Xwezaya mirov

Xwezaya mirovî cûrbecûr taybetmendî ye, di nav de awayên ramîn, hest û tevger, ku mirov ji wan re xwezayî tê gotin.

Tê gotin bi gelemperî wekî dîlgirtina tiştê ku ew dikeve mirov, ango cewherê mirovahiyê tête hesibandin.

Gotinek nîqaş e ji ber ku ew nîqaş e gelo hebûnek wusa heye yan na. Argumanên di derbarê cewherê mirovan de bi sedsalan bûye bingehek sereke ya felsefeyê û têgihiştin berdewam dike ku nîqaşek zindî ya felsefeyê provoke bike.

Têgiha di zanistê de jî, di zanistê de, rola xwe didomîne, digel zanistên neurosanî, psîkolog û zanyarên civakî ku îdîa dikin ku encamên wan dîtina xwezayê di xwezaya mirovî de derxistine.

di nav mirovan de, wekî taybetmendiyên ku bi çandên taybetî re têkildar in. Nîqaşên di derbarê cewherê mirovan de têkildar in, her çend ne heman in, nîqaşên li ser girîngiya berhevdana jîngehê û geşepêdanê di pêşveçûnê de ("xwezaya li hember nermalavê").

Conceptêwaza xwezayê wekî standardek ku bi navgîniya darizandinê ve tête çêkirin, bi kevneşopî tête gotin ku di felsefeya Yewnanî de dest pê kiriye, bi kêmanî di derbarê ziman û perspektîfên Rojavayî û Navîn ên ku ji hêla wê de pir bandor bûne.

Helwesta teleolojîk a Arîstotelî di serdemên dereng ên klasîk û navînî de serdest bû. Bi vê hesabê, cewherê mirovan bi rastî dibe sedem ku mirov bibe ya ku ew dibin, û wusa jî ew bi rengek serbixwe ji mirovan ve heye.

Ev yek di encamê de tê fêm kirin ku di heman demê de têkiliyek taybet a di navbera xwezaya mirovî û zîhniyetê de jî nîşan dide.

Ev nêzîkatî ji ber sedemên dawîn û fermî ji xwezaya mirov fêm dike. Bi gotinek din, xwezayî bixwe (an jî xwedanîtiyek ku xwezayê diafirîne) armanc û armanc heye, bi rengek wekhev bi niyet û armancên mirovan e, û yek ji wan armancan jî mirovahî ye ku xwezayî dijî.

Têgihiştinên bi vî rengî yê xwezaya mirovî vê xwezayê wekî "ramanek", an "formek" mirov dibîne.

Lêbelê, hebûna vê cewherê guhêzbar û metafîzîk a mirovî mijara nîqaşek pir dîrokî ye, ku di demên nûjen de berdewam dike.

Li dijî vê ramana xwezaya mirovan a berbiçav, mêrxasiya têkildar a mirov bi taybetî di sedsalên dawî de bi tundî hatiye qewirandin - yekem ji hêla modernîstên destpêkê yên wek Thomas Hobbes û Jean-Jacques Rousseau.

Di Rousseau's Emile, an On Perwerde, Rousseau nivîsî: "Em nizanin ka cewherê me destûrê dide ku em bibin".

Ji destpêka sedsala 19-an û pê ve, ramînerên mîna Hegel, Marx, Kierkegaard, Nietzsche, Sartre, strûktûalîst û postmodernîst jî carinan li dijî xwezaya mirovahî ya rastîn an xweser serî hildane.

Teoriya pêşkeftina Charles Darwin guheriye cewherê guftûgoyê, piştgirî dide vê pêşnumaê ku bav û kalên mirov mîna îro ne mirov in.

Dîsa jî perspektîfên zanyarî yên nû - wek behrebûnîzm, determînîzm, û modela kîmyewî di hundurê psîkolojiyê û psîkolojiya nûjen de - îdîa dikin ku di derbarê cewherê mirovan de bêalî ye.

Wekî ku di pir zanistên nûjen de, şagirtên weha digerin ku bi hindik an bête ravekirin ji ber sedemek metafizîkî.

Ew dikarin pêşkêşî ravekirina cewherê xwezaya mirovî û mekanîzmayên bingehîn ên wê bikin, an jî kapasîteyên ji bo guhartin û pirrengiyê ku nîşan bidin. argûn bi têgihiştina têgehek cewherê mirovan a rast binpê dike

Felsefeya Yewnanî ya Klasîk

Di Yewnaniya klasîk de felsefe bi eslê xwe [têgîna hewceyê] ya têgîna rojava ya cewherê tiştê ye. Li gorî Aristotle, xwendina felsefî ya cewherê mirov bixwe bi Sokratan re bû, ku felsefe ji xwendina ezmanan zivirî ji bo xwendina tiştên mirovî.

Tête gotin ku Sokrat pirsî xwendiye ka divê mirov çawa çêtirîn bijî, lê wî dev ji karên nivîskî berda. Ji karên xwendekarên wî Platoand Xenophon, û her weha ji hêla Aristotle (xwendekarê Plato) ve di derheqê wî de hate gotin, ev eşkere ye ku Sokrat rastparêz bû û bawer dikir ku jiyanek çêtirîn û jiyanek herî xweş a bi xwezayê re têkildar e.

Dibistana Sokratî di navbeyna felsefeyê de di Serdema Navîn de, di nav felsefeyên Islamicslamî, Xiristiyan û Cihû de, bandora xelasiya serdest bû.

Giyanê mirovî di karên Plato û Arîstoteleyê de xwedan cewherek parçebûyî ye, bi rengek taybetî mirovahî dabeş dibe. Beşek bi taybetî mirovahî û ristî ye, û perçek ku bi tena serê xwe bi aqilî ye, û perçek ruhî ya ku dikare sedem fêm bike parve kiriye.

Dabeşên din ên giyan malê daxwazên an heywanên mîna wan ên ku di heywanan de têne dîtin. Di Aristotle û Plato de hem ruhê (thumos) ji xaçên din (epithumiai) tête diyar kirin.

Fonksiyona guncayî ya "aqil" ew bû ku hukumkirina perçeyên din ên giyan, yên ku bi giyanan alîkarî dikir.

Bi vê hesabê, karanîna sedemek yek rêyek çêtirîn e ku meriv bijî, û fîlozof celebên herî bilind ê mirovan in.

Aristotle student Xwendekarê herî navdar ê Platon — li ser cewherê mirovan hin daxuyaniyên herî navdar û bi bandor ava kir.

Di xebatên wî de, ji bilî bikaranîna nexşeyek wekhev a giyanek parçebûyî ya mirovî, hin vegotinên zelal di derbarê xwezaya mirovan de têne çêkirin:

Mirov xwedan heywanek mêr e, tê vê wateyê heywanek ku ji nişkê ve ji dayik dibe, bi vî rengî malbatek ava dike (oikos) û, di bûyerên serketî de, qebîleyek an gundek piçûk hîn jî li ser xeta baviksalarî dimeşe.

Mirov siyasetek e. heywanek, tê wateya heywanek ku xwediyê giyaniyê ye ji bo pêşxistina civakên piçûktir ên bi mezinahiya bajar an bajarokek, bi dabeşkirina ked û qanûnê.

Ev celeb civat bi celebek ji malbatek mezin re cûda ye, û hewceyê karanîna taybetî ya sedemên mirovan hewce dike. Mirov xwedan heywanek mîmîkî ye. Mirov hez dike ku xeyala xwe bikar bîne (û ne tenê qanûn derxe û meclîsa bajaran bide xebitandin).

Ew dibêje "em kêfa xwe li dîtina wêneyên rastîn ên ku bi çavên xwe biêşînin, heywanên çavtirsandî, wek mînak, û cesedan dibînin".

"sedema ku em ji dîtina şiroveyan kêfxweş dibin ev e ku, dema ku em mêze dikin, em fêr dibin û fêm dikin ku her yek çi ye, mînakî, 'ew wusa û wusa ye."

Ji bo Arîstotle, sedem ne tenê tiştê ku di mirovantiyê de ji ya heywanên dinê pirtirîn taybetî ye, lê di heman demê de ya ku me ji mebesta herî çêtir jî digotin ev e.

Danasîna Arîstotelê ya pir ji cewherê mirovan hîn jî îro bandor e. Lêbelê, fikra teleolojîkî ya taybetî ku mirov tê wateya "an" tê wateya ku tiştek be, di demên nûjen de pir kêm kêm bûye.

Forimkî Sokrat, cewherê mirov û hemî xwezayê, têgînên metafîzîkî ne. Arîstotle bi teoriya çar sedemên xwe pêşnuma standardî ya vê nêzîkbûnê pêş xist.

Her zindî çar aliyan vedigire an "sedem" dike: babet, form, bandor û dawiya. Mînak, darekê darikê ji hucreyên nebatî (madde) pêk tê, ji akşikê mezin bûye (bandorek) dike, cewherê darên daran (formê) vedibêje, û mezin dibe nav darekê darekê (dawiya).

Xwezaya mirovî, li gorî Aristotle, mînakek sedemek fermî ye. Bi heman rengî, ku mirov bibe xwedan tevgerek bêkêmasî (bi tevahî hiş tevde dibe) dawiya me ye.

Arîstotle (Etîketa Nicomachean, Pirtûka X) pêşniyar dike ku aqilê mirov (νούς) "di piçûktirîn piçûktir" de lê perçeya herî girîng a giyanî ya mirovî ye, û pêdivî ye ku ji her tiştî din jî were çandin.

Cihanîna fêrbûnê û mezinbûna rewşenbîrî ya fîlozofê, ya ku di vir de jî jiyanek bextewar û herî kêm êş e.

Felsefeya Chineseînî

Di felsefeya Chineseînî de cewherê mirovan pirsek bingehîn e. Ji serdema Song, teoriya potansiyela an qenciya xweseriya mirovan di Confucianismê de serdest bû.

Mencius arguman dike ku xweza mirov baş e. Ew cewherê mirov fêm dike wek meyla xweser a dewletek îdeal a ku tê xwestin di bin mercên rast de were damezirandin. Ji ber vê yekê, mirov xwediyê hebûna baş in, tevî ku ew hemî ne baş in.

Li gorî teoriya Mencian, xwezaya mirovî çar destpêkên (端, bixwaze) ji exlaqê vedihewîne: hestek hevbeşiyê ya ku di dilxwaziyê de pêşve diçe (仁, ren), hestek şerm û şermezariyê ku di nav rastiyê de pêş dikeve (義, yi). , hestek rêzgirtî û dadmendiyê ku bi pêşvexistina (禮, li), û têgînek rast û çewt a ku bi hişmendiyê pêşve diçe (智, zhi). Destpêkên exlaqê hem bi motîfên hestyar û hem jî bi darizandinên intuitive (wekî mînak çi rast û çewt, bêparastin, rêzdar, an şermezar) têne xuyang kirin.

Li gorî dîtina Mencius, qencî encama pêşkeftina meylên sirûştî yên berbi behreyên xêrxwazî, dadmendî, şehrezayî û hêjayî ye. Meylên ji bo her mirovî di hestên exlaqî de têne eşkere kirin. Bûyera (思, si) ya li ser xuyangên her çar destpêkan rê li ber pêşketina hêjayan vedike. Ew têgihîştinê dide ku şanaziyê pêşiyê li ser raziyê digire, lê kêmasiyek berbiçav pêşveçûna exlaqî asteng dike. Bi gotinên din, mirov destûrek heye ku pêşbaziyên hestyarî dike ku wan ber bi başiyê ve vedigire.

Mencius di heman demê de pirsa ku çima kapasîteya ji bo xirabî di xwezaya mirovî de nîn e. Ger kesek xirab bibe, ew ne encama makeqanûna wî / wê ye, ji ber ku makeqanûna wan pêşbîniyên hestyarî digire ku rasterê ber başiyê digire, lê mijarek birîndar an ne bi tevahî pêşkeftina destûra xwe di rêgezên guncan de pêşve dike. Ew daxwazên hestan wekî pêşbîniyên xwezayî ji çar destpêkan vedigire. Heke ku ew bi motîvasyonên xwe yên exlaqî tevnegerin, mirov dikare bi xwestekên xwe xapandin û rêgir bibin. Ji ber vê yekê ew berpirsyarî li ser mirovan vedike da ku li ser xuyangên her çar destpêkan nîşan bide. Li vir, ew ne karên guh û çavan e lê fonksiyona dil e ku ronî bike, ji ber ku organên hestî bi xwestekên hestyarî re têkildar in lê dil kursiya hest û ramanê ye. Mencius qîmetên bingehîn - benîştî, dadperwerî, dadperwerî û şehreza wekî taybetmendiyên navxweyî yên ku mirov di esasê xwedan de ne, ji ber vê yekê mirov nekarin bi tenê ceribandinên xwe-berjewendiyê ji ber exlaqê xweya xwezayî bigihîjin têgihîştina tevahî. ku taybetmendiya Mencius bi xwezaya mirovî re wekî baş tê vê wateyê ku "ew pêşnumên tê de heye ku bi awayên guncayî guncan hest û tevger bike û darizandinên normatîf ên intuitive pêk bîne ku dikare bi şert û mercên nermbûna rast re dikare rêberiya mirovî bike da ku bala xwe bide ser wê yekê. daxwazên hestên ".

Xunzi xwezaya mirovî wekî fakulteyên bingehîn, jêhatîbûn û daxwazên ku mirov ji dayikbûnê digirin fêm dike. Ew argumîn ku xweza mirovî xirab e û her qencî encama çalakiya mirovan e. Ew xwezaya mirovane ye ku meriv efendî bigere, ji ber ku mirov daxwaza razîbûna hestiyarî dikin. Xunzi daxuyand ku "Naha cewherê mirov xirab e. Divê ew ji mamoste û qanûnan re girêdayî be ku rast bibe û biserkeftî û dadperwerî bidest bixe û piştre ew bibe dîsîplîn." Ew eşkere dike ku qencî ji taybetmendî û adetên ku bi hişmendî hatine bidestxistin. kirinên, ku ew jê re dibêjin artific (偽, wei). Ji ber vê yekê, exlaq wekî artêşek mirovî tê dîtin lê ne wekî perçeyek ji xwezaya mirovî ye.

Mencius rêzik (i.e., standarda ku mirov divê çawa bi hevûdu re derman û têkilî bike) dibîne wekî xuyangkirinek derveyî ya têgîna giyanî ya di cewherê mirovan de ye. Ev berevajî Xunzi ye ku têgîna exlaqî wekî perçeyek xwerû ya mirovahiyê nabîne. Wateyek exlaqî bi fêrbûnê ve tête wergirtin, ku di hundurê xwe de meriv bi tevahî adetên rîtualî digire û vedibêje. Claimdîaya Xunzi ku xwezaya mirovî xirab e, li gorî Ivanhoe (1994), tê vê wateyê ku mirov ne xwedî têgehek moralê ye û ji ber vê yekê divê ew bi fêrbûnê werbigirin, da ku pêşbaziya têkçûyî û xerîbiyê bi rengek nediyar ji xwesteka mirovî derkeve.

Xwezaya mirovan yek ji wan stûnên sereke yê Legalîzmê yê li Chinaînê ye. Lêbelê, Hiqûqnas ji xwe re fikir nakin ka qenciya mirov an xirabiya xwe ji holê rabûye, û gelo mirov xwedan taybetmendiyên bingehîn ên têkildarî wê xwezayê ne.

Hiqûqnasan pirraniya girseyî ya mirovan wekî xweza di xwezayê de dibînin. Ew nerîn dihesibînin ku xwezaya mirovî xirab e, di nav de mirov ji hêla xweparêziyê ve têne rêve kirin. Ji ber vê yekê, mirov ne tê hêvî kirin ku her gav bi exlaqî tevbigerin. Mînakî, ji ber cewhera gewre ya mirovan, Legalîsan bawer nedikir ku rayedar bi erk û bêalî karên xwe bi cih bînin. Têkoşînek polîtîk a bêdawî heye, tête nav nakokî di navbera lîstikvan û berjewendîyên mirovî de dijîn, ku kes li ber cewherê xweparastinê bi hêsanî têne ceribandin.

Li gorî Legalîzmê, xweza di cewherê mirovan de nikare bi perwerdehî an xwe-çandiyê were qewirandin an jî were guheztin. Ew îhtîmaleya ku mirov dikare xweparêziya xwe serûbin bike û fikirîne ku mirov bi rêgezek exlaqî ji binî ve zehf rind bigire. Hiqûqnasan moralê ya takekesî ya herdû hukumdaran an jî hukûmetê wekî fikareke girîng nabînin. pergala siyasî. Di şûna wê de, ramyarên Legalîst ên wekî Han Fei li ser domandina norm û pîvanên zelal û bêpergal (wek qanûn, rêzikname û rêgez) girîng dibînin.

Asawa ku xwezaya mirovî xwedan bingeheke guhêzbar a xwexwaz, lê sosret e, Han Fei argûman dike ku pêşbaziya ji bo tiştên derveyî di demên kêmasiyê de bêtewşbûnê çêdike, dema demên pirjimariyê bi tenê tê vê wateyê ku mirov paşde naçin nava kaosê û pevçûnê lê ne ku ew hewcedarî xweş in. Wekî din, Han Fei argûman dike ku mirov ji hêla cewhera xwe ya nehezkirî ya xwe guherandî tê xwestin ku çi jê sûd werbigire ji her kesê ku ew ê bikaribin jê sûd werbigirin, ya ku bi taybetî di rewşên ku mirov dikare bi neheqîbûnê tevbigere de tê xwestin.

Hiqûqnas hizir dikin ku xweparêziya mirovî dikare ji xetereyek xilaf be ji bo metirsiyek ji bo dewletekê. Di Legalismê de aksiyomatîk e ku hukûmet nekare bibe karmendên mirovên rast û pêbawer ên kar, ji ber ku her endamekî elîtan - mîna her endamek civakê - dê berjewendîyên xwe bi rêve bibe û ji ber vê yekê divê ji bo berjewendîyên xwe bixebite. Li vir, pêdivî ye ku takekes were destûr kirin ku berjewendiya xwe ya xwemalî bi awayek bikêr bihêle û nebe ku li dijî hewcedariyên dewletekê. Ji ber vê yekê, pergalek sîyasî ya ku vê îttîfaqa mirovî hildibijêre pergala yekdestdar e. Berevajî vê yekê, pergalek siyasî ya li ser bingehê bawerî û rêzgirtinê (ji bilî norm û pîvanên bêserûber) xemgîniyek mezin di derheqê têkoşînek domdar û irresolvable ya hêzê de vedigire, ji ber vê yekê divê lîstikvanên wê (wek wezîr û rayedarên din) bi baldarî bêne kontrol kirin û kontrol kirin. Hiqûqnas bi karanîna xelat û ceza wekî kontrolên polîtîk ên bandorker dibînin, ji ber ku ew di xwezaya mirovan de xwedan hezkirin û hezkirinê ye. Mînakî, li gorî siyasetmedarê hiqûqî, Shang Yang, dema ku qanûnek were damezirandin, lêpirsîn li ser cûdahiya mirovan bi şertê xelat û cezayên girînge. Ew rave dike ku xelk nikare li pey lêgerînên çandinî an şer be eger mirov van li ser hesabên derheqê qezencên mimkun ên wan biterikîne an xeternak bin, lê xelk dikare bi serlêdana teşwîqên erênî û neyînî berbi van lêgerînan ve bibin. Wekî ku di xwezaya mirovan de bingeha xwe ya xwemuştî ye, Han Fei daxuyand ku "Yên ku wekî wezîran tevdigerin ji cezayan ditirsin û hêvî dikin ku bi xelatan sûd werbigirin."

Li gorî dîtina Han Fei, tenê vebijarkek rastîn pergalek polîtîkî ye ku wekhevî yên junzi (who, yên ku di konfucianîzmê de mînakên durist in) hilberînin, lê ne junzi. Lêbelê ev nayê vê wateyê ku Han Fei cudahiyê dike di navbera xuyangbûn û başbûnê de, ji ber ku ew ji ramana ku mirov baş digire na ye. Bi berevajî, ji ber ku cewherê mirovan ji hêla berjewendiya xwe ve tête binav kirin, ew argumîne ku mirov dikare bi rengek şêwazî were rêz kirin da ku fermanê civakî bide ber xwe eger ew di berjewendiya xwe ya takekesî de be ku li gorî norman tevbigere (ango, berjewendîyên cihêreng bi hevdû re dikevin û qenciya civakî), ya ku bi qewmîniyê tête qewirandin ger ku rêz li gelemperî û bêalî bête bicîh anîn.

Teolojiya xiristiyan

Di teolojiya xiristiyan de, du awayên "têgihîştina xwezaya mirovî" ne. Ya yekem "giyanî, Biblicalncîl û teolojî ye", ya duyemîn jî "xwezayî, kozmolojî û dij-teolojî ye".

Di vê beşê de balê li ser berê ye. Wekî ku William James ew di lêkolîna xwezaya mirovî de ji perspektîfek olî derxist, "ol" xwedan "beşek cewhera mirovî" ye.

Dîtinên cûrbecûr di derbarê cewhera mirovan de ji hêla alimzan ve hatine girtin. Lêbelê, di hemî "antropolojiya Incîlê" de hin "îdîayên bingehîn" hene.

"Mirov bi orjîneya xwe di Xwedê de, Afirînerê wê ye." "Mirov bi image wêneyê Xwedê’ ve davêje.

Mizgînî yek "doktrîna cewherê mirovan" nagire. Bi berevajî, ew ji bo pirtir vegotinên felsefîkî yên cewherê mirovan materyalê peyda dike. Mînak, Afirandin wekî ku di Pirtûka Destpêbûnê de tê dîtin teoriyek li ser xwezaya mirovî peyda dike.

Dêra Katolîk a Dêra Katolîk di beşa "Xirabiya mirovê mirov" de gotar di derheqê mirov de wekî wêneya Xwedê, vokalê ji lêdanê, azadî, kiryarên mirovî, dil, wijdana exlaqî, şan û guneh heye.

Xwezaya mirovî afiran

Wekî ku di destpêkê de hate afirandin, Biblencîl di cewherê mirovan de "du hêman" diyar dike: "laş û giyan an ruhê jiyanê ku ji hêla Xwedê ve di hundurê wî de tê şûnda". Bi vî rengî "giyanek zindî", ango "kesek zindî" hate afirandin. Li gorî Genesis 1:27, ev mirovê zindî di binê "wêneyê Xwedê" de hate çêkirin. Ji perspektîfê bîbîlî, "meriv însan e ku wêneyê Xwedê bîne".

"Du awayên bingehîn ên têgihiştina xwezaya mirovî-yek ji wan giyanî, Biblicalncîl û teolojî ye," û ya din "xwezayî, kozmolojî û dij-teolojî." John Tulloch

Destpêkirin wateya "wêneya Xwedê" napeyive, lê zanyar pêşnûme dibînin. Yek ew e ku di qewlika Xwedê de hatî afirandin cewherê mirovan ji ya heywanan diafirîne. Ya din jî ev e ku wekî Xwedê "gengaz e ku biryaran û îqtîdariyê bike" lewra mirovên ku di wêneya Xwedê de hatine çêkirin "bikaribin biryarê û serweriyê bigirin". Ya sêyemîn jî ew e ku mirov xwedan kapasîteyek xweser a "armancan" dike û berbi wan ve diçe. Ku Xwedê afirîner wekî "baş" binav kir, diyar dike ku Adem "bi wêneyê Xwedê, bi rastiyê hate afirandin."

Adem bi aferandina "hilbijartinên rast", lê di heman demê de bi şiyana hilbijartina guneh hate afirandin, bi ya ku wî ji rastdariyê ket nav rewşek "guneh û xedariyê". Bi vî rengî, li gorî Biblencîlê, "mirovahî ne wek ku Xwedê ew afirand".

Cewhera mirovahiyê

Bi saya Adem di guneh de, "xwezaya mirov" hat "xirab kirin", her çend ew wêneyê Xwedê digire. Hem Peymana Kevin û hem jî Peymana Nû hîn dikin ku "guneh gerdûn e". Mînak, Zebûr 51: 5 wiha dixwîne: "oldimkî va ye ez di neheqî de hatim veşartin; û diya min di nav gunehan de min veşart."Jesussa hîn kir ku her kes "gunehkarek xwezayî" ye ji ber ku ew mirov "cewher û ceribandina xwe ye. guneh ". Pawlos, di Romayî 7:18 de, behsa "cewherê gunehkar" dike.

Wekî "pejirandin ku di cewherê exlaqî de tiştek xirab e di hemî olan de tê dîtin". Augustine of Hippo termek ji bo vê nirxand ku hemî mirov guneh têne dinê kirin: gunehê bingehîn. Gunehê orîjînal "mêldariya gunehê giyanî ye di hemî mirovan de". şaşî.

"Gendeliya gunehê orîjînal li her deverê xwezaya mirovî fireh dibe": ji "sedem û xwestinê" û hem jî wekî "mezheb û impulsan". Vê rewşê carinan wekî "hêjahiya bêkêmasî" tête navandin. Nêzîkbûna tevahî nayê vê wateyê ku mirovahî wekî "bi tevahî bêxeber" e ku ew dikare bibe. Ingîrovekirina Romayî 2:14, John Calvin dinivîse ku hemî mirov "hin nêrîn û edaletê ... yên ku ji hêla xwezayê ve têne pejirandin" hene.

Adem "tevahiya xwezaya mirovî" mestir kir, lewra gava Adem guneh kir "tevahiya cewherê mirovan guneh kir". Peymana Kevin kevn eşkere nake ku "gendeliya xwezaya mirovan" bi gunehê Adem re girêde. Lêbelê, "gerdûniya guneh" girêdanek bi Adem re girêdide. Di Peymana Nû de, Pawlos bi "gerdûniya guneh" re têkildar dibe. Ew jî eşkere dike ka wateya Testerîeta kevn tê çi wateyê: girêdana di navbera "cewherê gunehkar" a mirovahiyê û gunehê Adem Di Romayî 5:19 de, Pawlos dinivîse, "bi navgîniya [Adem] mirovahî gunehkar dibû". Pawlos jî bicîh kir. cewherê gunehkariya mirovahiyê ji xwe re: "Di cewherê min gunehkar de tiştek baş tune."

thedeolojiya "doktrîna gunehê orîjînal" wekî hêmana bingehîn a cewherê mirovan ne tenê li ser thencîlê ye. Ew di beşê de "generalîzmek ji rastiyên eşkere" ji çavdêriya empirîkî vekirî ye.

Dîtina empirîkî

Hejmarek pisporên li ser xwezaya mirovî xuyangên xwerû (ango, mêldariya îniyatiyê) guneh wekî rastiyên empirîkî diyar kirine.

Jineolojî Richard Dawkins di pirtûka xwe ya The Selfish Gene de dibêje ku "jînek serwerî" di genimek xelaskar a biserketî de "xwebêjiya hovane". Zêdetir, "ev gene xwenasîn bi gelemperî dê bibe sedema xwebirêgirtinê di behsê takekesî de." Psîkologê zarok Burton L. White, PhD, di zaroktiyê de ji dayikbûnê re "taybetmendiyek" xwe dibîne, taybetmendiyek ku xwe di nav kiryaran de îfade dike. yên ku "xweparastî ye." Civaknas William Graham Sumner ev rastiyek dibîne ku "her derê yek" hevdîtin dike "xapandin, gendelî, nezanbûn, xweperestî û hemî vebijarkên din ên cewherê mirovan". Ew radibe "rezên. û hestên cewherê mirovî "wekî" cupid, dilsoz, vîn, dilpakî, û valahî ". Sumner xwezaya wana mirovî wekî gerdûnî dibîne: li hemî mirovan, li her deveran, û li hemî stasyonên civatê. Psîkologîst Thomas Anthony Harris, MD, li ser bingeha "daneyên li desta", "guneh, an xirabî, an xirab, an" xwezaya mirovî "dibîne, tiştê ku em jê re dibêjin cûre di cûreyên xwe de, di her mirovî de diyar e". Harris ev bang dike. şert "xirabiya hundurîn" an "gunehê orîjînal".

Nîqaşa empirîkî ya ku ji hêla pisporiya xirabiya jînenîgarî ve pirsgireka jînenîgarî tête pirsîn ji hêla lêkolîner Elliott Sober û David Sloan Wilson ve tê pêşkêş kirin. Di pirtûka xwe de, Unto Other: The Evolution and Psychology of Behaching Self Selfist, ew teoriyek li ser bijartina koma pirçandî di piştgiriyê de ji "altruism" a giyanî ya xweser a dijberî ya bi taybetmendiya gunehê ya orîjînal ji bo xwezaya mirovan pêşniyar dikin.

Sedsala 20-an Theolojiya Lîberal

Dêologên lîberal di destpêka sedsala 20-an de cewherê mirovî wekî "bingeh baş" binav kirin, tenê hewceyê "perwerdehî û perwerdehiya rast". Lê nimûneyên jorîn vegera li ser "nêrînek rastîn" a cewherê mirovan "belkî gunehkar û xweparastin" belge dikin. Pêdivî ye ku xwezaya mirovî "ji nû ve were vejandin ... da ku bikaribe jiyanek bêhempa bijî".

Xwezaya mirovan nûvekirî

Li gorî Kitêba Pîroz, "yekêda Adem xefika xwezaya mirovî xirab kir" lê Xwedê bi dilovanî "nûvekirin". "Ragihandin guherînek berbiçav e" ku tê de "nûvekirina cewhera me [mirovî]" ye. Bi vî rengî, berevajîkirina gunehê orîjînal, armancên Xiristiyan "veguherînek bêkêmasî ya kesan" ji hêla Mesîh ve.

Armanca hatina Mesîh ev e ku mirovahiya ketî dibe ku "li gorî wêneya Mesîh ya ku wêneya bêkêmasî ya Xwedê ye" bêne guhastin û veguherandin, wek ku di 2 Korîntî 4: 4 de ye. Testamenta Nû "hewceya gerdûnî" ya ji nûve zindankirinê eşkere dike. Nimûneyek wêneyên Mizgîn a nûjenkirina xwezaya mirovî û encamên behriyê li dû xwe didin.

ku "ji nûvekirina hişên xwe veguherîne" (Romayî 12: 2) ji veguheztina yeka "xwe" (an "zilamê pîr") li "xwe ya nû" (an "zilamek nû") (Col. 3: 9-10) ji mirovên ku "yên din" nefret dikin "û" zor in ku meriv bi hev re bêne "veguheztin û yên ku ji" mirovên dilovan, dilxweş, aştîxwaz, bîhnfireh "ji" xerîb, hêrs û xwexwaz "in. , dilovan, baş, dilsoz, nerm û xwe bixwe tête kontrol kirin "(Galatî 5: 20-23) ji veguheztina" li gorî berjewendîyên xwe "ji lêgerîna" berjewendîyên kesên din re "veguherandine (Fîlîpî 2: 4)

Felsefeya nûjen a destpêkê

Yek ji guhertinên diyar ku di dawiya serdema navîn de çêbû, dawiya serdestiya felsefeya Arîstotelian bû, û şûna wê ji hêla nêzîkbûna nû ve ji bo xwendina xwezayê, di nav de xwezaya mirovî de. hewildanên ji bo sedemên fermî û yên dawîn wekî texmîneyên bêserûber hatin red kirin. [citation pêwîst] Di heman demê de, peyva "qanûna xwezayê" niha li ser her cewherê birêkûpêk û pêşbînîkirî di xwezayê de tête bikar anîn, ne ji hêla edebî ve qanûnek ku ji hêla lawirek Xwedê ve hatî çêkirin, û, bi heman rengî, "xwezaya mirovî" ne bû sedemek metafîzîkî ya taybetî, lê bi tenê tiştê ku dikare were binavkirin tîpên mirovî ye. [hewceya citkirinê]

Her çend ev realîzma nû ji destpêkê ve ji bo xwendina jiyana mirov tête xebitandin - mînakî, di xebatên Machiavelli de, - argumana diyarker ji bo redkirina dawîn a Arîstotelê bi taybetî bi Francis Bacon re têkildar bû. Bacon carinan wekî ku wî çar sedemên kevneşopî pejirand ("Ew helwestek rast e ku" zanîna rastîn bi zanebûnê ye. " paşîn ") lê wî van şertan xweş kir û yek ji sêyan jî red kir:

Lê ji van sedemên dawîn ji bilî zanyariyên pêşdetir xirabtir dikin, ji bilî vana yên ku têkildarî kirinên mirovî ne. Kifşkirina formal jê tê xwestin. Kêrhatî û materyal (ji ber ku ew lêkolîn kirin û wergirtin, ango, wekî sedemên dûr, bêyî ku binihêrin pêvajoya latînî ya ku rê li ber formê ve diçe) lê hûrgulî û serfiraz in, û hindik, heke tiştek be, bi zanistiya rastîn û çalak beşdarî dikin.

Vê ramîna ramanê bi René Descartes re berdewam kir, ku nêzîkbûna wî ya nû felsefe an zanist vegerand û hûrguliya xwe ya berê-Sokratî li ser tiştên ne mirovane. Thomas Hobbes, paşê Giambattista Vico, û David Hume hemî îdîa kirin ku yê yekem e ku bi rengek zanistî ya nûjen Baconian bi rengek rastîn ji bo tiştên mirovî bikar tîne.

Hobbes navdar li dû Descartes di şirovekirina mirovatiyê wekî mijarê di berjewendiyê de, mîna makînan. Wî jî pir bi bandûr rewşa siruştî ya mirov (bêyî zanist û hunerê) wekî yeka ku jiyan dê "tenêtî, belengaz, nazdar, birak û kurt" binav kir. rasa. Di vê dîtinê de, hiş di dayikbûnê de "qulpikek bêkêmasî" bê qaîde, ji ber vê yekê daneyên zêde dibin, û rêzikên ji bo danûstendina wan tenê bi ezmûnên hişmendiya me ve têne damezirandin.

Jean-Jacques Rousseau nêzîkatiya Hobbesê berbiçav kir û di heman demê de ew rexne kir. Ew hembêz û hevûdu ya Hume bû, ku berî Revolutionoreşa Fransî nivîsiye û demek dirêj berî Darwîn û Freud. Wî şirovekirina şaristanîya rojava digel Nîqaşa xwe ya Duyemîn pêşnîyar kir ku mirov carî bû xwediyê heywanên yekane, bê sedem û ziman an civak, û van tiştan ji ber qezayên pêş-dîrokê pêşxistibû. (Ev pêşniyaz jî ji hêla Giambattista Vico ve kêmtir navdar bû.) Bi gotinên din, Rousseau argûman kir ku xwezaya mirovî ne tenê ne rast bû, lê di heman demê de bi qasî ku di derheqê wî de hatibû texmîn kirin jî rast bû. Mirov siyasî û raxistî ye, û niha ziman heye, lê bi eslê xwe ne yek ji wan tiştan bû. Ev yek di encamê de tê vê wateyê ku jiyanek di bin rêveberiya sedemên mirovî de dibe ku ne rêyek bextewar be ku li jiyanê bimîne, û dibe ku ji bo jiyanê rêyek îdeal nine. Rousseau di heman astê de nezelaliyek e ku wî nêzîkatiya Hobbes girt, îdîa kir ku mirovên primitive ne bi xwezayî jî civakî bûn. Ji ber vê yekê mirovê şaristanî ne tenê ji berhevdana di navbera jiyana şaristaniyê û xwezaya mirovî de ne tenê bêhevseng û bêhêvî ye, lê berevajî Hobbes, Rousseau di heman demê de ji bo pêşniyara ku mirovên primitive xweşiktir bû, "xilafên rûspî" bû.

Têgîna Rousseau ya xwezaya mirovî wekî çavkaniya gelek geşedanên ronakbîrî û polîtîk ên sedsala 19-an û 20-an tê dîtin. [88] Ew li ser Kant, Hegel û Marx û pêşkeftina îdealîzm, dîrokparêzî û romantîzmê bandorek girîng hebû.

Tiştê ku xwezaya mirovî dixuye, li gorî Rousseau û modernîstên din ên sedsala 17-an û 18-an, heywanên mîna heywanan bûn ku rê dida mirovahiyê ji bo pêşkeftina ziman û sedem, û civakên berbiçav (an civakên her cûre, li gorî Rousseau).

Berevajî Rousseau, David Hume rexnedayînek ji rêwerzan oversimplifying û sîstematîk ên Hobbes, Rousseau, û hinên din re bû ku, ji bo nimûne, tevahiya xwezaya mirovî tê texmîn kirin ku ji hêla cûrbecûrên xweparastinê ve têne rêve kirin. Ji hêla Hutcheson û Shaftesbury ve hat bandor kirin, wî dijî dijwariya berfireh kir. Ji aliyekî ve, wî qebûl kir ku, ji bo gelek babetên polîtîk û aborî, mirov dikare bifikire ku ji hêla xweparêziyek wisa hêsan ve têne rêve kirin, û wî jî ji hin hêmanên bêtir civakî yên "xwezaya mirovî" re nivîsandiye wekî tiştek ku were hilweşandin , mînakî heke mirov tenê di civakan de hevûdû nebûya. Ji aliyekî din, wî red kir ku wî wekî "paradoxê şehfedan" binav kir, û got ku tu siyasetmedar nekare peyvên wek "'rûmetdar" û "şerm", "xweşik" û "xeyal", "xiyal" û "şermezar bike. '", heya ku li wir tiştek" destûreka bingehîn a hişê aqilî "nebê.

Hume — mîna Rousseau for di dema xwe de ji bo nêzîkatiya xwe ya modernîst, di mînaka Bacon û Hobbes de, li pey mînaka Bacon û Hobbes, li pêşberî ravekirina metafîzîkî ya ji bo her celeb sedem û bandorekê, nakok bû. Ew sûcdar bû ku bûyerek ateîst. Wî nivîsand:

Em neçar in ku lêkolînên xwe ji ber vê yekê bimeşînin da ku bipirsin "Whyima me mirovahî heye, ango hest-hevalbendiyek bi kesên din re?" Dî bes e ku em vê yekê wekî hêzek di cewherê mirovan de bi nav dikin. Lêkolîna sedemên me divê li deverekê bisekinin.

Piştî Rousseau û Hume, cewherê felsefe û zanist guherand, di nav şax û nêzîkatiyên cihêreng de çandin, û lêkolîna cewherê mirovan li gorî vê guherîn. Pêşniyara Rousseau ku cewherê mirovî lawaz e, bandorek mezin li ser tevgerên şoreşger ên navneteweyî yên cûrbecûr kir, di heman demê de nêzîkbûna Hume li welatên Anglo-Saxon, tevî Dewletên Yekbûyî, pirtir bûye.

Li gorî Edouard Machery, têgîna xwezaya mirovî bi taybetî derketina biyolojiya folklorî ye û bi taybetî jî, têgeha bingehîniya bingehîn a folklorî - mêldariya mirovên asayî ji bo ceribandina cewheran e. Machery amaje bi wê yekê dike ku, dema ku hizra ku mirov xwediyê "bingeh" e, ramanek pir kevn e, lê ramana ku hemî mirov xwediyê xwezaya yekbûyî ya mirovî ye, bi tevahî nûjen e; ji bo demek dirêj, mirovan ji mirovan re wekî "me li hember wan" difikirîn û ji ber vê yekê ji mirovan re wekî celebek yekgirtî nafikirin.

Felsefeya hevdem

Têgîna xwezaya mirovî, di felsefeya nûjen de, bi taybetî di hundurê felsefeya jineolojî de, bingehek felsefeya zanistê ye, çavkaniyek nîqaşê ye. Rewşenbîrên binavûdeng ên konseptê - David L. Hull, Michael Ghiselin, û David Buller; jî binêrin - argumînin ku xwezaya mirovî bi jînolojiya nûjenînas a modern de ne lihevhatî ye. Berevajî vê yekê, parastvanên têgehan amaje dikin ku dema ku bi awayek diyarkirî têne destnîşankirin, xwezaya mirovî hem ji hêla zanistî ve rêzdar û hem jî wate ye. Ji ber vê yekê, nirx û kêrhatîbûna têgehek bi bingehîn ve girêdayî ye ku meriv çawa li ser wê ferz dike. Di vê beşê de nîqaşên bingehîn ên xwezaya mirovî kurte dike û argumanên bingehîn ji fîlozofan ve li her du aliyên nîqaşê vedibêje.

Rexneya li ser têgîna cewherê mirovanEdit

Fîlozofê zanistê David L. Hull bi bandor bandor kir ku tiştek wekî cewherê mirovan tune ye. Rexneya Hull li dijî fîlozofên ku cewherê mirovan wekî komek ji taybetmendiyên fenotypîkî yên hundurîn (an jî nîgarên) ku di nav mirovan de gerdûnî ye, ji mirovan re bêhempa, û ya diyarkirî ya ku ew ê bibe endamê cureya biyolojîkî Homo sapiens, tê raber kirin. Bi taybetî, Hull argûman dike ku mîna "şehweta bingehîn a mirovan" di biyolojî de "demkî, şert û derûdor e" di 91 de ye. Ew arguman dike ku guhertin, ji ber ku ew encama derxistinê ye, taybetmendiyek bingehîn a hemû cûreyên biyolojîkî ye. Digel vê yekê, cûrbecûr celebê ku di çirûskek dîrokî de celebek taybetî diyar dike "ji ber tewangê berbiçav" e. Ew dinivîse:

Di serdemek de celebek biyolojîkî dibe ku ji hêla yek an çend nîgarên ku hem gerdûnî di nav wan de têne belav kirin û hem jî bi organîzmayên ku ji wî cûreyî ve hatine sînorkirin re were destnîşankirin, lê rewşên weha demkî, domdar û berbiçav in.

Sedemên hêşîn ên ku taybetmendiyên gerdûnî yên ji hêla hemî endamên cûreyan ve têne parve kirin bi gelemperî endamên hebûnên din jî hene, digel vê yekê taybetmendiyên ku bi taybetî ji hêla endamên hin cûreyan ve têne xwedan xwedan kêm kêm ji hêla hemî endamên wê cûreyê ve têne xwedan. Ji ber van sedeman, Hull bi bîr tîne ku, di baca îroyîn a pêşverû de, xwedan xwedan cûreyek taybetî bi xwedîkirina taybetmendiyên hundurîn ên taybetî ve girêdayî nine. Berevajî vê, ew li ser sekinandina têkiliyên rastîn (têkiliyên jenosîdê an navbeynkariyê, li gorî konsepta cureya rastîn a ku tête bikar anîn) girêdayî ye ji endamên din re. Di encamê de, nekare hundurên xwedaniyê ku diyar bike ka ew ê bibe endamê cureyên Homo sapiens. Rêxistinên takekes, di nav mirovan de, ji hêla têkiliyên xwe bi endamên din ên heman heman rengî re, ne xwedan taybetmendiyên hundirîn in, ji hêla cûreyek cûreyek ne.

Li gorî Hull, girîngiya exlaqî ya argumana wî di bandora xwe de li ser bingeha biyolojîkî rewa ya ji bo têgeha "mafên mirovan" derdikeve. Her çend demek dirêj tê nîqaş kirin ku ji bo "mafên mirovan" bingehek zexm heye ku di ramanê de ku hemî mirov bi rastî yek in, divê xebata rexneyê ya Hull, bingehek wisa - bi kêmasî li ser asta biyolojîkî - winda bibe. Digel vê yekê, Hull vê yekê baş nagire ku ji bo mafên mirovan bingeheke bingehîn e, ji ber ku mirov dikare hilbijêrî li ser rêzgirtina mafên mirovan berdewam be jî bêyî parvekirina heman cewherê mirovan.

Parastina konsepta cewhera mirovanEdit

Philosend fîlozofên nûjen hewl dane ku bi têgihîştinên alternatîf ve têgîna xwezaya mirovî li hember dozan biparêzin ku ew bi jineolojiya nûvekirî ya pêşverû re têkildar e. Ew îdîa dikin ku têgîna xwezaya mirovî di warên neolojolojî û biyolojî de têkiliya xwe didomîne. Pir kesan têgehên ne-bingehîn pêşniyar kirine. Hinekên din îdîa kir ku, heke Darwînîzm destnîşan kir ku her hewlek ku bingeha endamtiya cureyan li ser "taybetmendiyên bingehîn ên hundirîn" binirxîne, paşnav hîn jî dikarin "têkilî" bin - ev ê bi têgînên navbirî, ekolojîk, û felogjenetîkê re têkildar be, yên ku ne. ji hêla biyolojiya pêşkeftî ya nûjen ve hatî pejirandin. Armanca van hewldanan ev e ku Darwînîzm bi têgihiştinek hin a xwezaya mirovî re ku di dema xwe de domdar e, tevlihev bike.

Hesabê "nomolojîk" ê Machery

Fîlozofê zanistê Edouard Machery pêşnîyar kiriye ku rexneyên jor tenê li ser ravekek diyar (an "nêrîn") ê xwezaya mirov, û ne ji bo "xwezaya mirovî bi gelemperî" re bicîh bike. Ew di navbera du têgihên cûda de cih dide:

Nerînek bingehîn a cewherê mirovan - "Xwezaya mirov ji wan taybetmendiyên ku ji hev veqetandî hewceyî û bi hev re bes in" pêkve. Ev taybetmendiyên hanê jî bi gelemperî wekî ciyawaziya mirovan têne hesibandin. Ew hem ji bo mirovan û hem jî ji cewherê wan re ne yekta ye. [95] Nêrînek nomolojîk a cewherê mirovan - "Xwezaya mirovan ew taybetmendiyên ku mirov di encama derxistina cureyên wan de xwediyê wan e" ye.

Machery zelal dike ku, jibo hejmartina wekî "encama hilavêjinê", divê malek di wateya Ernst Mayr de ravekirinek dawî hebe. Pêdivî ye ku meriv jêhatî wekî hilberê pêvajoyên pêşveçûnê diyar bike. Ya girîng, taybetmendî dikare wekî wateya xwezayê di nav xwezayî ya mirovahî de jimartin be jî heke ew di nav mirovan de gerdûnî nebin û ji mirovan re nebin yekta. Bi gotinek din, ji bo mirovbûnê pêdivî ne pêdivî û ne têr û ne hewce ye ku taybetmendiyên nomolojîkî hewce bike. Di şûna wê de, bes e ku ev taybetmendî di piraniya mirovan de têne parve kirin, wekî encamek derxistina cureyên wan - ew "hewce ne ku bibin tîpîk". Ji ber vê yekê, xwezaya mirovî di wateya nomolojîk de ne diyar dike ka ew ê bibe endamê cureyên Homo sapiens. Nimûneyên taybetmendiyên ku li gorî pênase nomolojî de wekî parçeyên cewherê mirovî têne hesibandin ev in: ducanîbûn, xwedîbûna axavtinê, xwedî meyla berbi biparentalinvestment di zarokan de, reaksiyonên tirsê bi dengeyên nediyar. Di dawiya dawîn de, ji ber ku ew hilberîna pêşveçûnê ne, taybetmendiyên ku di binyada ramyarî ya nomolojîkî de ne, ne rast in, lê ew dikarin bi demê re biguhezin.

Machery bi biyolojîstan û yên din fîlozofên jineolojiyê re dipejirîne ku têgîna bingehîn a cewherî ya mirov bi biyolojiya nûjenparêziyê re ne hevaheng e: em nekarin endamiyê di celebên mirovan de bi wateya pênase an komek taybetmendiyan vebêjin. Lêbelê, ew îddîa dike ku ev nayê vê wateyê ku mirov ne xwediyê xwezayê ye, ji ber ku em dikarin têgîna nomolojîkî ya ku ne têgehek xwerû ye qebûl bikin. Ji ber vê yekê, divê em ji xwezaya mirovan bifikirin wekî gelek taybetmendiyên mirov di encama pêşveçûnê de hevbeş in.

Machery argûman dike ku nîgarên cewherê mirov dikare alîkar bike ku rave bike çima ew, di heman demê de çand pir cihêreng in, di heman demê de di nav çandan de pir domdar jî hene. Ji bo Machery, piraniya formên cihêrengiya çandî di rastiyê de cihêrengiya li ser mijarek hevpar e; Mînakî, Machery dîyar dike ku têgeha pergalên hevwelatî di nav çandan de hevpar e lê forma rastîn a ku digire û taybetmendiyên di navbera çandan de diguhere.

Pirsgirêkên di nav hesabê nomological

Machery di heman demê de kêmasiyên potansiyel ên li ser hesabê nomolojîkî jî bilind dike. Ya yekê ev e ku têgîna nomolojîk wateyek xwerû ye ku nekare gelek rola ku têgîna cewherê mirovî di zanist û felsefeyê de li bende dike ve bike. Taybetmendiyên ku bi hesabê nomenolojîk ve li mirovan hatine xistin, mirovan ji heywanên din cuda nakin an destnîşan dikin ka çi dibe bila bibe mirov. Machery vê îdîayê pêşiya îddîayan dike ku îdeaya nomolojîk a cewherê mirovan hîn jî gelek rolan pêk tîne. Ew girîngiya konseptê ronî dike ku mirov çi tiştê hevpar bi nav dike ku kî dikare were çêkirin da ku generalîzasyonên zanistî, psîkolojîk di derbarê mirov de bihewîne. Yek sûdmendiyek têgihîştinek wusa ev e ku ew ramanên li ser taybetmendiyên ku ji hêla pirraniya mirovan ve têne xuyang kirin dide ku dikare di navderketiyên vegotinê de were ravekirin.

Pirsgirêkek din a potansiyel ev e ku hesabê nomolojîkî yê xwezaya mirov tehdît dike ku rê li ber encamê negirtî bigre ku hemî taybetmendiyên mirovan parçeyên xwezaya mirovane ne. Li gorî hesabê nomolojîkî, heke heb encamek pêşveçûnê ye, xayîn tenê perçeyek ji xwezaya mirovî ye. Lêbelê, hişmendiyek heye ku hemî taybetmendiyên mirovan encama pêşveçûnê ne. Mînakî baweriya ku av şil e, ji hêla hemû mirovan ve tê parve kirin. Lêbelê, ev bawerî tenê mimkun e ku ji ber ku, me jî, mînakek hişê têkiliyek derxistiye. Zehmet e ku meriv jê taybetmendiyên ku encama pêşveçûnê û yên yên ne ne cuda bin. Machery îdîa dike ku cûdahiya di navbera ravekirina nêzikî û ya paşîn de dikare li vir xebatê bike: bi tenê hin taybetmendiyên mirovî dikare ravekirinek dawî were, wî argum dike.

Li gorî fîlozof Richard Samuels hesabê cewherê mirovan tê hêvî kirin ku pênc rola jêrîn bicîh bîne:

fonksiyonek rêxistinkirinê ya ku qada herêmî ya lêpirsîna zanistî şirove dike ku bi kevneşopî tête fêm kirin taybetmendiyên ku li seranserê gerdûnî û bêhempa ne ji bo mirov fonksiyona sedemek sedemek e ku ji sedemên behreyên mirovî û taybetmendiyên karûbarê taksonomîkî ya ku diyar dike xwediyê xwezaya mirovî ye krîtera pêwîst û bes ji bo ku mirov ji cureyên mirovan re têkildar be Guherandinên ku têgihîştina ku xwezaya mirov di hin deman de maqûl, guhêzbar an bi kêmî ve dijwar e guhartin û domandin e.

Samuels hebên ku hesaba namzedî ya Machery li ser fonksiyonê ravekirinê ya sedemî nagire, ji ber ku ew îdîa dike ku taybetmendiyên sipîrîn û hev-cûrbecûr, cewherê cewherê mirovan e. Bi vî rengî, xwezaya mirovî ne dikare bibe bingehê van taybetmendiyan û ji ber vê yekê jî nekaribe rola xwe ya ravekirina sedemî bîne cih.

Fîlozof Grant Ramsey, jî hesabek muhîm a Machery red dike. Ji bo wî, destnîşankirina cewhera mirovî bi rêzgirtina ji taybetmendiyên gerdûnî re, gelek taybetmendiyên girîng ên mirovî nagire. Ramsey qala antropolog Clifford Geertz dike, ku îdîa dike ku "têgeha ku nebe ku fenomenek çandî empirîkî gerdûnî be, ew nikare tiştek di derbarê cewherê mirovan de nîşan bide, bi qasî ku têgehek maqûl e, wekî ku dibêje ji ber ku anemia-hucreyê nexweşiyê, mixabin, ne gerdûnî ye, ew nikare di derheqê pêvajoyên genetîkî yên mirovî de tiştek ji me re vebêje. Ne ev e ka ev fenomenî bi zanistî girîng in ku girîng in ... lê gelo ew dikarin werin çêkirin da ku pêvajoyên xwezayî yên bêdawî ku di bin wan de bine eşkere kirin ". Li dû Geertz, Ramsey wiha digire ku lêkolîna cewherê mirov divê tenê bi taybetmendiyên gerdûnî an nêzîk-gerdûnî ve girêdayî nebe. Gelek taybetmendiyên idiosyncratic û taybetî yên balkêşiya zanistî hene. Ji ber cewherê mirovahiyê hesabê Machery nikare bersivek bide ciyawaziyên di navbera mêr û jinan de ji ber ku hesabê nomolojîkî tenê taybetmendiyên hevpar di nav cûreyan de vedike. Di vê çerçovê de, leza mêsaziya jin a ku jineolojî xwedan taybetmendiyek bingehîn û kêrhatî ye, nikare di hesabek nomolojîkî ya cewherê mirovan de were hesibandin.

Ramsey di heman demê de tiştan dike ku Machery bi zagonî dîkotomiya xwedaniyê ya exlaqî qebûl dike, ciyawaziya di navbera taybetmendiyên mirovan de ji ber enculturasyonê û yên ji ber pêşkeftinê vedihewîne. Ramsey hebên ku taybetmendiyên mirovî ne tenê di yek du kategoriyan de dikeve, nivîsîne ku "ti taybetmendiyek organîzmayî ji ber her du taybetmendiyên mîrasê yên organîzmayê û her weha taybetmendiyên hawîrdorê yên taybetî ku organîzm di jiyana xwe de rû dide. "

Samuels '"sedema bingehînparêzî" hesabê

Richard Samuels (di gotara xwe Zanist û Xwezaya Mirovan) de nêrînek bingehîn a sedema sedem pêşkêşî dike ku "divê xwezaya mirov bi hevokek mekanîzmayî, pêvajoy û strukturên ku bi sedema sedema gelek taybetmendiyên sipartir û rêkûpêkên bi pêbaweriyê bi mirovahiyê re têne diyar kirin nas bike". Ev nêrîn "sedema" sedem e ji ber ku mekanîzmayên bi sedemî taybetmendiyên sipî ku bi mirovahî re têkildar in bi navgîniya strukturên sedemên binav ên ku xwedan ji wan re behs dikin re rave dikin. Mînakî, rast e ku baweriya ku av şil e ji hêla hemû mirovan ve tê parve kirin hêj ew bixwe ne di astek girîng a cewherê mirovan de ye. Di şûna wê de, pêvajoyek psîkolojîk a ku rê dide me ku em peyva "şilbûnê" li avê bidin sekinandin, taybetmendiyek gerdûnî ye ku ji hêla hemî mirovan ve tête parve kirin. Di vê berhema xwe de, baweriya superfîjal a ku av şil e, pêvajoyek girîng a psîkolojîk sedema ku ji hêla piraniya mirovan ve bi gelemperî tê parve kirin vedibîne. Theirove jî "bingehîn" e ji ber ku bingehek bingehîn a mekanîzmayî ya kûrnasî ya empirîkî kifş e ku wekî beşek ji cewherê mirovan dihesibîne. Li gorî Samuels, nêrîna wî ji feraseta biyolojîkî ya standard li ser bingehên cewherê mirovahiyê diparêze.

Samuels argûman dike ku rola teorîk a cewherê mirovan di nav xwe de digire: rola rêxistinkirinê, fonksiyonên danasîn, fonksiyonên ravekirinê sedem, fonksiyonên taxonomîkî, û invariances.

Li gorî dîtina kevneşopiya bingehîn a kevneşopî, nêrîna "bingehîn a sedemparêzî" rola baca bingehîn a xwezayê ya mirovan (rola diyarkirina çi jê re dibe mirov) nagire. Lê ew îdîa dike, ku ti têgihiştinek nikare vê yekê bigihîne hev, ji ber ku bicihanîna rola dê ji dijberên biyolojîk ên pêşkevtî xelas nebe (ku li jorîn di "rexneyên li ser têgîna cewherê mirovî" ve hate pejirandin). Berhevdanê bi têgîna yekalî ya Machery, Samuels dixwaze fonksiyona sedem-vegotinek xwezayî ya mirovan sererast bike. Ew cewherê cewherê mirovan wekî mekanîzmayên sedem û ne wekî taybetmendiyên asta-asta destnîşan dike. Mînakî, li ser vê dîtinê, behremendiya zimanî ne perçeyek ji xwezaya mirovî ye, lê mekanîzmayên binavûdengê ku binavûdengê tevgera zimanî ne, dibe ku wekî perçeyek ji xwezaya mirovan hesibîne.

Ramsey "jîn-dîroka traktora xêv" ya hesabê

Grant Ramsey hesabek alternatîf a cewherê mirovan pêşkêşî wî dike, ya ku ew navê navnîşa "zîneta koletiya jiyanê-dîrokê" dike. [94] Ev nêrîn ji têgihiştinê derdikeve ku berhevoka bingeheke genetîkî ya taybetî bi jînek taybetî re ne diyar e ka dê jiyanek çawa bi ser bikeve, ango, gelo kesek dewlemend e, xizan e, mir e, pîr dimire, dimire ciwan, hwd. 'ji bo kesek diyar têne gengaz in, her yek bi hejmarek taybetmendiyên wê tête bijîn. Ramsey têgeha xwe ji cewhera mirovî di referansa li ser "modela komên şêwazê de bi tevahî dîrokên jiyanê yên gengaz ên berbiçav" destnîşan dike. Bi gotinên din, hin dîrokên jiyanê hene, ango, rêyên gengaz ên ku jiyanek mirov dikare pêk bîne, mînakek: dewlemendî, xwendekarek PhD be, an nexweş bibin. Ramsey di bin sedemên van dîrokên jiyanê de vedigire modelên li pişt van rêyên mimkun. Mînakî, yek dikare îdîaya jêrîn bide: "Mirov dema ku bêhna xwe vedide" an jî mirov dikare îdîayên neurolojîk wek "Mirov dema ku ew di moda şer-firînê de ne, Adrenaline veqetînin." Ev nêzîkatî rê dide Ramsey ku ji xuyangên sipî bêtir derkeve û famkirina / hevsengiyên di navbera kesan de di astek kûrtir de, ku ji mekanîzmayên sedemiyê (pêvajoyên, struktur û sînorkirinên hwd.) Yên ku di bin wan de dimîne fêm dike. Dîrokên kesek, em dikarin van pêkanînên karesatê bibînin û wan bi hev re zêde bikin da ku bingeha xwezaya kesane ava bikin.

Maneuvanê argûnî ya dûyemîn a Ramsey ev e ku meriv pê nahesibe ku taybetmendî bi tevahî dîrokên jiyanê yên potansiyel dernakevin; pîvan hene. "Van pîvanan" wî digot "bingeha ji bo têgihîştina cewhera takekes û mirovî dide." , Ramsey wekî "şêwaza xewnên taybetmendiyê di nav tevahiya dîrokên jiyanê yên gengaz ên mirovahiyê de" vedihewîne. 987Ji vê yekê, heke em komek tevahiya dîrokên jiyanê yên gengaz ên her kesê bi hebûnê re bikira, em ê bigihîjin nimûneyên belavkirina taybetmendiyê. ku cewherê mirovane ye.

Mînakên trajeyê, li ser hesabê Ramsey, dikare di binyata gotinên şertî de were girtin, wek mînak "ger jin be, hûn êgirî pêş bixin" an "ger mêr in, hûn testes pêş dixin". Dê ev gotinên di derheqê hemû mirovan de ne rast bin. Ramsey îdîa dike ku van gotinan beşek ji xwezaya mirovî digire heke balgehek baş a derûdora (gelek kes bi gotina şertê kevneşopî têr dikin), û qewet (gelek kesên ku antecedent-ê têr dikin bi ser de diçin.)

Xweza û pêşkeftina mirovan

Nîqaşa hevdemî di navbêna "biyokonservatives" û "transhumanists" de rasterast bi têgeha xwezaya mirovî re têkildar e: transhumanists arguman dikin ku "xwezaya mirovî ya heyî bi karanîna zanistiya karanîna û metodên din ên rastîn bêhempa ye". Bioconservatives bawer dikin ku lêçûn kêmtir ji feydeyan digirin: bi taybetî, ew helwesta xwe wekî parastina xwezaya mirovî diyar dikin, ku, li gorî wan, ji hêla teknolojiyên pêşkeftina mirovî ve tehdîd e. Her çend ev nîqaş bi piranî bi şêwazek exlaqî be jî, lê ew di nav şîroveyên cihêreng ên cewherê mirov, azadiya mirov û rûmetiya mirovî de kûr tê kûr e (ku, li gorî bioconservatives, ji bo mirovan re taybetî ye, di heman demê de transhumanists difikirin ku ew dikare were xwedan jî kirin. ji hêla posthumans). Wekî ku ji hêla Allen Buchanan ve hatî şirove kirin, edebiyata li dijî pêşkeftina mirov ji hêla du fikarên sereke ve tête taybetmend kirin: ew e ku "pêşkeftin dikare xwezaya mirovî biguhezîne an wêran bike" û ku "heke pêşkeftî diguhezîne an jî xwezaya mirovî hilweşîne, ev ê di binê behreya me de bexş bike. baş ", wekî" baş bi cewherê me ve hatî destnîşankirin ".

Bioconservatives de Jürgen Habermas, Leon Kass, Francis Fukuyama, û Bill McKibben hene. Hin sedemên ku ew dijberî (hin şêwazên) teknolojiya pêşkeftina mirov dikin divê di vê fikarê de bibînin ku teknolojiyek wisa "dehumanizing" ê be (ji ber ku ew ê rûmeta mirovahiyê ya ku bi xwezayî di cewhera meya mirovî de hatîye çêkirin) bixin bin xeterê. Mînakî, ew ditirsin ku bibin xwedan "posthumans" dibe ku ji bo mirovên "asayî" xetere bike an ji bo posthumans bixwe jî zirarê bike.

Jürgen Habermas argumana li dijî doza taybetî ya guhartina genetîkî ya zarokên nefes ji hêla dêûbavên xwe ve, ku ji hêla Habermas ve wekî "bernameya eugenic" tête navnîş kirin, argum dike. Argumana wî du perçe ye: Metirsiya herî bilez li ser 'azadiya exlaqî' ya kesên bernamekirî ye, û metirsiya paşê li ser viyana demokrasiya lîberal e. Sedema paşîn dikare wiha were binav kirin: Bernameya genetîkî ya şêwazên destkeftî, jêhatîbûn û vesazkirinan sînordarkî li ser azadiya takekesek a ji bo bijartina jiyanek ji ya xwe, dibe ku bibe nivîskarê yekane yê hebûna wî. Zarokek bêkêmasî dikare ji nasnameya xwe xerîb bibe, ku nuha ji hêla xwe ve ji hêla kesbarên mirovî ve ji hêla kesek din ve bi hev re nehatiye nivîsandin. Ev hesta biyaniyaniyê, ji encama "şertê destpêka jiyanek ku ne di destên wî de ye", ji mirovên guhartî yên genetîkî re dijwar dike ku meriv xwe wekî sazûmanên exlaqî fêm bike ku bikaribin daraza exlaqî azad û serbixwe bikin - ango, bê mudaxeleyek girîng an berbiçav ji ajanderek din re. Habermas xeterek duyemîn pêşniyar dike - hilweşandina hêza bernemasî ya genetîkî ya li ser bihêzbûna demokrasî. Bingeha demokrasîya lîberal, Habermas bi mafî îdîa dike, naskirina hevbeş ya hevgirtî û hevbeş e di nav mirovên azad, wekhev û xweser de. Bernameya genetîkî vê rewşê xeternak dike ji hêla zarokan ve girêdayê bi domdarî li ser dêûbavan, ew bi vî awayî wan ji şiyana dîtir a hemwelatiyên civata dadrêsî dûr dixe. Ev guhartina bingehîn a têkiliya mirov bingeha demokrasiya lîberal hilweşand û viyana wê xeternak dike.

Li aliyê din alîgirê herî navdar ê transhumanîzmê, fîlozofê OxfordSwedish Nick Bostrom e. Li gorî Bostrom, "divê teknolojiyên pêşkeftina mirovî bi gelemperî bêne peyda kirin", [101] ji ber ku ew dê potansiyelek geş ji bo başkirina jiyanê mirovan peyda bikin, bêyî ku "dehumanizing" wan bikin: ji bo nimûne, başkirina kapasîteyên ronakbîrî û laşî yên wan, an parastin. wan ji êş, nexweşî, pîrbûn, û kêmasiyên laşî û cinsî. Di bersiva biyokonservatives, transhumanists arguman dikin ku berfirehkirina kesê "seta kapasîteyê" dê azadiya hilbijartina wê zêde bike, ji bilî ku wê kêm bike.

Allen Buchanan têkiliya konsepta xwezayê ya mirovî bi vê nîqaşê pirsîn. Di "Xwezaya Mirovahî û Zehfkirina Mirovî" de, wî argûman kir ku taybetmendiyên baş, lê di heman demê de xerab jî perçeyek ji xwezaya mirovî ne, û ku guhastina "xirab" ew ne pêwist e ku dê bandorê li ser "baş" bike. Wekî din, Buchanan argûman kir ku awayê ku em başiyê dinirxînin ji xwezaya mirovî serbixwe ye: di rastiyê de, em dikarin "di derheqê hêmanên kêmasiya xwezaya mirovî de darizandinên hevgirtî bikin, û heke ew kêmasiyên hatine xwendin ev hewceyî bandorê li meqamiya me nake ku dadbar bike ka çi ye. baş ". Encama Buchanan ev e ku nîqaş li ser pêşkeftina mirovantiyê dê heke pêgir be li ser têgeha xwezaya mirovî dê pirtir fêr bibe.

Tim Lewens helwestek wekhev pêşkêş kir: ji ber ku nêrînên tenê di xwezaya mirovî de ku bi jineolojiyê re hevaheng in pêşkêş dikin "no rêbernameyek exlaqî di nîqaşên li ser pêşkeftinê de", divê dema ku nîqaşên li ser pêşkeftinê, divê têgeha xwezaya mirovî bihêlin. Li aliyê din, têgînên "folk", neo-Arîstotelî yên derbarê xwezaya mirovî de dixuye ku imkanên normatîf e, lê ew di lêkolîna zanistî de bingehek wan tune. Grant Ramsey bersiv da van îdîayan, argumana ku hesabê wî "qonaxa taybetmendiya jiyanê" rê dide ku konsepta xwezaya mirovî "agahdariyên li ser pêşkeftina mirov agahdar bike".

Daxwazên xwezayê bi gelemperî têkçûna xwezaya xwezayî dibînin, ku bi vî rengî hin jêhatîbûn an taybetmendiyên xwezayî ji ber xwezaya xwe wekî 'baş' têne hesibandin. Xeletiya destpêkê di sala 1903-an de ji hêla G E Moore ve hat destpêkirin, ku hewldanên fîlozofê ji bo diyarkirina baş redaktively, di wateya taybetmendiyên xwezayî de (wekî xwestekdar) protesto kir. Baweriya li ser 'xwezayî' wekî sedemek ji bo pêşkeftina berxwedanê li gelek bingehan ji hêla transhumanîstan ve tête rexne kirin, li dijî motîvasyona bioconservative ji bo parastin an parastina 'xwezaya mirovî'.

Mînakî, Nick Bostrom îdîa dike "dayika xwezayê dêûbavek rasteqîn bûya, ew ê ji ber destdirêjiya zarokan û kuştinê di girtîgehê de bimaya" bi vî rengî ne hêjayî parastinê bêqîmet bû.

Bi vî rengî, Arthur Caplan li dijî zêdebûnên jiyanê, dijberên xwezayî dijî, bi vê îdîaya ku:

"Explanationirovekirina sedemên ku pîrbûn gelek taybetmendiyên stokastîk an fenomenek rastîn e. berevajîkirin an başkirina pîrbûnê. "

têgihiştina zanistî

Behaviorêwaza instinktî, îtîfaqek têkildar a ji bo behreke tevlihev a taybetî, li mirovan hatiye dîtin. Hestên mîna tirsa perçeyek ji cewhera mirovî ne (Mînakî ji bo mînak Tirs § §nternet binêrin). Lêbelê ew bi xwe jî têne zanîn ku mirov malxelik û rast nîn in (binihêrin neoplasticity and Fear ability Nebûna ceribandina tirsê).

ji tirsa berwext a mar û spîndaran di pitikên şeş mehî de hat dîtin. Zarok digirîn bertekek nerasterê. Zarok nikare di dema dirêjbûna zayîna xwe de ji xwe re ji bo saxbûnê bimîne. Inctêwaza dayikê, bi taybetî di bersiva banga pitikê de, eşkere ye ku ji demek dirêj ve tête hesibandin wekî yek ji wan ên herî hêzdar. Mekanîzmaya wê ji hêla çavdêriyên bi MRI ya mêjî ya mêjî ve perçe perçe ye.

Instnstîtûya şêranî di nav zarokên mirovî û kurmikên şimpanzeyê de tê dîtin, lê bi eşkere di nav orangûtên ciwan de neçar e.

Testosterone (hormona sereke ya cinsî ya mê) gelek enstrumanan, bi taybetî cinsî; di heman demê de serdestî, xwepêşandana bixweber, hewildana li ser dijberan biser bikeve (binêre pêşbaziyê), serdestiya hiyerarşiyê (binihêre hiyerarşiya serdestiyê), û bersivdayîna li hember nîşanên tundrês di mêran de (binêre agirbestê), bi qelskirina empatiyê. Di mêran de, kêmbûnek di asta testosterone de piştî zayîna zarokek di malbatê de hate dîtin, da ku enerjiyên bav bêtir li tenduristî, parastin û xwedîkirina zarokan were kirin. Bêguman rêjeyên bilind ên vê hormonê bi gelemperî di kesek bi agirbestî, tevgerên neqanûnî, şideta li dijî yên din, fenomenên wek bandît, û hwd. [Pêdivîya citation] Ev ji hêla lêkolînên ku li girtîgehan ve hatine piştrast kirin. Di bersiva her pêşbaziyê de dibe ku di mêran de rêjeya testosterone di astek girîng de zêde bibe. Di mêran de, asta testosterone bi vî rengî ve girêdayî ye gelo guman dibe ku ew bîhn ji jina ovulîner an ne-ovulîner bibe (binihêrin şikefta menstrual). Mêrên ku bi bîhnên jinên ovulasyonê têne derxistin asta testosteronê domdar, ku di mêran de ji nîşanên ne-ovululasyonê bilindtir e ji asta testosterone. Ev ji ber vê yekê ye ku jinek ovulînkar bifikire, û ji ber vê yekê zilamek ku bi bîhnek jinê ovulasyonê dişîne ji hêla çalakiya cinsî ve nîşanek tê dayîn.

Queixulandin û şermkirin di mirovan de jenosîdek e ku di dema peşveketinê de hatiye pêşxistin da ku laş biparêze û ji nexweşîyên cûrbecûr biparêze.