Pax Romana (27 BZ - 180 PZ) bi latînî tê wateya Aşitiya Romê. Ew ji bo serdema aramî ya dirêj a împeratoriya Romê tê bikaranîn. Ev gotin ji hevahengiya carinan hişk a serokên serhildêr û dewletên ku di navbera wan de di bin serweriya erî û zagonên Romî de şer dike de derket. Augustus Caesar, serokê li Romayê yê ku "Pax Romana" peyda kir.

Erdên herî mezin ên ku împeraratoriya Romayê bi bidestxistina Traianus re gihîştin

Taybetmendî biguhêre

Di vê demê de, Romayiyan hêj şerê dewletên cîran û eşîrên, nemaze eşîrên Germiyan û Farisan berdewam kirin. Di heman demê de, aloziya siyasî di nav malbatên rû spî de berdewam kir. Lêbelê, "Pax Romana" serdemek aramî ya li Romayê ye, ne jî şerên medenî yên mezin hebûn ku bi berdewamî dişewitin mîna di sedsala 3-an AD.

Tê texmîn kirin ku ew serdema bi ragihandina dawiya "Civilerê Navxweyî yê Mezin ê Roman" di sedsala 1-an B.Z di 27 B.Z de dest pê kiriye, û mirina Împerator Marcus Aurelius di 180-an de qedand an mirina kurê wî Commodus 192-an. Di vê heyamê de, bazirganiya li Romayê bêyî ku ji aliyê piratîkan ve were asteng kirin an jî ji hêla hêzên dijmin ve hatibe talan kirin hate kirin. Lêbelê, aştî her gav neda. Her çend serhildan bi gelemperî xuya dikirin, ew tavilê hatin tepisandin. Ji bo nimûne, eşîrên Brîtanî (Boudica û Iceni) li dijî desthilata Roman mirovkuj serî hilda di 60 bz de, û bi kêmî ve 150,000 kes, mirin ji bilî ji bo wan kesên ku sworded û birçîna bûn piştî Brîtanya Mezin têkçûna.

Wekî din, di vê demê de pevçûn û serketinên Roman li her du sînoran berdewam kirin. Traianus di serdema hukumdariya xwe de bi Farisan re di nav têkoşînek cidî de bû, û hema hema hemî deh salên dawîn a serdema Marcus Aurelius derbas kir, parastina helwestên împeratoriyê. Bi rastî, meriv dikare bibêje ku Romê li seranserê Pax Romana di pevçûnê de ye. Lêbelê, dewletên navxweyî bi piranî ji şeran dûr bûn, da ku di nav împeratoriyê de wêneya aşitiyê biser bikeve.

"Pênc Împeratorên Mezin" ên Pax Romana biguhêre

 
Nerua
 
Traianus
 
Hadrianus
 
Antoninus Pius

Girêdanên derve biguhêre