Şerê Cîhanî yê Duyem: Cudahiya di navbera guhartoyan de

Şerê li Ewropayê bi rizgarkirina herêmên ji aliyê Almanyayê ve û bi dagirkirina Almanyayê ji aliyê Hevalbendên Rojavayî û Yekîtiya Sovyetê ve bi dawî bû, bi ketina Berlînê ji aliyê leşkerên Sovyetê, xwekujiya HîtlerHitler û teslîmbûna bê şert û merc a Almanyayê di 8ê gulana 1945an de. Piştî redkirina Japonya ji teslîmbûna li ser şertên Daxuyaniya Potsdamê (26 tîrmeh 1945), Dewletên Yekbûyî yekem bombeyên atomî avêtin ser bajarên Japonî Hiroshima di 6ê tebaxê de û Nagazakî di 9ê tebaxê de. Ji ber êrîşeke nêzîk a li ser arşîpela[[Komgirava JaponJaponî]], îhtîmala bombeyên atomî yên din, û ragihandina şerê ya Yekîtiya Sovyetê li dijî Japonyayê, di êvara dagirkirina Mançuryayê de, Japonya di 10ê tebaxê de niyeta xwe ya teslîmbûnê ragihand û di 2ê Îlona 1945an de belgeyeke teslîmbûnê îmze kir.

Şerê Cîhanî yê Duyem lihevhatina siyasî û avahiya civakî ya cîhanê guherand. Neteweyên Yekbûyî ji bo xurtkirina hevkariya navneteweyî û pêşîlêgirtina pevçûnên paşerojê hate damezrandin, [1] ku hêzên mezin ên serketî - Çîn, Fransa, Yekîtiya Sovyetê, Keyaniya Yekbûyî û Dewletên Yekbûyî - bûne endamên daîmî yên EncumenaEncûmena Ewlekariyê. Yekîtiya Sovyet û Dewletên Yekbûyî wekî superhêzên hevrik derketin holê, ku qonaxek ji bo Şerê Sar yê nêzî nîv sedsalê dirêj kirin. Li dû wêrankirina Ewropî, bandora hêzên wê yên mezin kêm bû, û ev bû sedema dekolonîzasyona Afrîka û Asyayê. Piraniya welatên ku pîşesaziyên wan zirar dîtibûn ber bi başbûn û berfirehbûna aborî ve çûn. Yekbûna siyasî û aborî, nemaze li Ewropayê, wekî hewldanek ji bo pêşîlêgirtina dijminatiyên pêşerojê, bidawîkirina dijminatiyên beriya şer û avakirina hestek nasnameya hevbeş dest pê kir.