Pêragihandin (hevpeywendîkirin, ragihanî an jî komunîkasyon) bi gelemperî wekî veguhestina agahdariyê tê pênase kirin. Di heman demê de têgîn dikare peyamê bixwe, an qada lêpirsînê ya ku van veguheztan dixwîne, ku wekî lêkolînên ragihandinê jî tê zanîn, vedibêje. Pênaseya rast a ragihandinê tê nîqaşkirin. Pirsgirêkên nakokî ev in ku gelo veguheztinên bê mebest an têkçûn tê de ne û gelo ragihandin ne tenê wateyê vediguheze lê diafirîne jî. Modelên ragihandinê armanc dikin ku nêrînek hêsan a pêkhateyên wê yên sereke û pêwendiya wan peyda bikin. Di gelek modelan de fikra ku çavkaniyek pergalek kodkirinê bikar tîne da ku agahdariya di forma peyamê de diyar bike. Çavkanî kanalek bikar tîne da ku peyamê ji wergirek re bişîne ku divê wê deşîfre bike da ku wateya wê fam bike. Kanal bi gelemperî di warê hestên ku ji bo têgihîştina peyamê têne bikar anîn, mîna bihîstin, dîtin, bîhn, dest û çêj têne nîqaş kirin.

Çavkanî

biguhêre