Alayên Împeratoriya Osmanî

Împeratoriya Osmanî di dîroka xwe de al û nîşaneyên deryayî yên cuda bikar anîne. Stêrk û heyva di nîvê duyemîn ê sedsala 18an de ketine kar. Di sala 1844an de, guhertoyek vê alê, bi stêrkê pênc-teqalî, bi fermî wekî ala neteweyî ya Osmanî hate pejirandin. Biryara wergirtina ala neteweyî beşek ji reformên Tenzîmatê bû ku armanca wê nûjenkirina dewleta Osmanî li gorî yasa û normên dewlet û saziyên Ewropî yên hemdem bû.

Ala stêrk û heyvê ya Împeratoriya Osmanî, sêwirana destpêka sedsala 19an bi fermî di sala 1844an de hate pejirandin.

Sêwirana stêrk û heyvê paşê di sedsala 20an de bû hêmanek hevpar di alayên neteweyî yên dewletên paşmayiyên Osmanî de. Alaya niha ya Tirkiyê di eslê xwe de heman ala osmanî ya dereng e, lê xwedan standardkirinên qanûnî yên taybetîtir e (li ser tedbîrên wê, rêjeyên geometrîkî, û rengê tam ya sor) ku di 29ê Gulana sala 1936an de bi Qanûna Ala Tirkiyê re hatine destnîşankirin. Beriya standardkirina Qanûnî, stêrk û heyv li gorî veguheztinê dikaribû xwedan ziravbûn an pozîsyona piçûktir be.

Alayên Osmanî

Alayê Zulfiqar a sala 1601an de.

Alayê Zulfiqar.

Alayê arteşê Osmanî di sala 1721 de li Hamsê.

Alayê tirkên hêşîn di sala 1780an de.

Alayê tirkên mor di sala 1780an de.

Alayê tirkên standard a sala 1783an de.

Alayê Osmanî di şerê Awistiryayê sala 1788an de.

Alayê hêşt xalî sala 1844an de.

Alayê Osmanî di Şerên Balkanê de.

Standartên împerîalê

Alayê arteşên osmanî ku di sala 1882an de hat pejirandin.

Nişana Siltanê.

Nişana Hêza deryayê a Siltanê.

Standardên Osmanî sala 1900an de.

Standardê xelefetiya Ebdulmejîd a dûyem.