Ebû Henîfe

Xebatên navdar
Jidayikbûn	5ê îlona 699an; Kufe (Umayyad Caliphate (en))
Mirin	18ê hezîrana 767an (67 salî); Bexda
Cihê goristanê	Bexda
Navê rastî	أَبُو حَنِيفَةَ النُّعْمَانُ
Navê jidayikbûnê	النُّعْمَانِ بْنِ ثَابِتٍ بْنِ مَرْزُبَان الكُوفِيّ التَّيْمِيّ بِالْوَلَاء
Bernav	الإمام الأعظم, فقيه العراق, فقيه الملَّة, عالم الأُمَّة, إمام الأئمَّة الفُقهاء
Sernavê rûmetî	الجهمي (d)
Pîşe	Alim, bazirgan, hiqûqnasê îslamê
Qadên xebatê	Fiqih, ilmê hadîsê (en)
Xwendekarê	Hammad ibn Abi Suleyman (d), Abd-al-Aziz ibn Rafí (d), Alqamah ibn Marthad (d), Muharib ibn Diththar (d), Nafi Mawla ibn Umar (en), Samak ibn Harb (d), Muhammad al-Baqir (en), Abdul Malik bin Omair (d), Muhammad ibn Munkadir (en), Îbn Şihab Zuhrî, Ata ibn al-Saib (d), Talha ibn Nafi (d), Abd al-Rahman ibn Húrmuz (d), Jaafar Al-Sadiq (en), Zayd ibn Ali (en), Ata ibn Abi Rabah (en), Amr ibn Dinar (en), Enes bin Malik, Tawus ibn Kaysan (en), Amir al-Sha'bi (en), Jabalah ibn Suhaim (d), Hisham ibn Urwah (en)
	Musnad Abu Hanifa (d), Al-Fiqh al-Akbar (d)

Ebû Henîfe, anku Ebû Ḧenîfe (bi erebî: أبو حنيفة‎ jdb. 699, Kufe - m. 767, Baxda), Îmamê Ezem Ebû Henefe navê dirêj Ebû Henîfe Numan bin Sabit bin Zûta bin Merzuban, zanyarekî dînê îslamê û îmamê mezhebê henefî ye.

Di sala 80yê hîcretê li bajarê Kufeyê ji dayik dibe. Navê wî yê rast Numan bin Sabît e. Ji malbateke dewlemend bûye. Li ser fiqih û hedîsan xebitiye.

Berê bazirganiye dike, le dûre dev ji bazirganiye ber dide û di medreseyan de dest bi dersdayîne dike. Zêdetir di bin bandora Hamad bîn Ebû Silêman de dimîne.

Îmam-i Azam him dema Emewîyan de him jî dema Ebasîyan gelek tedayiya dibîne, tê girtin. Di sala 150 yê hîcretê de li Bexdayê çûye ser dilovaniya xwe.

Ebû Henîfe

Berhemên wî biguhêre

Çavkanî biguhêre

Girêdanên derve biguhêre

Jidayikbûn	5ê îlona 699an Kufe (Umayyad Caliphate (en))
Mirin	18ê hezîrana 767an (67 salî) Bexda
Cihê goristanê	Bexda
Navê rastî	أَبُو حَنِيفَةَ النُّعْمَانُ
Navê jidayikbûnê	النُّعْمَانِ بْنِ ثَابِتٍ بْنِ مَرْزُبَان الكُوفِيّ التَّيْمِيّ بِالْوَلَاء
Bernav	الإمام الأعظم, فقيه العراق, فقيه الملَّة, عالم الأُمَّة, إمام الأئمَّة الفُقهاء
Sernavê rûmetî	الجهمي (d)
Pîşe	Alim, bazirgan, hiqûqnasê îslamê
Qadên xebatê	Fiqih, ilmê hadîsê (en)
Xwendekarê	Hammad ibn Abi Suleyman (d), Abd-al-Aziz ibn Rafí (d), Alqamah ibn Marthad (d), Muharib ibn Diththar (d), Nafi Mawla ibn Umar (en), Samak ibn Harb (d), Muhammad al-Baqir (en), Abdul Malik bin Omair (d), Muhammad ibn Munkadir (en), Îbn Şihab Zuhrî, Ata ibn al-Saib (d), Talha ibn Nafi (d), Abd al-Rahman ibn Húrmuz (d), Jaafar Al-Sadiq (en), Zayd ibn Ali (en), Ata ibn Abi Rabah (en), Amr ibn Dinar (en), Enes bin Malik, Tawus ibn Kaysan (en), Amir al-Sha'bi (en), Jabalah ibn Suhaim (d), Hisham ibn Urwah (en)