Gherardo Nerucci
Gherardo Nerucci (z. Pistoia, Keyaniya Îtalyayê jdb. 18'ê gulana 1828an - Montale, 30'ê berfanbarê 1906) parêzer û dîroknasekî îtalî bû.
Gherardo Nerucci | |
|---|---|
 | |
| Jidayikbûn | 18ê gulana 1828an Pistoia, Keyaniya Îtalyayê |
| Mirin | Montale |
| Pîşe | parêzer , dîroknas |
biguhêre | |
Jînenîgarî biguhêre
Gherardo Nerucci di 18ê Gulana 1828an de li Pistoia-yê Ferdinando Nerucci, karmendek gumrikê ji malbatek Montalese, û ji Elisabetta ya Marquises Niccolini ya Firenze, biraziyê şanoger Giovanni Battista Niccolini, ji dayik bû. Ew heta sala 1844an li vîlaya mezin a li ber nexweşxaneya Ceppo dijî.
Di sala 1837an de li Giuseppe Tigri bi birayê xwe xwe Neruccio li cem Giuseppe Tigri xwendiye.
Di sala 1844an de li zanîngeha Pîsa li waneyên Dada şaristanî, Hiqûqa Canon û Cezayê tomarkirî bû, li wir bi hin xwendekarên Yewnanî re têkilî danî, ji wan fêrî zimanê Yewnanî ( hem ya kevnar û hem nû ) û li ser Panhelenîzma wan rawestiya. Wî dest pê kir dilgiraniya îdealên welatparêz ên Risorgimento. Di sala 1845an de wî civakek wêjeyî ava kir ku veguherî Cemiyeta Bedenparêziyê.
Di 1848 de ew bi tabûra şer a zanîngehê re ku ji xwendekarên Zanîngeha Pisa pêk tê ji bo sefera şerê Curtatone û Montanara derket.Di 1849 de, vegeriya zanîngeha Pisa, di 22ê Gulanê de mezûn bû û li Romayê, li fîrmaya dadweriyê ya Piacentini Rinaldi, dest bi parêzeriyê kir. Li Romayê ew ê bi Domenico Comparetti re bicive ku ew ê bi wî re hevaltiyek zexm çêbike, û dê bi rojhilatnas Fausto Lasinio û Alessandro D'Ancona re têkeve têkiliyê.
Di sala 1858 de bi kovara Lo scaramuccia û kovara Carlo Goldoni re dest bi hevkariyê kir.
Di 1851 de ew beşdarî serhildana li dijî Granduca Leopold II bû. Dem bi dem ew bi kovarên Imparziale fiorentino, La Gioventù û piçûkên din re hevkarî kir. Wî berê xwe da lêkolîna yekem a li ser zargotinê û li dibistana amadehiyê a Pistoiayê û her wiha li dibistana gundî ya ku wî li Montale pêş xist, wane da.
Wek Mason ew endamê Loca Pistoiayî Ferruccio ya Rojhilata Mezin a Îtalyayê bû, ku ew di Civata Giştî ya 1863 de li Firenze cîgirê wê bû.[1]
Di 1871 de ew bi jina îngilîz Fanny Carolina Chambers re zewicî û teqawît bû vîlaya gundî, li wir di sala 1873-an de dev ji mamostetiya xwe berda. Ew berdewamiya berhevkirina çîrok û tekstên kurteçîrokan ên dîrokî û zargotinî kir.
Di 1875an de Nerucci bi mirina kurê xwe yê sê-salî yê yekem ji duşaxê re şînek giran kişand. Di wê demê de ew bi Vittorio Imbriani, Domenico Comparetti û Giuseppe Pitrè re ket têkiliyê.
Piştî mirina kurê xwe yê duyemîn ew xwe li vîllaya Màlcalo, li nêzî Montale îzole kir li ku ew di 30 Kanûn 1906 de mir.
Ew bi jina xwe û kurê xwe Ratclif re li goristana Allori li Firenze tê veşartin.
Berhevoka wî ya herî navdar, Sixty Popular Stories from Montale, Encama Berjewendiyên Zarogotinî, çavkaniyek girîng bû ji bo Italo Calvino, yê ku di sala 1956 de şazdeh kurteçîrok ji bo Fiabe italiane ( çîrokên îtalî ) adapte kir. Nivîskarê ji Sanremo pesnê şêwaz û zimanê Nerucci da, ji bo Montalese behsa "hêsaniya devkî ya awarte" kir.[2]
Berhemên wî biguhêre
- 1859 "La critica e il teatro comico italiano moderno in relazione allo stato politico attuale", Firenze, Niccolai
- 1862 "La pronunzia della lingua greca", Firenze, Le Monnier
- 1862 "Intorno al linguaggio umano e alle principali sue forme", Firenze, Tip. Galileiana
- 1862 "La cometa nel sogno di Bronte ciclope. Satira politico-morale-allegorica del tempo in corso", Pistoia, Bracali
- 1863 (trad.) "Esopo Frigio. Cento favole scelte con note", Prato, Aldina
- 1863 "Tavole sinottiche dell'oratoria", Pistoia, Tip. Cino
- 1864 "L'uomo alla moda", Firenze, Stamp. Logge del Grano
- 1864 (trad.)Friedrich Max Müller "Lettere sopra la scienza del linguaggio", Milano, Daelli
- 1867 (trad.)"Anacreonte Teio: le Odi", Pistoia, Tip. Carducci
- 1868 "Della lingua italiana. Ragionamenti due, in occasione della teoria manzoniana", Venezia, Grimaldo
- 1871 (trad.) Friedrich Max Müller "Nuove letture", Milano, Fratelli Treves
- 1873 "Giuseppe Giusti e la sua satira", Firenze, Tip. Dell'Associazione
- 1877 (trad.) Isocrate "Consigli a Demonico", Prato, Aldina
- 1880 "Sessanta novelle popolari montalesi" Firenze, Successori Le Monnier, ripubblicata nel 1977 BUR Rizzoli.
- 1881 "Cincelle da bambini, in nella stietta parlatura rùstica d'i'Montale Pistolese", Pistoia, Rossetti
- 1891 "Ricordi storici del battaglione universitario toscano", Prato, Giachetti
- 1899 (trad.) R. Whately "Elementi di retorica", Pistoia, Tip. del Popolo
- 1900 "lettere famigliari inedite e quasi inedite di G.B.Nicolini", Pistoia, Niccolai
- 1902 "La Porzia Rossi madre di T.Tasso", Prato, Salvi
Çavkanî biguhêre
- ^ Aldo Alessandro Mola , Storia della Massoneria in Italia dal 1717 al 2018, Bompiani-Giunti, Milano-Firenze, 2018, p. 771.
- ^ E. Ghidetti (a cura di), Toscani dell'Ottocento, Firenze, Le Lettere, 1995, pp. 261-262