Mengîwerî: Cudahiya di navbera guhartoyan de

Content deleted Content added
Avestaboy (gotûbêj | beşdarî)
Kurteya guhartinê tine
Etîket: Guhartina dîtbarî Guhartina mobîl Guhartina malpera mobîl Guhartina mobîl a pêşketî
Avestaboy (gotûbêj | beşdarî)
Kurteya guhartinê tine
Etîket: Guhartina dîtbarî Guhartina mobîl Guhartina malpera mobîl Guhartina mobîl a pêşketî
Rêz 1:
'''Mengîwerî''' an [[Felsefe|felsefeya]] '''mengîwer''' an jî '''îdealîzm''', xwediyê dîrokeke mezin e. Pir [[Dîroknas|dîrokzandîroknas]] û hizirzan li ser hizre tênine ser [[ziman]] û ani ser ziman. Lê ti kesekî heya nahaka xwe ne gahandiye dewiyê ancama wê. Ji ber ku fersefe mengîwer, li ser baweriye xwûde ava ya. Ji bo ku mirov xwe bidigihê wê amcama dawiyê, divêt ku mirov xwe bigihinê hizre [[Xwedê]] ji, ji ber ku ev yeke nebe, êdî xwe gahandina dawiyê wê ji nabe. Dîroke giştî ya mirovahiyê de pir filozofên mazin derketine û hizre xwe li ser vê felsefe anîne ser ziman. Felsefevanên ku têne ji vê koma felsefê re felsefecîti kirina derketine.
 
Di demên berî zayîne de, filozofên weke [[Aristoteles]] û [[Platon]] yên ku weke felsefevan yên ku hizre xwe herî mazin û kur anîne ser ziman bûn. Pişt wan re ji gelek filozofên derketin û hizre xwe di wê xata felsefê de anîne ser ziman. Yên ku herî mazin nav dan, weke [[Spinoza]], [[Jean Calvin|Calvin]], [[George Berkeley|Berkeley]] û pişt wan re ji [[Hegel]] bû. Fîlozofên weke [[Eliyê Herîrî]] û [[Mela Hesenê Bateyî]] û [[Melayê Cizîrî]] û [[Feqiyê Teyran]] ji derketine û di dema xwe de nêzîkatîyeke hemdem lê vê felsefe kirina. Van felsefevanan û hê gelek felsefevanên weke wan, li ser vê xata felsefe hizre anîne ser ziman û kur kirin. Ya rastî ku mirov li ser vê xata felsefe dihizirê [[mirov]] gelekî û gelekî hizreke kur û mazin dibine. Ji xaynî vê yekê ji mirov dîrokeke ku pir mazin dibine. Dema ku mirov li ser hizre mengîwerê dihizirê, hingî, mirov rastî dîrokeke mazin ya hizir tê. Ew dîrok diçêt ta dema serê dîroka mirovahiyê. Denstpêka vê hizrê, bi destpêkê, derketine hizre dînî re dest pê dike. Berî ku mirov bi kevine dema şariştaniyê de, hêdî hêdî hizrên wan çêbûn. Hizrên ku "[[Xwedê]] heye" çêbû. Dema ku mirov di serê xwe de xwe gahandina wê hizrê, hingî êdî bidest hizirkirine ser xwûde kirin. Hizirkirine ser Xwedê, di serê mirovan de gelek hizir dane çêkirin. Gelek hizrên ku jiyana wan bi rê bibin û wan bi pêş bixin di serê wan de çê bûn. Bi vê yekê re, mirov karê karê bêje ku ew xate hizir, bi destpêka pêşketine mirovahiyê re dest pê dike.