Laliş: Cudahiya di navbera guhartoyan de

Content deleted Content added
Luqman (gotûbêj | beşdarî)
Kurteya guhartinê tine
MikaelF (gotûbêj | beşdarî)
BKurteya guhartinê tine
Rêz 9:
}}
[[Wêne:Lalish.jpg|thumb|250px|right|Laliş]]
'''Laliş''' bajarekî başûrê Kurdistanê û cihê pîroz ê [[Êzidîtî|Êzidiyanêzidiyan]] e.
 
Piraniya nivîskarên, ku li ser Êzîdiyanêzîdiyan nivîsandine, geliyê Lalişê jî anîne ser ziman. Gotine, ku ev gelî li cem Êzîdiyanêzîdiyan pîroztirîn cih e, jiber ku Laliş cî û warê bêtirîn xas û babçakên wan e û wekî din jî herdu kaniyên pîroz "[[Kaniya Spî]]" û "[[Kaniya Zimzim]]" li wir diherikin.
 
Hindek ji wan nivîskaran pesnê xweşbûn û delalbûna vî gelî dane û li er bayê wî yê hênik û dar û deviyên wî nivîsandine. Lê belê bi kurtî li ser qub û avaniyên wî hatiye nivîsandin. Hinekan giraniya nivîsarên xwe berdane ser fermanên dijwar, yên li herêma Lalişê hatine serê Êzîdiyanêzîdiyan. Beşekî ji wan nivîskar û lêkolînvanên rohilatê baweriya xwe li ser dîroka Laliş û xwediyê wê dane.
 
Li vir bîr û baweriyê wan hev nedigirtin û ne weke hev bûn. Bê çawa bîr û baweriyên wan li ser kevnarbûna Lalişê ne weke hev in, wisa jî di peydabûn û çavkaniya Êzîdîtiyêêzîdîtiyê publikasiyon û weşanên wan li hevketî ne.
 
Wisa diyar e, ku wan ne lêkolîneke baş lêkirine, anjî mebesta wan ji vê yekê ew bû, ku Êzîdîtiyêêzîdîtiyê bê qîmet û bê rûmet bikin. Lê belê me di pêşgotina pirtûka xwe "Êzîdiyatîêzîdiyatî" yê de ev tişt baş aniye ser ziman. Di vir de ew ketine pir şaşîtiyan.
 
Li gor dîtina me pewist e, çi mirovê li ser ola Êzîdîtiyêêzîdîtiyê tiştekî binivîsîne, tiştekî jî li ser dîroka avabûna [[Lalişa Nûranî]] bizanibe.
 
Ji me gişkan re diyar e, ku xelekên zincîra dîroka Lalişê jî hinda ne û dîtin û bihevxistina wan pir zor e.
 
Erê çend hevok li ser Lalişê di dîrokê de hatine nivîsandin, lê belê ew jî ji dema [[Şîxadî]] ve ne û ew pir kêm in û kurtiyên wan hene.Lê jiber ku Laliş ji berê de û heya îro jî cî û perestgeha Êzîdiyanêzîdiyan e û her wiha ew ciyê xasên me bû û dîrok bi xwîna xwe nivîsandibû pir rojnamevan û dîrokvanan qesta wê dikirin, çaxê bixwastina li ser Êzîdiyanêzîdiyan binivîsînin.
 
Heke em li ser hemû beşên bi dîroka Laliş ve girêdayî binivîsin û hemû xasên li wir bînin ser ziman dê pirtûkeke serbixwe jê çêbibe. Bêtir ji 150 xasên Êzîdiyanêzîdiyan li Lalişê mane û li wir hatine veşartin. Û heke em bingeha peydabûna Lalişê derxînin, pewist e, ne bi tenê ji dema Şîxadî û vir de bidine ber çavan. Her em dixwazin, ku Laliş berî Şîxadî û êla wî û biraziyê wî ava bû. Her dar û bereke Lalişê dîrok nivîsiye û nîşan dide, bê çend ferman û talankirin bi ser Laliş û Êzîdiyanêzîdiyan ve hatine. Jiber vê yekê em dê çend xalan ji rewşenbîrên xwe re zelal bikin.
 
== Navê Lalişê ji ku tê? ==
 
Min ev gotin(bêje, peyv) û bingeha wê di tu ferhengên zimanan de nedîtibû, ne di ferhengên kurdî û farisî de û ne jî di ferhengên erebî de. Her digotin, ku Laliş gundeke li herêma bajarê Mûsilê yanî Nînewa ye, ziyaret û perestgeha Şîxadî yê kurê Misafir bû û li cem Êzîdiyanêzîdiyan pir pîroz e.
 
Lê belê hinek caran jî baweriyên din berguhî min bûne. Weke van zelalkirinên jêrîn:
 
• Laliş gotineke Kurdîkurdî ye û ji dû beşan hatiye avakirin: Ji "la" û ji "laş". Beşê pêşî mane xwe "cî" anjî "li cem" e. Beşê din mane xwe "laş" e. Heke em herdu beşan bighînin hev, hingê dibe " ciyê laş". Argûmentên van kesên vî tiştî dibêjin vê yekê ye, jiber ku laşê Şîxadî li wir e.
 
• Hinekî din dibêjin, ku Laliş rastiya wê ji Lal, yanî mirovê nikaribe biaxive, bê zar û zimann be, û ji hiş (raman) hatiye. Ev jî dibêjin: "Jiber ku Laliş ciyekî pîroz e, pêwist e, çi mirovê bikeve sinorê wê bêdeng be. Weke çaxê mirovek ji mirovekî din re bibêje: ‘Tu lal û hiş be!’".
 
Her çiqas ku ez pir rûmetê didim ramanên van mirovan jî, lê belê ev zelalkirinên wan bêbingeh in û wan ji cem xwe derxistine.
 
Di Qewlek ji qewlên Êzîdiyanêzîdiyan de navê Laliş bi vî rengî hatiye gotin:
 
'''Qewl'''
Rêz 63:
Li vir Laliş tê surr û hêvên
 
== Pîroziya Lalişê di mitiyologiya Êzîdiyanêzîdiyan de ==
 
Erê rast e, Laliş perestgeheke Êzîdiyanêzîdiyan e û nivîskar û dîrokvanan ev tişt anîne ser ziman, lê çima û jiber çi Laliş pîroz e? Ji me re gerîng e, ku em li pey vê pirsê bikevin. Qewlê Zebûnî Meksûr bi rengekî zelal Laliş aniye ser ziman:
 
Qewlê Zebûnî Meksûr
Rêz 105:
Berî hatina Şîxadî min navê Laliş di tu pirtûk û weşanên wê demê de ne dîtibû. Dibe, ku navê Laliş piştî diyarbûna Şîxadî yê Hekarî di hinek pirtûkan de peydabû. Piştî Şîxadî bi sed sal û dused sal kit kit nivîskarên rohilatê weke Ibn Esîr, Ibn Xelekan, Abû Fida, Hafiz Zeheb, Ibn Werdî, Meqrîzî, Yaf‘î û Şe‘ranî çend tişt li ser Laliş û Şîxadî û Êzîdîtiyê nivîsandin.
 
Lê belê dîtinên van dîrokvan û lêkolînvanên rohilatê gişt nêzîkî hev bûn. Bi taybetî baweriya wan li ser Şîxadî yê Hekarî ew bû, ku ew ji Şamêyanî Balbek, ji Beytil Far, bi Kurdîkurdî: Gundê Kunemişkê hatiye Lalişê û pir Kurdênkurdên Êzîdîêzîdî li xwe civandiye û Laliş ji xwe re xiste weke perestgehê. Emrê wî gihişte nêzîkî 90 salî. Geliyê Lalişê hêja bi navê Şîxadî yê Hekarî tê binavkirin. (557)
 
Di destpêka sedsala 20.'an de dîrokvan û lêgerên kevnariyê rastî nivîsînekê bi zimanê Keldanîkeldanî hatin. Di wê nivîsînê de nivîskar dide xuyakirin, ku Laliş berî dema Şîxadî dêrek ji dêrên xaçperestan bû. Ev pirtûk jî bi destê Keşe Ram Îşo hatiye nivîsîn. Ew jî mirovekî xaçperest bû. Wî digot, ku ev dêr piştî Îsa di sedsala 7.'an de hatiye avakirin û Êzîdiyanêzîdiyan bi serokatiya Şîxadî bi kotek û zorê ji xaçperestan standin. (855)
 
Helbestvan û nivîskar Ibn Mûqadam, yê ku di dêra Erbîlê de di çerxa sedsala 15. de Keşe bû, di helbesteke xwe ya olî de dibêje, ku Laliş dêra wan bû, heya dema Şîxadî di sala 616. de diyar bû û bi darê zorê ji wan stand. Heke em nivîsandinên van herdu c iwanmêran baş zelal bikin û tozekê baş û hûr lê çavdêrî deynin, em dê bibînin, ku çerx û demên nivîsînê, pir li hevketî ne û hevdu nagirin. Ez dipirsim: "Dê çawa Şîxadî miribû û çûbû dilovaniyê û di eynî çax de dêra wan ji wan bistîne?"
Rêz 115:
Mizeferê Erbîlî dibêje, ku wî bi xwe Şîxadî li bajarê Mûsilê dîtibû, çaxê ku dixwast here Lalişê. Piştî mirina Şîxadî I. biraziyê wî Şêx Berkat ciyê wî girtiye û bû şêxê Êzîdiyan. Piştî wî Şîxadî yê II. û Şêxsin li Lalişa Nûranî cî girtin. Şêxsin di sala 644 de bi destên serekbajarê Mûsilê, Bedredîn Lûlû, bi bêbextî hate kuştin.
 
Nivîskarê xaçperest Corc Hebîb, her ew dîrokvanekî pêbawer e, di pirtûka xwe de, ya ku li ser Êzîdiyanêzîdiyan nivîsîbû, dibêje, ku tucar ne rast e, çaxê em bibêjin Laliş dêra xaçperestan bû. Ew dibêje, ku Laliş berî Xaçperesiyêxaçperesiyê ava bû û perestgehek ji perestgehên Rojperestanrojperestan yanî Mîtrayiyê bû. Ew bê guman û bê dilxirabî û bi rastiya Xwedê Mal-Agireke rojperestan bû. Êzîdiyên vê demê paşhatiyê anjî şûnwarên rojperestan in. Heya îro jî em şêşims weke nîşana Ezdayê pak li ezmên dibînin. Qewlê Şîxadî yê bê qedar û di pir caran de vî tiştî tîne ser ziman. Li ser dîwarên Lalişa Nûranî hêjî nîşanên şêşimsê mefera me Êzîdiyanêzîdiyan û sembolên Mîtrayiyanmîtrayiyan weke niqişan hene. Tesbîteke her mestir jî heye, ku Lalişa Nûranî ciyê me bû û ji çîroka dêrê re tu bingeh tune.
 
Nivîskar Corc Hebîb li dereke din dibêje: "Yaqûbê Hemewî di pirtûka xwe "Mû`cam El-Bûldan" de dibêje, ku gotina şêx, gotineke Erebî ye û di dema Şîxadî de derketiye, lê belê ew ciyê îro Laliş li ser e û li ser ava ye, jê re digotin Êzîda. Ev jî peyveke Mîtrayî ye". Ez bi xwe vê baweriya nivîskar Corc Hebîb pir nêzîkî rastiyê dibînim. Em hêja û heya îro jî ciyê Lalişa Nûranî bi " Ciyê Êzîdxanê" bi nav dikin. Her wiha ez baweriyên nivîskarên ereb Demlûcî û Hisênî jî di derheqa pirsgirêka Xwediyê Lalişê û avabûna wê de qebûl dikim.
Rêz 121:
Mirov dikare bibêje, ku Lalişa Nûranî keleheke pir asê bû û perestgeheke Mîtrayiyê bû.
 
Dibe, ku di demekê de Aşûriyanaşûriyan jî ev keleha asê ji xwe re xistibin ciyê şerên xwe û pîş pê kiribin. Ya rastî û dirist ev e, ku xaçperestan Laliş ji me standibûn û ji xwe re xistibûn dêr û ne me ji wan bi darê zorê standiye û piştî barkirina wan ji wir demekê vale û bê kes mabe. Çaxê Şîxadî yê hatibû Lalişa Nûranî û xwe lê girtibû, wî dizanîbû, ku ew li cî û warê bav û kalê bû. Qewlbêj, feqîr, pîr û dunavên me eynî vî tiştî dibêjin.
 
Lêkolînvanê ola Êzîdîtiyêêzîdîtiyê mirîdê min Şewqî Şemo Îsa dibêje, ku di civateke olî de ev tişt ji Pêşîmam Hesen, Pêşîmamê welatê Xaltan, ji gundê Dûşayê, pirs kir.
 
Pirs jî bi vî şêweyî hatibû kirin: "Bavê Pêşîmam! Çima di Qewlê Şîxadî yê de gotinên Hena û Berhena hatine, ez tê nagijim, ku ev tên çi manê?" Bersiva wî zelalbûnek li vê pirsgirêkê kir û bingeha wê ronahî kir. Wî got: "Dema Şîxadî hate Lalişê, Laliş avabû û xaçperestan ji xwe re xistibûn dêr. Metranê li ber wê dêrê, bê guneh, navê xwe Mar Yûhana bû. Şîxadî jê re digot, ‘ku ew mecbûr in, ji ciyê bav û kalên wî derkevin’, jiber ku Laliş ya me ye û ew bixwe jî dizanin. Şîxadîyê sê caran vê gotinê lê vedgerîne û jê re dibêje, pewist e, ‘ku ew pêşî dîroka cî bizanibin û ji nû vê li Lalişê bimînin asê’. Qewlbêj, dunav û rûspiyên me wiha dibêjin, ku Mar Yûhana bi rastiya avabûna Laliş û kî xwediyê wê ye dizanîbû. Wî di cî de amadekirina xwe diyar kir, ku ew dê Lalişê berdin, lê ji bo bîranîna mabûna wan li wî cihî pewest e, ew di qewlekî de werin ser ziman.
Rêz 131:
Pir gotin û nivîsandinên bi tîpên kevn yên bizmarî li ser dîwarê Lalişa Nûranî hebûn. Ji tirsa lêkolînvanên Ewropayê piraniya van nivîsandinan jê birin. Li kolanê Lalişê hêja jî hinek nivîsîn bi zimanê bizmarî (nîvîsa bizmarî) hene.
 
Jiber van sedemên hat gotin û jiber hebûna sembol û neqşên Mîtrayiyanmîtrayiyan li ser deriyê Lalişa Nûranî ez dikarim bibêjim:
 
Laliş ji berê de, berî hatina Krîstos (Îsa), perestgeheke Mîtrayizmê bû û Mala Êzîdiyan bû.
 
Dibe, weke ku carek din jî di vê gotarê de hatiye gotin, ku Laliş jiber ciyê xwe yê asê û stratejîk ketibe destên Asûriyanasûriyan. Ne dûr e, ku di dema Sasaniyansasaniyan de Zerdeştiyanzerdeştiyan jî ew xistibin weke navendekê ji xwe re. Her wiha xaçperest jî ketine Lalişê û ji destên me deranîbin. Li dawiyê Şîxadî yê diyar bû û ciyê bav û kalên xwe dîsa girt û ava kir.
 
Dîndarên Êzîdiyanêzîdiyan heya îro jî dibêjin, ku Lalişa Nûranî her û tim ciyê bav û kalên wan bû, xaçperestan ji me standibû û heya dema Mar Yûhana di destên wan de mabû. Şîxadî hat û bi şêweyekî aştî baweriya Mar Yûhana pê anîbû, ku Laliş ciyê Êzîdiyanêzîdiyan e û pir nîşan û delîl hene.
 
Wiha diyar e, ku xaçperestan bi serokatiya Mar Yûhana ev rastî dizanîbûn ji bo vê yekê jî wan Laliş bi bêdengî dabûn Êzîdiyanêzîdiyan.
 
Bi kurtî
 
Laliş bê şik perestgeheke Kurdênkurdên Êzîdîêzîdî bû. Pir xir, cir û biserhatinên dijwar bi ser ve hatine, lê belê her pîroziya wê berdewam kir û avakirî ma.
 
Şîxadî yê Hekarî rêberê ola me, qenciyeke hew tê jibîrkirin bi me Kurdankurdan û bi ola me ya kevnar kir.
 
Heke Şîxadî yê ev toza li ser rûpelên dîroka gelê me hilnanîbûna, dê hindakirin û qelandin para me bûya û çira me dê hin bi hin bitemirya.
 
== Laliş di nava stran û helbestên hozan û helbestvanên Kurdkurd de ==
 
Jiber pîrozbûna vî cihî helbestvan, olperest û xasên me Êzîdiyênêzîdiyên Kurdkurd pir helbest, qewl û gotinên xweş li ser Laliş û Geliyê Lalişê belav kirin. Qewl her bi zimanê kurdî yê şêrîn bûn û helbest geh bi zimanê kurdî geh jî bi zimanê erebî bûn.
 
[[Şêx Zendîn]] nebiyê Şêx Hesen çend helbest li ser eşq û bêrîkirina xwe ji Lalişê re weşandin [[Melayê Cizîrî]] di helbestekê de dibêje:
Rêz 183:
Paşî ew kirin beşek ji welatê Wanê. Sinorê wê ji aliyê rohilatê ve Îran bû, ji aliyê rohavayê Sêrt bû, ji bakûr ve Mûsil bû, Welatê Xaltan.
 
Girîng e, ez bibêjim, ku min ev lêkolîna li ser Lalişê bi zimanê Erebî di kovara "Laliş", Sal: 1993, Hejmar: 1, Dihok, belav kiribû. Her me dît, ku ev gotar çiqas ferze ji bo naskirina ol û dîroka Êzîdiyanêzîdiyan jiber vê yekê me gotar wergerand zimanê kurdî
 
==Çavkanî==
{{Çavkanî}}
 
{{Koord|36|46|17|N|43|18|11|E|type:landmark|display=title}}