Împeratoriya Osmanî: Cudahiya di navbera guhartoyan de
Content deleted Content added
Baran Agir (gotûbêj | beşdarî) Kurteya guhartinê tine Etîket: Guhartina mobîl Guhartina malpera mobîl |
Baran Agir (gotûbêj | beşdarî) Kurteya guhartinê tine Etîket: Guhartina mobîl Guhartina malpera mobîl |
||
Rêz 49:
Şerê Crimean , ku ji 1853-1856-ê ve hatî domandin, bêtir desthilatdariya têkoşîna xilas kir. Di 1856 de serxwebûna serxwebûnê ya Osmaniyê ji aliyê Kongreya Parîsê ve hatibû naskirin lê belê hîn hîn hêza wekî hêza Ewropa wenda bû.<ref> Demir, Hande Seher (2013). "Klasik Dönem Osmanlı Devleti'nde Din-Devlet İlişkilerinin Laiklik, Sekülerizm, Teokrasi ve Din Devleti Sistemleri Kapsamında İncelenmesi". Ankara Barosu Dergisi. 27 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2013.</ref><ref>^ "Osmanlı padişahları listesi". 1 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2014.</ref><ref>^ "Osmanlı padişahlarının nikâhlanması". 18 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2014.</ref>
Di salên dawiya salên 1800-ê de gelek serhildan bûne û Împaratoriya Osmanî berdewam kir ku di nav 1890an de li hemberî împaratoriya navneteweyî ya li hemberî emperyalîzasyona avakirina berbi desthilatdar û sosyalîst berdewam kir. Şerrên Balkan ên 1912-1913 û serhildanên neteweperestên tirk jî bêtir kêm kirin erdê împaratoriyê û bêkariyê zêde bûn. Piştî dawiya dawiya Şerê Cîhanê, Împeratoriya Osmanî bi fermî ve bi dawî re Peymana Sevr.<ref> Zur osmanischen Thronfolge eingehend Halil İnalcık: The Ottoman Succession and its Relation to the Turkish Concept of Sovereignty. Aus dem Türkischen von Douglas Howard. In: Halil İnalcık: The Middle East and the Balkans under the Ottoman Empire. Essays on Economy and Society (= Indiana University Turkish Studies and Turkish Ministry of Culture Joint Series. Band 9). Indiana University Press, Bloomington (Indiana) 1993, S. 37–69 (inalcik.com (Memento vom 4. September 2018 im Internet Archive) [PDF; 3,1 MB]). Türkischsprachige Erstveröffentlichung: Halil İnalcık: Osmanlılar’da Saltanat Verâseti Usûlü ve Türk Hakimiyet Telâkkisiyle İlgisi. In: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Band 14, Nr. 1, 1959, ISSN 0378-2921, S. 69–94 (dergiler.ankara.edu.tr (Memento vom 2. September 2021 im Internet Archive) [PDF; 13,3 MB]).</ref><ref>↑ ‚Königssohn, Prinz‘. Es wird angenommen, dass der Prinzentitel in der Herrschaftszeit Mehmeds I. (1413–1421) eingeführt wurde; siehe ferner Christine Woodhead: Shehzāde. In: The Encyclopaedia of Islam. New Edition. Band 9, Brill, Leiden 1997, S. 414.</ref><ref>↑ Josef Matuz: Das Osmanische Reich. Grundlinien seiner Geschichte. 6. Auflage. Primus Verlag, Darmstadt 2010, ISBN 978-3-89678-703-3, S. 87; Haldun Eroğlu: Osmanlı Devletinde Şehzadelik Kurumu. Akçağ Yayınevi, Ankara 2004, ISBN 975-338-517-X, S. 106, 112; İsmail Hakkı Uzunçarşılı: Osmanlı Tarihi. 10. Auflage. Band 1, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara 2011, ISBN 978-975-16-0011-0, S. 499.</ref>
Tevî têkçûna wê ya, Împaratoriya Osman yek ji navdarên herî cîhanê û împaratorên herî serkeftî di nav dîroka cîhanê de bû.
| |||