Édith Piaf
Édith Piaf (* Édith Giovanna Gassion; 19'ê berfanbarê 1915 - m. 10'ê kewçêrê 1963) stranbêj û lîstikvana fransî bû ku wekî şanogera neteweyî ya Fransayê hatiye destnîşan kirin û yek ji stêrkên navneteweyî yên herî berfireh ên welêt bû.
Édith Piaf Édith Giovanna Gassion | |
|---|---|
 Édith Piaf (1939) | |
| Jiyan | |
| Navê jidayikbûnê | Édith Giovanna Gassion |
| Jidayikbûn | 19ê kanûna pêşîn a 1915an Paris, Fransa |
| Cureyê muzîkê |
|
| Pîşe |
|
| Salên çalak | 1935–1963 |
| Etîketa qeydê |
) |
biguhêre | |
Muzîka Piaf bi gelemperî otobiyografîk bû, û ew di stranên realîst û bilûkên meşaleyî yên li ser evîn, windabûn û xemgîniyê de pispor bû. Stranên wê yên herî naskirî ev in "La Vie en rose" (1946), "Non, je ne regrette rien" (1960), "Hymne à l'amour" (1949), "Milord" (1959), "La Foule" (1957), "Accordeonist" (1940), û "Padam, padam..." (1951).
Ji mirina wê di 1963 de, çend biyografi û fîlim li ser jiyana wê lêkolîn kirin, di nav de La vie en rose ya 2007. Piaf bûye yek ji hunermendên herî navdar ên sedsala 20an.[1]
Kurtejiyan biguhêre
Piaf li Parîsê wek keça Léontine Louise Descamps û stranbêjê bar û akrobat Louis Alphonse Gassion ji dayik bû.[2] Ew ji hêla dapîra xwe ve, ku li Normandiyê bordeleyek dimeşîne û bi eslê xwe ji Fasê bû, mezin bû. Wê di temenê panzdeh saliya xwe de wekî stranbêjek kolanan dest bi kar kir. Dema ku Piaf 17 salî bû, keçek wê (Marcelle) bû, bavê wê Louis Dupont bû, kuryeyekî Parîsî yê ku ew jê hez dikir. Zarok di du saliya xwe de ji ber nexweşiya menenjîtê jiyana xwe ji dest da.
Ew wek stranbêj di bîst saliya xwe de ji aliyê xwediyê Cirque Médrano ya Parîsê ve hat dîtin. Di sala 1936an de cara yekem di wê şanoyê de derketiye pêş. Piaf di derketinên gelemperî de pir aciz bû. Xwediyê klûba şevê Louis Leplée wê teşwîq kir ku berdewam bike û navê wê jî kir La Môme Piaf (Çivîka Piçûk). Leplée piştî demek kin hat kuştin. Piaf bi hevkariyê gumanbar bû, lê ew beraat bû.
Stranbêj bi çend kesên navdar re bû heval, wek stranbêj Maurice Chevalier û helbestvan Jacques Borgeat. Di sala 1940 de Jean Cocteau ji bo wê lîstika Le Bel Indifférent nivîsî.
Di dema dagirkeriya Alman de di Şerê Cîhanî yê Duyemîn de, Piaf strana xwe ya navdar La vie en rose nivîsî. Di wê demê de, ew di nav dagirkerên Alman de û hem jî di nav gelê Fransa de stranbêjek populer bû. Piştî şer, wê li seranserê Ewropayê performansa xwe kir û navûdengê wê li derveyî Fransa belav bû. Jiyana wê ya trajîk di muzîka wê de xuya dike, ku taybetmendiya wê strana tûj e ku bi dengek dilşewat tê xwendin.
Boksor Marcel Cerdan evîna Piaf bû. Cerdan zewicî bû û sê zarokên wî hebûn. Piaf mîrê wî bû. Cerdan di sala 1949an de di qezaya balafirê de mir. Piaf têkoşiya ku xemgîniya xwe derbas bike. Lê dîsa jî piştî wê du caran zewicî. Ji 1952 heta 1956 ew bi stranbêj Jacques Pills re zewicî ye û di 1962 de ew bi Theophanis Lamboukas (bi navê Théo Sarapo tê zanîn), stranbêj û lîstikvanek 20 sal jê piçûktir re zewicî. Lamboukas hate guman kirin ku bi Édith re tenê ji bo navûdeng û dravê xwe zewicî ye. Wê bi eşkere doza mafê xwe yê hezkirina wî kir û strana Le droit d'aimer ji delalê xwe re got.
Olympia li Parîsê ew der e ku Édith Piaf li wir navdar bû û çend meh beriya mirina xwe konserek bîranînê da.
Di dawiya jiyana xwe de, wê çend serketinên wê yên muzîkê yên herî mezin hebûn, di nav de chanson Non, je ne regreette rien. Di 7ê Avrêl 1963 de wê strana xwe ya dawîn tomar kir: L'homme de Berlin. Heta bi salan piştî mirina wê nehat belaw kirin.
Çavkanî biguhêre
- ^ Burke, Carolyn. No Regrets: The Life of Edith Piaf, Alfred A. Knopf 2011, ISBN 978-0-307-26801-3.
- ^ Volgens de legende op de stoep voor rue de Belleville nr. 72. Volgens haar geboortebewijs was dit echter in Hôpital Tenon, een ziekenhuis in het 20e arrondissement.