Barbar (bi yewnaniya kevn: βάρβαρος, lat. bárbaros, gelejmar: bárbaroi) di Yewnana Kevnare de ew kesên ne ji zimanê yewnanî an jî neçê yewnanî diaxaftî re dihat digotin. Di împaratoriya Roma de jî Barbar ew kesên bê hevotina Roma(paideia) re dihat digotin. Îroj Barbar ji bo ew kesên neşarmend ango nemedenî tê bikaranîn. Wê wek Vandalîzm di herîkê demê de mane guhertî ye.

Talankirina Romayê ji aliyê barbaran ve di 410an de (bi fransî: Le sac de Rome par les barbares en 410, Joseph-Noël Sylvestre, 1890)

Ew bi gumanî di bar- bar(vite vit kirin) de der ketî bû. Lê li ber yewnanan di Sanskrît de wûşeyeke wek barbarā ji bo kesên lalik re dihat bikaranîn. Di yewnanî de ew herî pêşi ji aliya Homeros di pirtûka Îlyada de wek axftiyên barbarî (barbarophonoi) ji bo hin kesên ji Anatoliya re hatî bû bikaranîn.

Çiqas Romayan ji bo yewnanan barbar bûn jî, wan jî "barbar" ji bo ew kesên bê hevotin re bikarandî bû.

Barbar di dîroka çînê de jî şun dîtî bû. "Barbar" ji bo ew kesên der de koça Çîn kirî, ango kesên li çîn nehatinî dinê, dihat bikaranîn.

Hên seke biguhêre