Qedrîcan: Cudahiya di navbera guhartoyan de

| wêne = [[Wêne:Qedrican.jpg|180px]]

| wêne sernav = Wêneyê Qedrîcan

| roja jidayikbûnê = [[1911]]

| cihê jidayikbûnê = [[Dêrika Çiyayê Mazî]], [[Mêrdîn]]

| roja mirinê = [[1972]]

| cihê mirinê = [[Şam]]

| eslê xwe = [[Kurd]]

| pîşe = [[Helbestvan]], [[Nivîskar]]

}}

 

Beriya ku wefat bike, gelek name ji lêzimên xwe re şandine. Gotiye min pir bêriya welêt kiriye û ez dê rojekê vegerim. Lê mixabin ev xwesteka wî bi cih ne hatiye.

 

 

Em dikarin bibêjin ku Qedrîcan pêşengê helbestvani ya Kurdî ya pêşeroj a ku bê cêwî û bêbersiv hatiye nivîsin e. Li gorî wê heyamê şiîrên ku nivîsîne gelekî bedew, pêşketî û nûjen in. Em dikarin şiîrên wî bidine ber ên şaîrên wê heyamê yên hemden.

}}

Lihevhatîbûn tor a helbest a nû ye. Hem drûv û hem jî naverok nû ye. Sor hem rengek ku Kurd jê hez dikin e, hem jî ala sosyalîzmê bi bîr tîne. Weke remzekê ye. Qedrîcan lewma ew bikar aniye. Di vê şîîrê de ramana [[înternasyonalîzm]]ê heye. Helbestvan, di wê baweriyê de ye ku rojekê gula sor dê li hemû cîhanê were hejandin.

{{helbest|

sernav=Begê Axirzeman

 

{{helbest|

Siwarê geştê bûm<br />

Teva pêncsed hevalî<br />

Qedrîcan çûyina xwe ya ber bi roniyê, ronibûna mêjiyê xwe, têgihiştina xwe weha vedibêje:

 

Ew perdeya reş ûtarî,<br />

Ku ji şevên reş diyarî<br />

|nivîskar =Qedrîcan

}}

Nivîsarên wî yên pexşanî bêtir di derbarê rabirdûyê de ne. Hişê wî pir xwurt e. Zarokatî weke şerîda sînemê tê ber çavê wî.

 

Ew dilê ku van nivîs û şiîran dinivîse her dem kelogirî, çav bi hêstir û kovan e. Mirovên ku wan dixwîne jî heman rewşê dijî.

 

 

Wek hemû [[ekol]]a Hawarê zimanê Qedrîcan jî çi di şiîre de çi di pexşanê de be, zimanekî xwerû û gelêrî ye. Ji xwe wê demê pişavtina bi zorê û ya pir bi rêk û pêk tunebû. Hinek polîtîkayên A. Hamîd ê ku [[sultan]]ê [[osmanî]] bû hebûn, lê nedikariya zaroyên kurdan weke îro ji giyanê wan dûr bikin.

 

“Hevalan, hetanî em ji hev wenda bûn destên xwe ji min re kil dikirin”. Di vê hevoka jêrîn a ku di çîroka wî ya bi navê “Rojên Derbasbûyî“ de cih digre de, peyva “[[kilkirin]]” dibuhure. Ev peyv îro jî heye. Lê bêhtir ji bo meşk hejandinê an jî zarok hejandinê tê bikaranîn. Di wateya jorîn de niha zêde naye bi kar anîn. Bêjeya “dest kilkirin” bikaranîneke ciwan e.

 

 

* [[Tarîxa edebiyata Kurdî]], Q. Kurd

* [[Hawar]], kovar 1932