Felsefeya îslamê: Cudahiya di navbera guhartoyan de
Content deleted Content added
Rûpela nû: "'''Felsefeya Îslamê''' Rojhilata navîn ya Îslamê Di ramana îslamê ya zû de ku digihê felsefeya Serdema Zêrîn a Îslamê ya navbera sedsalên 8-12an berbi du..." Etîket: Guhartina mobîl Guhartina malpera mobîl |
|||
Rêz 49:
Li gorî mitesewifan destpêka sofîtîyê digihîje heya [[Mihemed|Mihemed Pêxember]] ku delîla xwe jî ji ayeta serê sûreyê 17an yê ”Esra bi ´Ebdihi leylen/- - -” û ilmê xeybê jî jê gihaye kurap û zavayê wî [[Elî|Îmamê Elî]] dû re di sedsala nehan de mitesewifan ji gelek hedîsên ku di nav yên ku bi fermî hatine civandin de nînin, jî sûd wergirtine.
Piştî van, fîlozofê mezin [[
Afirandina gerdûnê
Sîfatên Kirdigar/Sani´/Xwedê
Rêz 65:
Herweha di vê navê de divê [[Ibn Tufeyl]] (m. 1185) û hemşerîyê wî Ibn Ruşdê Qurtubî Averroes (1126-1198) jî neyên jibîrkirin ku evê dawî rexne li Îbn Sîna û Eflatûnîyên Nû yên ereb digire. Li gorî wî Ibn Sîna û Eflatûnîyên Nû baş di ramanên Arîsto û Plato de negihane û ew bi şaşî mane kirine. Çendî ku wî bi xwe jî felsefeya rojava ya Aristoyî û Eflatûnîya nû parastîye û gelek berhem ji fîlozofên ewrûpî bi taybetî jî ji Aristoteles û Platon/Eflatûn wergerandine erebî.
Yek ji peyrewê rêbaza Ibn Sîna ya îşraqî [[Şihabedînê Suhrewerdî]] (1191) bû ku li Helebê bûye û navdarê bi Kuştîyê Şehîd e. [[Şemsedînê
Di biwara evîna tesewifî de piştî Hellac û Ibn Sîna, yê ku berî serdema Mela ew bi awayekî bi rêkûpêk parastîye, Ibn Erebî ye ku evînê mercekî çêtirîn yê tesewifê dîtiye. Herweha ew di biwara wehdetê de jî li pey dîtina Xezalî çûye, lê dema ew bi evînê re jî gihandîye hingê rêbaza Wehdet el-wicûdê jî ku berê Hellac û Bestamî destnîşan kiribûn parastîye û weke bavê Wehedet el-Wicûdê hatîye dîtin. Herweha têgeha wî ya insanê kamil ku Xwedê ew di şeklê xwe de afirandîye, vedigere ser ramana Hellacê Mensûr ku dewreke sereke di xebata ser pêwendîyên Xwedê û merivan de digire. Li nik Ibn Erebî xwdayî û merivî ne du siruştîyên dijî hev in, lê belkî li nik mertebeya hebûnê ew du rûyên taybetmendî yên diyarbûnê ne. Lahûtî rûyê derûnî yê herhebûyî ye û nasûtî jî bergîdana rûyê zahirî yê hebûyî ye ku hadis/peydabûyî ye.
|