Her roj bi hezaran keç tên sinetkirin. '''Sinetkirina jinan''' weke şikenceyê, dibe sedema êş û azara giran. Encamên wê dikarin bibin sedema mirinê. PiranîyaPiraniya keçên ku ji mirinê difilitin divê di jîyana xwe ya mayî de tehamulî şopên birînên fîzîkî û psîkolojîk bikin.
Hikûmetên welatên ku sinetkirina jinan lê çêdibe, ji bo rawestandina vî adetê hanê, pir hindik tişt kirine, an jî tu tişt nekirine.
Rêz 5:
[[Dewlet]] ne hew ji kes û aktorên din berpirsîyar in, bê di wezîfeyê de çi dikin, herweha ji kes, grûp û dezgehan jî berpirsîyar in, bê ew di nava dewletekê de ji bo pêpeskirina mafên mirovî çi dikin.
Peymanên navneteweyî yên [[mafên mirovan]] ji bo reftarîyareftariya dewletan bi tenê qaîdeyan danîne. Ew herweha daxwazê dikin ku divê dewlet bixebitin, da tawanên li dijî mafên mirovî rawestîne û êrîş û şikenceyê qedexe bikin. Dewlet berpirsîyar in ku bêyî ku lê binihêre, bê ew li kî derê û ji alîyêaliyê kê ve hatine kirin, divê reaksîyonê li hembera raporên li ser êrîş û şikenceyê nîşan bidin. Mahneya wê ev e ku şideta li dijî jinan a weke sinetkirinê, divê bê rûreşkirin û jin ji alîyêaliyê qanûnan ve bên paraztin. Divê li hemû gilîyêngiliyên ji bo şidet û şikenceya li dijî jinan bê kolîn. Divê kirdarên wan mihakeme bibin û ji bo sûcên xwe bên cezekirin.
Rêxistina Efûyê ji hikûmetan û desthilatdaran daxwazê dike ku çi ji alîyêaliyê temsîlkarên dewletê ve hatibe kirin û çi jî ji alîyêaliyê şexsan ve hatibe kirin, divê ew jinan li hembera şidetê biparêzin. Şideta li malê, bo nimûne, lêdan û ecizkirinên cinsî, ne meseleyên malbatê yên taybetî ne. Li gora Rêxistina Efûyê, mirov nikare ji bo pêpeskirinên mafên mirovî, adetên dînî û çandî ve weke bingeh nîşan bide.
