Îbn Hacîb
Zimannasê erebî ê Misirî
Îbnî Hecîb (1174-1248) nivîskar û alimê mezheba Malikî ye. Îbn Hecîb bi eslê xwe kurde ku li Misirê ji dayik bûye û dîsa jî li Misirê miriye.[1]. Berhema wî ya herî navdar El-Kafiye ye.
Îbn Hacîb | |
|---|---|
| Jidayikbûn | 1174  Esna |
| Mirin | 1249 Îskenderiye |
| Pîşe |
|
| Xebat |
|
biguhêre - Wîkîdaneyê biguhêre | |
Navê wî yê dirêj Osmanê kurê Omerê Ebû Bekr e. Kunya wî Ebû Amr û Bernavka wî Cemaledîn e.
Pêşiyê li Misirê perwerdehiya Quranê girtiye, ji wî şûnde jî fiqihê hîn dibe.
Perwerdehiya xwe li cem Ebul-Hasen el-Ebyarî, Ebu’l-Hasen bin Ceyd, Îmamê Şatibî, Gaznewî, Ebu’l-Cud, İmam-ı Ebu’l-Hasen Şazilî hildaye.[2]
Berhemên wî biguhêre
- 1. El-Kafiye
- 2. El-İzah
- 3. Şafiye
- 4. Elmaksad-ul-celîl
- 5. El-Emalî,
- 6. Risale fil-uşr,
- 7. El-Kasîdet-ul Muwaşaha,
- 8. Munteh-es-sual,
- 9. Muhtasar-ul-munteha,
- 10. Muhtasar fil-furû
- 11. Cami-ul-ummihat.
Çavkanî biguhêre
- ^ Mu’cem-ul-müellifîn cild-6, r. 265
- ^ Îbn Xelikan, Mirina Zedegan, cild 3, r. 248