. 333 H.) rexnekirina wî berdewam kirin û di Eş'erî û Eş'erî de jî behsa wî hat kirin. Xebatên heresiolojiya Maturîdî.[23][24][25][26][27]
Çavkanî
biguhêre- ^ Shorter Encyclopaedia of Islam p.83, Leiden 1974
- ^ van Ess, Joseph. "JAHM B. ṢAFWĀN – Encyclopaedia Iranica". www.iranicaonline.org (bi îngilîzî). Encyclopedia Iranica. Roja gihiştinê 11 sibat 2017.
- ^ Abdus Subhan, al-Jahm bin Safwan and his philosophy p.221 in: Islamic Culture 1937, W. Montgomery Watt, Early Discussions about the Qur'ān p.28 in: The Muslim World 1950, al-Dahabi, Mizan al-I'tidal 1:185
- ^ W. Madelung, The Origins on the Controversy concerning the Creation of the Qur'ān p.505 in: Orientalia hispanica sive studia F.M. Pareja octogenario dicata, Leiden 1974
- ^ W. Montgomery Watt, Encyclopedia of Islam II, q.v. Djahm b. Ṣafwān
- ^ G. R. Hawting, The First Dynasty of Islam: The Umayyad Caliphate AD 661-750, pg. 108. London: Routledge, 2002. ISBN 9781134550586
- ^ Clinton Bennett, The Bloomsbury Companion to Islamic Studies, p 126. ISBN 1441138129
- ^ P. W. Pestman, Acta Orientalia Neerlandica: Proceedings of the Congress of the Dutch Oriental Society Held in Leiden on the Occasion of Its 50th Anniversary, 8–9 May 1970, p 85.
- ^ Sources on the Jahmiyya are largely tendentious, as is the case with all heresiographies of the past. For modern studies see: Jamal al-Din al-Qasimi,[çavkanî hewce ye] Tarikh al-Jahmiyyah wa'l-Mu'tazilah,[çavkanî hewce ye] Yasir Qadhi,[çavkanî hewce ye] and Maqalat al-Jahm ibn Safwan wa Atharuah fi al-Firaq al-Islamiyya.[çavkanî hewce ye]
- ^ Richard M. Frank (1965). "The neoplatonism of Ğahm ibn Safwân". Le Muséon (68): 395–424.
- ^ Tohe, Achmad. Muqatil ibn Sulayman: A neglected figure in the early history of Qur'ānic commentary. Diss. Boston University, 2015. pp. 12, 34
- ^ a b Sirry, M., 2012. Muqātil b. Sulaymān and anthropomorphism. Studia Islamica, 107(1), pp.38-64.
- ^ Ibn Rajab al-Ḥanbalī, Bayān Faḍl ‛ilm al-Salaf ‛alā ‘Ilm al-Khalaf,ed. Muḥammad ibn Nāṣir al-‘Ajmī(Beirūt: Dār al-Bashā’ir al-Islāmiyyah, 2003), p.55
- ^ Tohe, Achmad. Muqatil ibn Sulayman: A neglected figure in the early history of Qur'ānic commentary. Diss. Boston University, 2015. pp. 12, 33-34
- ^ al-Khaṭīb al-Baghdādī, Tārīkh, 15/212
- ^ Ibn Ḥajar al-‛Asqalānī, Tahdhīb, 10/281
- ^ Mamat, M.A., Akib, M.M.M. and Husin, B., 2014. Prinsip-Prinsip Ahl al-Sunnah wa al-Jamaah: Pengenalan dan Terjemahan Melayu Wasiyyah Imam Abu Hanifah. Jurnal Akidah & Pemikiran Islam, pp. 11-12
- ^ Refer to: al-Radd 'alā'l-Jahmiyyah and Naqd 'Uthmān b. Sa'îd 'alā al-Mārisî al-Jahmî al-'Anîd fi Iftirā 'alā Allāh fî al-Tawhîd, Riyad 1999
- ^ Bin Sadiq al-Hanbali, Yusuf. Hashiyah Al-Muqaffaq 'Ala Luma'ah Al-Muwaffaq. Kuala Lumpur: Apologia PLT, 2020. p. XV
- ^ AL-GEYOUSHI, MUHAMMAD IBRAHEEM. "Al-Hakim Al-Tirmidhi: his works and thoughts." Islamic Quarterly 14.4 (1970): 159.
- ^ Al-Tirmidhi, Al-Hakim. Ms. جواب كتاب عثمان بن سعيد من الري. Zahiriyyah Library.
- ^ They wrote respectively: al-Radd 'alā al-Zanādiqah wa'l-Jahmiyyah and Khaql Af'āl al-'Ibād wa'l-Radd 'alā al-Jahmiyyah wa-Ashāb al-Ta'tîl
- ^ Hussain, Mohammed Yusoff. "[en] Al-Ash'ari's Discussion of God's Knowledge." Islāmiyyāt 10 (1989).
- ^ Jarullah, Z. H. 1969. Tarikh-i-Mutazila, tr. S. Raees Ahmed Jaffari. Karachi
- ^ Stapa, Zakaria. "Kedudukan Pemikiran al-Ash'ari dan al-Maturidi dalam Mazhab Ahli Sunnah Waljamaah/The Position of al-Ash'ari and al-Maturidi's Thoughts in the Ahli Sunnah Waljamaah School." Islamiyyat 33 (2011): 37.
- ^ "Ibn Kullāb — Brill". Brill Online Reference Works.
- ^ Wahab, Muhammad Rashidi, and Syed Hadzrullathfi Syed Omar. "Peringkat Pemikiran Imam al-Ash’ari Dalam Akidah." International Journal of Islamic Thought 3 (2013): 58-70. "Disebabkan itu, al- Bukhari dalam kebanyakan perkara berkaitan dengan persoalan akidah dikatakan akan mengambil pendapat Ibn Kullab dan al-Karabisi(al-'Asqalani 2001: 1/293)"