Kapadokya
Kapadokya (bi parsî: Katpatuka, bi yewnaniya kevn: Καππαδοκία, lat. Kappadokía, bi latînî: Cappadocia) herêmeke dîrokî ye û pirraniya erdê li ser axên Axsere, Nevşehir, Qeyserî, Qîrşehir û Niğde (Anatolyaya Navîn, Tirkiye) bû.
Kapadokya
| |
---|---|
| |
Koordînat: 38°40′14.02″Bk 34°50′21.01″Rh / 38.6705611°Bk 34.8391694°Rh | |
Dewlet | Tirkiye |
Li beşa îdarî | |
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêre |
Peyvnasî
biguhêreNavê herî kevn ê Kapadokyê ji sedsala 6em berî zayînê ye, ji nivîsên du keyên hexamenişiyên Daryûs û Xeşeyerşa ne, wek welatê (parsî: dehyû-) Parsehê bû.
Di wir de wek (lîsteya welatan) Hespedûya ye û bi wateya "Welatê Hespên rind" e, anku Huw-espe-dehyû.[1]
Gorî dinan navê xwe ji Kat-patûka ya zimanê luwî tê, bi wateya "Welatê Nizm"[2]
Hêrodotos dibêje navê Kapadokyê ji farsiyan (parsî) hatî cem wan, lê yewnaniyan xelkê herêmê wek "sûriyiyên spî" (leucosyri) nas dikirin.[çavkanî hewce ye]
Galerî
biguhêreÇavkanî
biguhêre- ^ See R. Schmitt, "Kappadoker", in Reallexikon der Assyriologie und Vorderasiatischen Archäologie, vol. 5 (Berlin: Walter de Gruyter, 1980), p. 399, and L. Summerer, "Amisos - eine Griechische Polis im Land der Leukosyrer", in: M. Faudot et al. (eds.), Pont-Euxin et polis. Actes du Xe Symposium de Vani (2005), 129-166, esp. 135. According to an older theory (W. Ruge, "Kappadokia", in A.F. Pauly - G. Wissowa, Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft, vol. 10 (Stuttgart: Alfred Druckenmüller, 1919), col. 1911), the name derives from Old Persian and means either "land of the Ducha/Tucha" or "land of the beautiful horses". It has also been proposed that Katpatuka is a Persianized form of the Hittite name for Cilicia, Kizzuwatna, or that it is otherwise of Hittite or Luwian origin (by Tischler and Del Monte, mentioned in Schmitt (1980)). According to A. Room, Placenames of the World (London: MacFarland and Company, 1997), the name is a combination of Assyrian katpa "side" (cf. Heb katef) and a chief or ancestor's name, Tuka.
- ^ Coindoz M. Archeologia / Préhistoire et archéologie, n°241, 1988, pp.48-59